H ηθοποιός Eλένη Καστάνη μιλά στην Νικολέτα Μακρή και το WomenOnly, με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Το Έκτο Πάτωμα» όπου πρωταγωνιστεί αλλά και τη νέα ταινία «Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό» του Στράτου Μαρκίδη που μόλις βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Κυρία Καστάνη, ποια ήταν τα όνειρά σας όταν ξεκινούσατε την επαγγελματική σας καριέρα;
Να υπάρξω σε αυτή τη δουλειά γιατί είχα καταλάβει πόσο δύσκολη είναι, σχεδόν πριν ασχοληθώ. Να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου. Η διάρκεια είναι που σε κάνει να είσαι πετυχημένος, όχι το πρόσκαιρο.
Άρα ήσασταν συνειδητοποιημένη από τότε.
Ναι το ήθελα πολύ, ωστόσο πήγα πρώτα στο πανεπιστήμιο συγκεκριμένα στην Ανωτάτη Βιομηχανική σχολή Θεσσαλονίκης και μετά έγινα ηθοποιός. Κάποια στιγμή είπα «δεν αντέχω άλλο» γιατί δεν ήμουν ευχαριστημένη και έδωσα στη Δραματική Σχολή.
Εδώ που έχετε φτάσει έχετε καταλήξει στο «ποιο είναι το νόημα της ζωής»;
Δεν μπορείς να δώσεις μία απάντηση εδώ. Στον καθένα το νόημα της ζωής διαφέρει αλλά νομίζω να είναι κάποιος υγιής και ευτυχισμένος. Ο καθένας έχει τους δικούς του στόχους άλλωστε.
Εσείς τα εκπληρώσατε τα όνειρά σας;
Δόξα τω Θεώ είμαι πλήρης. Είμαι χορτασμένη σε όλους τους τομείς και από το φαγητό όπως βλέπετε! (γέλια)
Τι άνθρωπος είσαστε; Προτιμάτε να πατάτε στη γη ή να ονειρεύεστε κάπου κάπου;
Πατάω εντελώς στη γη. Στην καθημερινότητά μου είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Το επάγγελμά μου δεν με επηρεάζει καθόλου, είναι σαν να κάνω μια κοινότυπη δουλειά.
Το θέμα της συνύπαρξης είναι σημαντικό στο «‘Εκτο πάτωμα» που πρωταγωνιστείτε. Γιατί πιστεύετε ότι τόσο τότε στη δεκαετία του ‘30 στο Παρίσι, όπου διαδραματίζεται η ιστορία του έργου, όσο και σήμερα, δυσκολεύεται ο ένας να σταθεί δίπλα στον άλλον;
Και το ΄30 στη Γαλλία ήταν μια εποχή κρίσης. Ήταν μια περίοδος πριν τον πόλεμο με οικονομικές δυσκολίες. Ο κόσμος δεν μπορούσε να επιβιώσει. Το έργο δείχνει ότι όταν υπάρχει το πρόβλημα ενώνονται όλοι και τρέχουν να βοηθήσουν. Και τώρα νομίζω ζούμε μία τέτοια περίοδο. Με το συμβάν στα Τέμπη πάλι είδαμε τελικά πως ο κόσμος αντέδρασε. Σαν ο καθένας μας να είχε κάποιον δικό του μέσα σε αυτό το το τρένο, σε αυτό το καταραμένο τρένο.
Με τον Κώστα Μακεδόνα και την Ηρώ Μανέ συμπρωταγωνιστούν στο «Έκτο Πάτωμα»
Τι σας συγκινεί περισσότερο στο έργο;
Νομίζω η δυσκολία στη ζωή των ανθρώπων εκείνης της εποχής, δηλαδή το πόσο δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα κάτι που συμβαίνει φυσικά και στις μέρες μας.
Μία από τις από τις σκηνές που γέλασα πολύ είναι στο σημείο που βάζετε το γράμμα κάτω από τα παπούτσια σας για να το διαβάσετε από μακριά, λόγω της πρεσβυωπίας που έχει η ηρωίδα που υποδύεστε. Έκεί λοιπόν παρατήρησα ότι και εσείς γελάσατε και ήθελα να ρωτήσω: Αυτό σας συμβαίνει σε κάθε παράσταση και αν όχι, πόσο εύκολο είναι να κρατηθείτε να μην γελάσετε σε τόσο κωμικές στιγμές;
Η αλήθεια είναι ότι είμαι από τους ηθοποιούς που μου ξεφεύγουν τα γέλια. Όμως μου το συγχωρεί ο κόσμος. Αυτή η σκηνή δεν ήταν έτσι από την αρχή, τώρα τελευταία μου προέκυψε ξαφνικά. Απλά μου βγήκε αυθόρμητα και το έκανα και από εκείνη τη μέρα επειδή γελάσαμε όλοι πάρα πολύ το κρατήσαμε και το βλέπετε εσείς πλέον στην παράσταση.
