Ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας του τον σημάδεψε, καθώς της είχε μεγάλη αδυναμία. Ο Νίκος Μουτσινάς μιλάει για τη φάση που περνάει αυτό το διάστημα:

«Τα έχω βάλει με τις μανάδες αυτό τον καιρό, των οποίων όλη η προσπάθεια έγκειται στο να είναι δεμένες με το παιδί τους -είναι πηγή ζωής για όλους η μάνα- και ξαφνικά, όταν πεθαίνουν, σε όποια ηλικία, είναι τόσο βίαιο αυτό το κόψιμο, που ουσιαστικά είναι η κλωτσιά στην ενηλικίωση. Η ψευδαίσθηση ότι μεγαλώνουμε όταν εγκαταλείπουμε την πατρική εστία για σπουδές είναι το απόλυτο ψέμα. Ενηλικιώνεσαι όταν χάνεις το ρόλο του παιδιού. Όταν πέθαναν οι παππούδες μου, δεν ήμουν πλέον εγγονός κανενός, ήμουν μόνο γιος, και τώρα ξαφνικά δεν είμαι ούτε γιος», τόνισε ο ηθοποιός.

Έχεις, ωστόσο, τον πατέρα σου.

«Είναι άλλη η σχέση με τη μητέρα, έχει άλλη δύναμη. Ο πατέρας είναι εκεί, βράχος, απαραίτητη φιγούρα, αλλά δεν μπορεί να δεθεί όπως δένεται η μητέρα… Νιώθω σαν να τελείωσα με το «καστ» και δεν μπορώ να «παίξω» το γιο. Με τον πατέρα μου πλέον συζητάμε πολύ, είναι πιο έντονη η σχέση μας, αλλά είναι σχέση μεταξύ ενηλίκων».

Μήπως ήρθε η ώρα να «γεμίσεις» τη σχέση με τον πατέρα σου με συναίσθημα;

«Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή, που έχω μείνει μ' ένα βύσμα στο χέρι, καθώς έφυγε η μητέρα μου, να πάω να το βάλω στον πατέρα μου. Δεν ξέρω που έχει τις πρίζες του. Είναι ένα καινούργιο μηχάνημα, οπότε πάω σιγά και ήρεμα. Ούτε μπορώ, ενώ προσπαθώ να ξεπεράσω μια σχέση, να δημιουργήσω μια άλλη. Προσπαθώ, ξέρεις, να διαπραγματευτώ μια ελευθερία, την οποία δεν είχα ποτέ. Που σημαίνει ότι δεν ξέρω τι να την κάνω. Γι' αυτό και κάθομαι σπίτι μου. Δεν ξέρω τι σημαίνει να είσαι απόλυτα ελεύθερος. Είναι σαν να λες «Μισό λεπτό, τι γίνεται; Τώρα κάνω ό,τι θέλω, δε δίνω αναφορά σε κανέναν;»».