Στο σπίτι της και όχι στο μαιευτήριο αποκάλυψε πως γέννησε και τις δύο κόρες της (18 και 14 ετών σήμερα) η Ζωή Ναλμπάντη. Η ηθοποιός και τραγουδίστρια, που αυτό το διάστημα παίζει στη μουσική παράσταση "Αθήνα είναι"¨στο Lux Athens, μιλώντας στην εφημερίδα On Time και την Έπη Τρίμη ξεδίπλωσε άγνωστες στιγμές της ζωής της και μοιράστηκε τη συγκλονιστική εμπειρία του να γεννάς τα παιδιά σου στο σπίτι σου αλλά και την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής της όταν έχασε τον πατέρα της μπροστά στα μάτια της.
-Μίλησέ μου για τους γονείς σου. Έχεις αδέλφια;
«Τον πατέρα μου τον έλεγαν Γιώργο, τη μητέρα μου τη λένε Ελένη. Έχω ένα δίδυμο αδελφό, τον Δημήτρη, ο οποίος είναι ηχολήπτης, και μία αδελφή πέντε χρόνια μικρότερή μου, την Κέλλυ. Ο πατέρας μου το δέχτηκε πιο εύκολα όταν τους ανακοίνωσα ότι θα γίνω ηθοποιός.
Ήταν ανοιχτόμυαλος και προοδευτικός για εκείνα τα χρόνια και, όταν αργότερα μου ζήτησαν να παίξω έναν κινηματογραφικό ρόλο που θα είχε γυμνές σκηνές και συζήτησα μαζί του αν θα τον πειράξει, μου απάντησε: «Η δουλειά είναι δική σου, δικό σου είναι το κορμί και εσύ το διαθέτεις όπως θέλεις. Να κάνεις αυτό που θέλεις και αγαπάς».
Ήταν ένας υπέροχος μπαμπάς, ράφτης στο επάγγελμα, και είχε κατάστημα με ανδρικά είδη. Εγώ ουσιαστικά την εφηβεία μου την πέρασα στα είκοσί μου χρόνια, όπου έκανα και την επανάστασή μου επιλέγοντας να πάω στη δραματική σχολή».
=Μια καινούρια χρονιά ήρθε. Εκείνη τη στιγμή που έκλεισαν τα φώτα για να αλλάξει ο χρόνος, ποιο πρόσωπο σου έλειπε πιο πολύ;
«Μου έλειψε εκείνη τη στιγμή η αγκαλιά του μπαμπά μου. Πάντα μου λείπει. Τον έχασα από ανακοπή πριν από εννιά χρόνια. «Έφυγε» στα χέρια μου. Η μητέρα μου είχε κάνει μια επέμβαση για κιρσούς και την πηγαίναμε στο νοσοκομείο για να της κόψουν τα ράμματα, όταν λύγισαν τα πόδια του και έπεσε κάτω. Θυμάμαι, μου είπε: «Δεν αισθάνομαι καλά. Πέφτω». Ήταν τραγικό. Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο».
-Ενώ είχες αρχίσει να γίνεσαι γνωστή στον κόσμο, ήταν επιλογή σου να αποτραβηχτείς για λίγο από τον χώρο για να κάνεις οικογένεια; Σε «χτύπησε» ο έρωτας;
«Ήταν επιλογή μου και τύχη γιατί βρήκα τον κατάλληλο άνθρωπο. Με το που είδα τον Κωνσταντίνο ήταν έρωτας κλέφτης. Σφοδρός έρωτας. Τον βρήκα τη στιγμή που έπρεπε. Ο Κωνσταντίνος είναι καπετάνιος στο γιότινγκ. Η σταθερότητα του, η συνέπεια του, η ασφάλεια που μου ενέπνεε, με έκαναν να αποφασίσω να δέσω τη ζωή μου μαζί του και να κάνουμε οικογένεια.
Με το που ήρθαν τα παιδιά, ξεκίνησε ένα θέμα στις δουλειές και τότε χρειάστηκε να ξαναφύγει και έλειπε για έξι μήνες. Έφυγε όταν ήταν σαράντα ημερών το παιδάκι μας. Έχουμε δύο παιδιά, την Ελένη – Ελευθερία, που είναι δεκαοχτώ χρονών και τη 14χρονη Μυρτώ. Και τις δυο μου κόρες τις γέννησα στο σπίτι».
-Πρωτόγνωρη εμπειρία. Ήταν δύσκολο;
«Είχα αποφασίσει με μια φίλη μου να πάμε στο θέατρο αλλά ο γιατρός μού είπε να βγω να περπατήσω για να «κατέβει» το μωρό. Δεν περίμενα ότι μετά τον παράδρομο, στις δέκα το πρωί, θα ξεκινούσε ο τοκετός. Είχα παρακολουθήσει μαθήματα στην «Ευτοκία», μίλησα τηλεφωνικά με τη μαία μου και μου είπε: «Το βράδυ σε βλέπω να γεννάς».
Μου πρότεινε να πάω στο μαιευτήριο, αλλά εγώ είπα: «Δεν πάω πουθενά, θα γεννήσω στο σπίτι». Μου είχε πει τι ακριβώς να κάνω, σε ποια στάση να γεννήσω και ήμουν και πολύ τυχερή γιατί στην πολυκατοικία μας είχαμε μια μαία, την Κλειώ Βούρου, η οποία μόλις είχε πάρει το πτυχίο της.
Με βοήθησε πολύ, γέννησα το απόγευμα στο χαλάκι του μπάνιου. Ο άνδρας μου ήταν συνεχώς δίπλα μου, πολύ ψύχραιμος. Έκοψε τον ομφάλιο λώρο και τον δέσαμε με τα συρματάκια που κλείνουμε τα σακουλάκια για τα τρόφιμα του ψυγείου. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία.
Στην κόρη μου δώσαμε το όνομα Ελευθερία, γιατί γεννήθηκε τόσο ελεύθερα στις 14 Δεκεμβρίου και την επόμενη μέρα είναι η γιορτή του Αγίου Ελευθερίου. Κι επειδή γεννήθηκε τόσο όμορφα, τόσο ήρεμα η Ελένη – Ελευθερία. Και τη δεύτερη κόρη μου, τη Μυρτώ, αποφάσισα και τη γέννησα στο σπίτι αλλά με τη μαία μου.
Ήταν ελεγχόμενος τοκετός τη δεύτερη φορά αλλά και πάλι υπέροχος. Όταν ήταν εννέα μηνών η Ελένη – Ελευθερία ξεκίνησα αρχικά τηλεόραση, γιατί μπορούσα να οργανώνω τα γυρίσματα και πολύ αργότερα θέατρο γιατί τη θήλαζα για δυο χρόνια».
