Από τη Βίκυ Διαμάντη

Ξεκίνησε την καριέρα της στη γεννέτειρά της, τη Θεσσαλονίκη, αλλά τα βήματά της στο χώρο του τραγουδιού την έφεραν στην Αθήνα. Ο λόγος για τη Ρούλα Σταύρου, που στο καινούργιο της CD αναρωτιέται «Πού να ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου».

Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το τραγούδι;

«Ξεκίνησα σε πολύ μικρή ηλικία να ασχολούμαι με το τραγούδι. Είναι λογικό, λοιπόν, να βρίσκομαι χρόνια στο χώρο».

Ξεκίνησες από τη Θεσσαλονίκη...

«Γεννήθηκα εκεί, ξεκίνησα εκεί και από τα πρώτα μου βήματα έχω δουλέψει με πολύ μεγάλα ονόματα».

Όπως;

«Με τον Γονίδη, τον Καρρά, τον Χριστοδουλόπουλο, τον Βοσκόπουλο».

Ποια από αυτές τις συνεργασίες σού άφησε την καλύτερη εμπειρία;

«Ο καθένας τους έχει το δικό του στυλ και τη δική του προσωπικότητα. Όλους αυτούς τους τραγουδιστές τους θαυμάζω για τη φωνή τους αλλά και για την προσωπικότητά τους και ειλικρινά νιώθω ότι ήμουν πολύ τυχερή που συνεργάστηκα μαζί τους. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον».

Ποιος ήταν ο πιο απαιτητικός συνεργάτης και η συνεργασία μαζί του ήταν κάπως πιο δύσκολη;

«Ειλικρινά κανείς τους. Ήταν όλοι τους άψογοι! Ποτέ δεν υπήρξαν προβλήματα».

Κυκλοφορεί η φήμη ότι πέρα από τη λαμπερή πλευρά της νύχτας υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά, με ίντριγκες, έντονο ανταγωνισμό, τσακωμούς στα καμαρίνια... Εσύ τι λες γι αυτό;

«Ίσως επειδή είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων, δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτά. Ακόμη και αν τύχαινε να ακούσω κάτι, ποτέ δεν θα το μετέδιδα, ώστε να δημιουργηθούν προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις. Απείχα πάντα από αυτά».

Ναι, αλλά κάποιος άλλος μπορεί να σε αντιμετώπιζε ανταγωνιστικά...

«Αυτό συμβαίνει. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που εκδηλώνεται... Από το να προσπαθούν να σου μειώσουν το πρόγραμμα, δηλαδή το χρόνο εμφάνισης στην πίστα, μέχρι να σου χαμηλώνουν τον ήχο του μικροφώνου ή και άλλα, διάφορα πράγματα... Αυτά σίγουρα υπάρχουν, όχι μόνο στο χώρο μας, αλλά και σε άλλους χώρους εργασίας. Μικρότερη αντιδρούσα πιο έντονα, τώρα τα βλέπω τα πράγματα πιο αδιάφορα. Τα αφήνω και περνούν χωρίς να τους δίνω μεγαλύτερη διάσταση».

Ποια εμπειρία που έζησες στο χώρο του τραγουδιού σου έχει μείνει αξέχαστη;

«Μια εμπειρία που έζησα και όντως πάντα θα θυμάμαι ήταν κάποιες συναυλίες στην Αυστραλία μαζί με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο. Πήγαμε Μελβούρνη, Σίδνεϊ, Καμπέρα. Ήταν φοβερή εμπειρία, γιατί ο Ελληνισμός που ζει στο εξωτερικό το βιώνει πολύ έντονα όταν πηγαίνουν Έλληνες καλλιτέχνες έξω. Δείχνουν την αγάπη τους και σε κάνουν να νιώθεις ωραία».

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια υπάρχει κρίση τόσο στα νυχτερινά κέντρα όσο και στη δισκογραφία. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;

«Η αλήθεια είναι ότι και τα μεροκάματα έχουν πέσει τελευταία. Δεν παίρνουν πια οι τραγουδιστές τόσο πολλά χρήματα όσα έπαιρναν παλιότερα, λόγω της κρίσης που υπάρχει. Όσο για τον κόσμο, είναι φυσικό, αφού δεν υπάρχουν χρήματα και οι μισθοί είναι χαμηλοί, να μην έχει τη δυνατότητα να διασκεδάζει όπως έκανεσε προηγούμενες εποχές».

