Στα Ιωάννινα, το Μέτσοβο, την Πρέβεζα και την Άρτα βρέθηκε η εκπομπή «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» την εβδομάδα που μας πέρασε ως και την Πέμπτη, γιατί την Παρασκευή η ομάδα της εκπομπής κάλυψε όλα όσα γίνονταν στα συλλαλητήρια για τα Τέμπη αλλά και στον τόπο της τραγωδίας. Μεγάλη φόρτιση για όλους τους και φυσικά για τους παρουσιαστές Ευλαμπία Ρέβη και Γιώργο Κουρδή που κάνουν εκτενή αναφορά σε όλα όσα έζησαν και αυτή την εβδομάδα.
«Πέντε τα ξημερώματα ξεκίνησε η νέα μας εξόρμηση για την εβδομάδα 24-28 Φεβρουαρίου.
Η πρωτεύουσα της Ηπείρου ήταν ο πρώτος μας σταθμός: τα Ιωάννινα των θρύλων με την πανάρχαια λίμνη, τους αργυροτεχνίτες και τον ναυτικό όμιλο των μεγάλων επιτυχιών.
Στήσαμε το στούντιο μας δίπλα στις όχθες της Παμβώτιδας, με φόντο το κάστρο και το νησάκι. Οι δύτες του οργανισμού φυσικού περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής όμως μας είχαν μία δυσάρεστη έκπληξη. Πριν λίγο καιρό βούτηξαν στον βυθό της λίμνης και έφεραν στην επιφάνεια από σκούτερ και λάστιχα οχημάτων μέχρι ό,τι δεν θα μπορούσε φανταστεί ο νους, όπως κάρο άμαξας, αναπηρικό αμαξίδιο ή ολόκληρο αυτοκίνητο.
Δεν μπορούσαμε, όμως, να μην ασχοληθούμε και με τα αδεσποτάκια που περιπλανιούνται κυρίως γύρω από το πανεπιστήμιο καθώς αρκετοί είναι εκείνοι που τα εγκαταλείπουν. Ένα από αυτά η σκυλίτσα που μας έφερε ο Αντιδήμαρχος καθημερινότητας του δήμου η οποία είχε μια πολύ τραγική ιστορία καθώς την εντόπισαν να την έχουν πετάξει σε ένα ποτάμι για να χάσει έτσι τη ζωούλα της. Βγήκε στον αέρα της εκπομπής στην αγκαλιά της Ευλαμπίας και αυτό ήταν, αμέσως μια οικογένεια από τα Γιάννενα πήρε τηλέφωνο και την υιοθέτησε! Και αυτό μας χαροποίησε πολύ.
Την επόμενη ημέρα είπαμε να ανεβούμε ακόμη πιο ψηλά, στα 1160 μέτρα και το ιστορικό και γραφικό Μέτσοβο των μεγάλων ευεργετών της εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Ίσως από τα πρώτα τουριστικά χωριά της χώρας. Στην κεντρική πλατεία όταν φτάσαμε οι μυρωδιές από τα ψητά μας «έσπασαν» τη μύτη.
Μας υποδέχτηκαν με τις παραδοσιακές πίτες και τα ξακουστά ΠΟΠ τυριά τους και μετά γευτήκαμε και τις τοπικές νοστιμιές του Μετσόβου.
Την Τετάρτη και την Πέμπτη σταθμοί μας έγιναν η Πρέβεζα και η Άρτα. Η παραλία της Πρέβεζας μπροστά από την Μαρίνα της πόλης έγινε το πλατό μας. Για το υποστελεχωμένο νοσοκομείο της Πρέβεζας μίλησαν στην εκπομπή γιατροί αλλά και κάτοικοι. Τους προκαλεί τεράστια ανασφάλεια μας είπαν και δεν θα μπορούσε παρά η εκπομπή μας να προτάξει το θέμα αυτό.
Όταν μάλιστα ακούς, ότι ο δήμαρχος Σουλίου φτάνει στο σημείο να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του ως παθολόγος σε εφημερίες κατανοείς την σοβαρότητα της κατάστασης.
Θίξαμε, παράλληλα, και το ζήτημα των τροχαίων δυστυχημάτων στο πολύ κακό οδικό επαρχιακό δίκτυο. Η Ευλαμπία έδειξε τις ικανότητες της στο «Πετάνκ» ή αλλιώς εδαφοσφαίριση όπου ο διαγωνιζόμενος με μία μεταλλική σφαίρα, βάρους 700 γραμμαρίων, προσπαθεί να πλησιάσει μια πιο μικρή σφαίρα - στόχο.
Τέταρτος σταθμός η όμορφη Άρτα. Χτισμένη στη θέση της αρχαίας Αμβρακίας γνωστή για το γεφύρι της. Στην Άρτα λένε ότι όταν ξεκινά να βρέχει δεν σταματά ποτέ!
Λέγεται μάλιστα ότι όταν ένας επιφανής Αρτινός πήγε στην Κωνσταντινούπολη και τον Σουλτάνο εκείνος τον ρώτησε χαριτολογώντας : «Εκεί στην Άρτα που είσαστε ακόμα βρέχει;». Ε, αυτή ήταν η πιο «βροχερή» από τις 38 εκπομπές που έχουμε κάνει.
