Ο Τρύφων είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος από τον αδελφό του και θυμάται: "Παρόλο που µε τον αδελφό µου έχουµε δύο χρόνια διαφορά, η µητέρα µας η Βούλα ήθελε να µας ντύνει µε τα ίδια ρούχα, σαν να ήµασταν δίδυµοι. Ήµουν το πρώτο εγγόνι της οικογένειας, οπότε όλοι οι συγγενείς µε είχαν στα όπα-όπα. Θα µπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι όταν γεννήθηκε ο Γιώργος, εγώ ζήλεψα – µια και είχα συνηθίσει να είµαι το καλοµαθηµένο που είχε την προσοχή όλων στραµµένη πάνω του. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Εξακολουθούσα να είµαι στο επίκεντρο"

Και ο Γιώργος Σαμαράς λέει: «Ο Τρύφωνας ήταν χαρισµατικός και ήξερε από µικρός τι θα κάνει στη ζωή του. Θυµάµαι, έπαιρνε τις κούκλες των ξαδέλφων µας και τις κούρευε. Ως παιδιά είχαµε ξεχωριστές παρέες, αλλά τώρα που µεγαλώσαµε βγαίνουµε συχνά µαζί, πηγαίνουµε σε κλαµπ, στα µπουζούκια. Πάντα τον αγαπούσα, πάντα τον στήριζα, αλλά από τότε που χάσαµε τη µητέρα µας, αισθάνοµαι την ανάγκη να επικοινωνούµε περισσότερο».

Ωστόσο, όπως συμπληρώνει ο Τρύφωνας, μικρά δεν έπαιζαν μαζί, αφού είχαν διαφορετικά γούστα: «∆εν παίζαµε συχνά µαζί, γιατί του Γιώργου του άρεσε το ποδόσφαιρο και ήθελε να γίνει µηχανικός αυτοκινήτων. Παρ' όλα αυτά µοιραζόµασταν το ίδιο δωµάτιο, µέχρι που πήγαµε στον στρατό και είχε πλάκα γιατί εγώ κολλούσα αφίσες της Αλίκης Βουγιουκλάκη και της Φάρα Φόσετ, που έπαιρνα από τη Μανίνα και την Κατερίνα, ενώ εκείνος είχε φωτογραφίες ποδοσφαιριστών"

Πηγή - συνέντευξη: περιοδικό ΟΚ