Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ

Μια νεαρή, ταλαντούχα κοπέλα που δεν ζει σ’ έναν κόσμο όπου όλα είναι... αγγελικά πλασμένα. Η Αγγελική Λάμπρη αποφάσισε να γίνει ηθοποιός και να γράψει τη δική της ιστορία στο χώρο. Με πίστη στον εαυτό της και πείσμα ξεκίνησε τη δική της πορεία, έγινε η Αγγέλα στο σίριαλ «Στο παρά πέντε» και από τότε ο ανήφορος μετατράπηκε σε μεγάλη, ανοιχτή λεωφόρο.

Πώς είσαι αυτόν τον καιρό, Αγγελική;

«Προσπαθώ να προλάβω τις δουλειές μου. Τρέχω! Από τη μία τα γυρίσματα για το σίριαλ "Οικογένεια Βλάπτει" και από την άλλη ετοιμάζομαι για το θεατρικό "Δρόμος μακρύς", που ανεβάζουμε με την Κατερίνα Διδασκάλου, τη Μέλπω Κωστή, τον Χρήστο Καρτέρη και τον Χριστόδουλο Στυλιανού στο θέατρο "Ορφέας", στη σκηνή "Ανδρέας Βουτσινάς". Εκεί υποδύομαι μια δολοφόνο».

Κόντρα ρόλος, σε σχέση με το πώς σε έχουμε γνωρίσει...

«Είναι ένα έργο για τη συγχώρεση. Μια οικογένεια που έχει δύο παιδιά και το ένα από αυτά σε μια νυχτερινή έξοδό τους το σκοτώνει μια "τύπισσα". Αυτήν υποδύομαι. Ένα κορίτσι του δρόμου, πρεζάκι, αλκοολικό, από μια διαλυμένη οικογένεια, που έχει μεγαλώσει στο αναμορφωτήριο. Το έργο περιγράφει τη διάλυση της οικογένειας και την επαφή που έχουν όλοι μετά το χαμό του παιδιού τους, ακόμα και με τη δολοφόνο».

Σε επηρεάζουν οι ρόλοι σου όταν είναι τόσο συνταρακτικοί;

«Δεν με αφήνουν αδιάφορη... Στις αρχές, όταν ξεκίνησαν οι πρόβες, ήταν δυσκολότερα. Έφευγα από το θέατρο και με έπιανε η ψυχή μου. Τώρα έχει ισορροπήσει το πράγμα».

Με ποιους τρόπους μπαίνεις στην ψυχολογία του ρόλου χωρίς να σου δημιουργεί πρόβλημα;

«Είναι μια λεπτή γραμμή, αλλά τη βρίσκεις. Μπαίνεις και βγαίνεις από το ρόλο, αλλιώς τρελαίνεσαι. Είναι κουραστικό. Σου παίρνει ενέργεια, γιατί δίνεις την ψυχή σου. Αυτή είναι η φύση της δουλειάς. Αν την αγαπάς, αντέχεις».

Σε τι άλλο δίνεις την ψυχή σου;

«Στην οικογένειά μου και στους φίλους μου. Είναι οι άνθρωποι που αγαπώ. Αυτόν τον καιρό δεν έχω χρόνο να τους δω, αλλά όταν ξεκινήσω το θεατρικό και σταματήσουν οι πρόβες, θα έχω πολύ χρόνο για εκείνους».

Πότε αισθάνεσαι ασφαλής;

«Πάντα. Από μικρό παιδί. Μου δίνει ασφάλεια ο εαυτός μου και στηρίζομαι σ’ αυτόν».

Ποιος ρόλος που έχεις παίξει σε ακολουθεί ακόμη και τώρα;

«Πολλές φορές μου λένε για την Αγγέλα του "Παρά πέντε". Είναι ένα κομμάτι δικό μου, που πέρασα πολύ ωραία και το αγαπώ. Μου χάρισε πολλά, τόσο επαγγελματικά όσο και συναισθηματικά. Μια δουλειά που έκανα με φίλους».

Στην προσωπική σου ζωή η «Οικογένεια Βλάπτει»;

«Θέλω να είμαι καλά με το σύντροφό μου. Ο γάμος δεν με απασχολεί αυτήν τη στιγμή. Θέλω να κάνω ένα παιδί αργότερα. Δεν πιστεύω στο γάμο με τη μορφή που έχει πάρει σήμερα και όπως γίνεται. Θα ήθελα να γίνω μητέρα, γιατί αυτός είναι ο προορισμός της γυναίκας».