Το εστιατόριο «Πρωτομάστορας» μας φιλοξένησε, μας άνοιξε τις ομπρέλες του και με την βοήθεια της ομάδαρας μας που έστησε φώτα και κάμερες σε ελάχιστο χρόνο είχαμε ένα εκπληκτικό σκηνικό: το πολυτραγουδισμένο γεφύρι της Άρτας, όπου το 1612 ο πρωτομάστορας Γιάννης Θειακογιάννης, όπως λέει ο θρύλος, «έχτισε» στη βάση του γεφυριού τη σύζυγό του, γιατί έτσι του είπαν οτι θα στέριωνε!
Όμως, μεγάλο μέρος της εκπομπής αφιερώθηκε στον αγώνα των γονιών του ορειβάτη Θεοφάνη-Ερμή Θεοχαρόπουλου ο οποίος ξεψύχησε το 2021 στα Τζουμέρκα, κυριολεκτικά στα χέρια τους περιμένοντας βοήθεια από τον ουρανό. Ο πατέρας του Ερμή ζήτησε να γίνει επιτέλους ένας σωστός σχεδιασμός των πτητικών μέσων (ελικοπτέρων) ώστε να φτάνουν γρήγορα και με τα ανάλογα μέσα σε κάθε σημείο της χώρας και παρόλο που εισακούστηκε σε έναν βαθμό ακόμα παλεύει για τα αυτονόητα, για να μην χαθεί άλλη ανθρώπινη ζωή όπως του παιδιού του.
Η επόμενη ημέρα ήταν ημέρα μνήμης για το δυστύχημα των Τεμπών και φυσικά μας βρήκε στο τόπο του μαρτυρίου για τις 57 αθώες ψυχές, αλλά και στα συλλαλητήρια. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν τις στιγμές.
Από τη μία στο σημείο της τραγωδίας που ράγιζαν καρδιές, γεμίζοντας την κοιλάδα των Τεμπών ξανά με δάκρυα, δάκρυα γονιών, συγγενών και φίλων, αλλά και απλών πολιτών που θέλησαν μαζί με τα παιδιά τους να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη των θυμάτων.
«Αθάνατοι», φωνάξαμε όλοι μαζί στην ανάγνωση των ονομάτων των παιδιών και αδελφών όλης της Ελλάδας και σμίξαμε τις φωνές μας με αυτές των συγγενών, σκύβοντας το κεφάλι στον τεράστιο αγώνα που δίνουν δύο χρόνια τώρα για δικαίωση.
Το κάλεσμα αυτό σε όλη την Ελλάδα δεν ήταν ένα κάλεσμα μόνο για τον αγώνα τους και για την αναζήτηση δικαιοσύνης, αλλά και για την επιμονή τους να μην ξεχαστούν τα θύματα αυτής της αδιανόητης τραγωδίας, που θα μπορούσε στη θέση τους να είναι ο καθένας από εμάς. Και όλη η Ελλάδα ήταν εκεί.
Τα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, όπως και στον Βόλο όπου βρεθήκαμε, ήταν γεμάτα από κόσμο όλων των ηλικιών που διαμαρτύρονταν για την αδικία, ήταν το αποτύπωμα της θέλησης της κοινωνίας να απαιτήσει ευθύνες και να διεκδικήσει ένα μέλλον χωρίς άλλες τραγωδίες.
Η φωνή των διαδηλωτών, γεμάτη οργή αλλά και ελπίδα, συντάχθηκε με τον πόνο των συγγενών και αποτέλεσε ένα ενωμένο μέτωπο για την αλλαγή, για την αποδοχή των ευθυνών και για το να μην ξεχαστεί ποτέ η τραγωδία των Τεμπών.
Η ημέρα αυτή ήταν κάτι παραπάνω από ένα συλλογικό πένθος. Ήταν η στιγμή που η κοινωνία σηκώθηκε όρθια και ενωμένη, πέρα από πολιτικά συμφέροντα, για να απαιτήσει την απονομή δικαιοσύνης και να αποδώσει τιμή στους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας, η πλειονότητα των οποίων ήταν ο «ανθός» της χώρας.
Όλη η Ελλάδα βρέθηκε, λοιπόν, εκεί και αυτό ήταν μια δύναμη που ξεπέρασε τις διαχωριστικές γραμμές και τις πολιτικές αντιπαραθέσεις. Για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση, το έθνος μας στάθηκε ενωμένο, σε μια κοινή φωνή, για να βροντοφωνάξει ότι δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη χωρίς την πλήρη ανάληψη ευθυνών.
Το αίσθημα υπερηφάνειας που νιώσαμε όλοι εκεί, ως μέρος αυτής της ιστορικής στιγμής, ήταν αδιαμφισβήτητο. Ο ελληνικός λαός, με μια κοινή αγωνία και συνείδηση, έστειλε το μήνυμα πως τα θύματα δεν θα ξεχαστούν, πως η αδικία δεν θα παραμείνει ατιμώρητη και πως η συλλογική μας ευθύνη ως κοινωνία απαιτεί δράση, ενότητα, αντοχή και κοινή γραμμή απέναντι στην αδικία και την ατιμωρησία.
Το ίδιο μήνυμα έστειλαν και οι Έλληνες του εξωτερικού, αλλά και οι ακρίτες μας. «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην βγήκε στους δρόμους, ακόμη και στο ακριτικό Ορμένιο από όπου ξεκίνησε στις 6 Ιανουαρίου η εκπομπή μας ήταν όλοι εκεί. Και αυτή θέλουμε να είναι η Ελλάδα μας, δυνατή και ενωμένη, εντός ή εκτός των τειχών, μια γροθιά απέναντι στο άδικο και το αδύνατον να ξεχαστεί».
Η εκπομπή αύριο Καθαρά Δευτέρα θα βρίσκεται στην πανέμορφη Σκύρο!