η ακρίβεια χτυπάει τα νυχτερινά μαγαζιά;

«Έχει γίνει προσπάθεια από τους επιχειρηματίες να κρατηθούν οι τιμές σε λογικά πλαίσια. Ωστόσο, μη γελιόμαστε, είναι δύσκολα τα πράγματα. Ο κόσμος δεν έχει πλέον για να υπάρχει άνεση κινήσεων...».

Όσον αφορά το χώρο της δισκογραφίας;

«Και σε αυτή την περίπτωση έχει να κάνει με το οικονομικό. Γι αυτό βλέπουμε να προχωράει η πειρατεία και να αγοράζει ο κόσμος CD από πλανόδιους πωλητές, κάνοντας έτσι ζημιά στην ελληνική μουσική βιομηχανία. Οι τιμές των CD σε κάποιες περιπτώσεις τα καθιστούν απαγορευμένα προς απόκτηση για τους περισσότερους. Πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτούμε σοβαρά όλα αυτά, οι δισκογραφικές αλλά και οι καλλιτέχνες, και να ψάξουμε να βρούμε μια λύση. Γιατί είναι σοβαρό και αρκετά περίπλοκο θέμα».

Πρόσφατα κυκλοφόρησες τη δική σου δισκογραφική δουλειά, που το κοινό την αγκάλιασε. Μίλησέ μου γι αυτό...

«Κυκλοφόρησε από τη Minos ΕΜΙ και περιέχει έξι τραγούδια. Τα δύο είναι διασκευές παλιών λαϊκών κομματιών. Το ένα είναι το Πού να ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου, ένα remix των Βαλεντίνο και Χριστόδουλου Σιγανού. Το άλλο είναι το Άσε με πια του Πάνου Γαβαλά σε διασκευή του Χρήστου Παπαδόπουλου από τα Παιδιά της Πάτρας, ενώ στο δίσκο συνεργάστηκαν ακόμα οι Πάνος Καπίρης, Στέλιος Χρόνης, Εύη Δρούτσα και Κωνσταντίνος Παντζής».

Στο βιντεοκλίπ του «Πού να ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου» εμφανίζεται το μοντέλο Αυγερινός Τσικνάκης. Πώς ήταν η συνεργασία σας;

«Ήταν μια χαρά. Είναι ένα πολύ ωραίο βιντεοκλίπ σε σκηνοθεσία Κώστα Καπετανίδη. Με τον Αυγερινό είχαμε πολύ καλή συνεργασία».

Οι δισκογραφικές εταιρείες δημιουργούν ολόκληρη ομάδα μάνατζερ και ανθρώπων που φροντίζουν τα πάντα γύρω από τον τραγουδιστή, ενώ παράλληλα «χτίζουν» ένα τείχος γύρω του. Επικοινωνεί με το κοινό μόνο μέσω αυτών των ανθρώπων και ο ίδιος φαίνεται πιο απόμακρος. Συμφωνείς με αυτή την τακτική;

«Όχι, δεν είμαι υπέρ. Πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης οφείλει να έχει αμεσότητα με τον κόσμο. Δεν πρέπει να κρατάει αποστάσεις. Το κοινό μάς ανεβάζει ή μας κατεβάζει. Το να το παίξεις ή να παρουσιαστείς σαν ντίβα νομίζω ότι δεν βοηθάει».

Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;

«Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη της ψυχής μου. Όταν είμαι ερωτευμένη, νιώθω πιο γεμάτη και γίνομαι πιο δημιουργική».

Πώς σου φάνηκε η Καλομοίρα στη Εurovision;

«Είναι ένα πολύ γλυκό παιδί. Νομίζω ότι έδωσε τον καλύτερο εαυτό της. Μου άρεσαν πάρα πολύ και η σκηνική της παρουσία και η ερμηνεία της. Αν δεν ήταν οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που αλληλοψηφίζονται, ίσως να είχαμε χτυπήσει και πρωτιά».