Είσαι άνθρωπος του πρέπει;

«Δεν νομίζω. Είμαι άνθρωπος του θέλω».

Σε ποια περίπτωση αποδίδεις καλύτερα, όταν βρίσκεσαι υπό πίεση ή όταν είσαι χαλαρή;

«Στην πίεση. Σε φορτωμένο ωράριο».

Προτιμάς το θέατρο ή την τηλεόραση;

«Και τα δύο. Το καθένα έχει την ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του. Δεν συμφωνώ στο ότι η τηλεόραση είναι φτηνή και πρέπει να την "ξεπετάμε" για τα χρήματα. Υπάρχουν καλές και κακές δουλειές, αλλά η επιλογή είναι δική σου. Δεν ντρέπομαι για τις δουλειές μου στην τηλεόραση, μου αρέσουν. Το θέατρο, από την άλλη, έχει άλλη δυσκολία».

Προλαβαίνεις να δεις τηλεόραση;

«Δεν έχω χρόνο αυτήν τη στιγμή. Δεν προλαβαίνω. Προσπαθώ όμως να βλέπω κάποιες δουλειές, για να έχω άποψη».

Ποιες δουλειές έχεις ξεχωρίσει;

«Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση mezzo. Έχουν γίνει κάποιες χαμηλού κόστους δουλειές, αλλά όσο προχωράμε, θα υπάρξουν και χειρότερα».

Θέλεις να είσαι πρωταγωνίστρια;

«Θέλω να είμαι ηθοποιός».

Τι θεωρείς αδικία;

«Μου έχουν φερθεί άδικα, αλλά προχωράω παρακάτω. Προσπερνάω και χαιρετάω από μπροστά».

Πού σταματάει το χιούμορ σου;

«Οι φίλοι μου λένε ότι έχω χιούμορ και αυτοσαρκάζομαι. Τα όρια του χιούμορ μου είναι μεγάλα και αντιμετωπίζω τα πάντα μ’ αυτό. Δεν κάνω βήμα πίσω. Δύσκολα έως ποτέ. Είμαι πολύ εγωίστρια και πεισματάρα. Αν αντιληφθώ ότι έκανα ένα βήμα πίσω, κάνω αγώνα για να πάω τρία μπροστά. Έτσι αντιδρώ».

Υπάρχουν πραγματικές φιλίες στο χώρο ή «κλίκες»;

«Υπάρχουν, γιατί να μην υπάρχουν; Εγώ έχω. Όχι πολλούς βέβαια, αλλά ουσιαστικούς. Στη δική μου περίπτωση ήμασταν μαζί από τη σχολή. Δεν έχω χρόνο να κάνω καινούργιους φίλους. Στο χώρο μας υπάρχουν "κλίκες" όσο υπάρχουν και στο σούπερ μάρκετ μεταξύ των κοριτσιών που δουλεύουν στα ταμεία. Όπως σε κάθε δουλειά. Δεν γίνεται να μας συμπαθούν όλοι. Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που δεν με αφορά να τα έχω καλά με όλο τον κόσμο. Θεωρώ αρρωστημένο να θέλω να με συμπαθούν όλοι».

Όσοι ρόλοι έχεις παίξει ήταν δικής σου επιλογής;

«Ναι, και δεν το έχω μετανιώσει. Όταν ακούω ότι κάνουμε τηλεόραση για τα λεφτά, νευριάζω πολύ. "Μεγάλε", αν θέλεις να κάνεις λεφτά, κάνε κάτι άλλο. Γι’ αυτό υπάρχει και κακή τηλεόραση, επειδή υπάρχουν κάποιοι που το κάνουν για τα χρήματα και την "αρπαχτή". Αυτοί να πάνε να κάνουν κάτι άλλο, όχι τηλεόραση. Υπάρχουν σκουπίδια που τρελαίνομαι όταν τα βλέπω. Νευριάζω!».

Όταν λες σκουπίδια;

«Είναι μεγάλη η συζήτηση... άσ’ το. Εγώ κάνω τηλεόραση γιατί μ’ αρέσει και αμείβομαι γι’ αυτό».