Θυμάστε και άλλες φορές όπου γελάσατε σε κάποια αστεία σκηνή;
Γελάω πάντα. Βρίσκω κάτι και γελάω κυρίως με την Υρώ (σ.σ. Μανέ) δεν μπορώ να κρατηθώ. Είναι μερικοί ηθοποιοί που σου γεννάνε πιο πολύ την επιθυμία να γελάσεις, δηλαδή με την Υρώ μπορούμε να γελάσουμε με το παραμικρό. Αλλά σε κάθε παράσταση βρίσκω και κάτι και γελάω, δεν υπάρχει θέμα (γέλια).
Πώς εκφράζετε τα ακραία συναισθήματα (γέλιο ή κλάμα) πάνω στη σκηνή; Εκείνη την ώρα, για παράδειγμα, τι σκέφτεστε;
Σκέφτομαι τον ρόλο - τίποτα άλλο. Τίποτα προσωπικό, τίποτα δικό μου γιατί αν σκέφτεσαι κάτι άλλο είσαι έξω από την ερμηνεία και πρέπει να εστιάσεις σε αυτό που συμβαίνει σε αυτόν τον άνθρωπο που ερμηνεύεις. Εγώ δηλαδή που κάνω την κυρία Μαρέ, λειτουργώ στη σκηνή ως κύρια Μαρέ, δεν σκέφτομαι καθόλου σαν Ελένη Καστάνη αφήστε που δεν έχει και καμία σχέση ο ρόλος με εμένα. Έρχεται ο κόσμος και μου λέει «Μα πώς σας πάει αυτός ο ρόλος!» και γελάω. Τι να μου πάει; Για να καταλάβετε, είχα έναν ενοικιαστή στην Κρήτη που μου χρωστάει τρία ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχω πάρει ένα ευρώ. Άρα πώς να μου πηγαίνει αυτός ο ρόλος; (γέλια). Δεν υπάρχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ναι, αλλά αυτό δείχνει ότι έχετε πολύ μεγάλη καρδιά...
Κάποια στιγμή του τηλεφώνησα και του είπα «Μήπως θες να στο γράψω κιόλας το σπίτι;» Αυτή την ατάκα τη βάλαμε μέσα στο έργο όταν είπα στον σκηνοθέτη στο Γιώργο τον Βάλαρη ότι μου έχει συμβεί το ίδιο με τον ενοικιαστή μου και μου απάντησε «Είναι πάρα πολύ ωραίο, να το λες». Και είναι εκεί που μιλάω στην Υρώ και στον Κώστα Μακεδόνα και τους λέω « Μήπως θέλετε να σας το γράψω κιόλας το σπίτι;». Ε, λοιπόν τώρα θα ξέρετε ότι είναι από τη ζωή βγαλμένο!
Ποια πράγματα θα μπορούσαν να σας χαλάσουν τη διάθεση;
Είμαι ευαίσθητος άνθρωπος δηλαδή μπορεί να καταρρεύσω με το παραμικρό. Από τη μία είμαι δυνατή από την άλλη είμαι ευαίσθητη. Είναι ένα σχιζοφρενές πράγμα αλλά έτσι συμβαίνει.
Στιγμιότυπο από την παράσταση «Κυρία Επιθεώρηση» του 2021
Θυμάστε κάποια δύσκολη στιγμή που να σας στάθηκε κάποιος πάρα πολύ;
Να σας πω την αλήθεια δεν πιστεύω πολύ στη βοήθεια των άλλων. Πιστεύω πιο πολύ στο ότι ο ίδιος ο άνθρωπος βρίσκει τη δύναμη. Σαφώς και τους χρειαζόμαστε τους άλλους αλλά εσύ είσαι αυτός που πρέπει να βρει τη δύναμη και τη λύση. Πολλές φορές με έχουν βοηθήσει δικοί μου άνθρωποι, πιο πολύ βέβαια της οικογένειάς μου. Πρώτα είναι η οικογένεια νομίζω στον άνθρωπο. Έχω περάσει πολλά ζόρια. Έχω βιώσει απώλειες και διάφορες τέτοιες καταστάσεις.
Έχετε καλούς φίλους από τον καλλιτεχνικό χώρο;
Όχι δεν έχω, ενώ κάθε φορά βρίσκομαι με κόσμο στις παραστάσεις και συμπαθιόμαστε πάρα πολύ και κάνουμε παρέα μετά κάπως χάνομαι.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Δεν ξέρω να το εξηγήσω. Και αυτό κάνει εντύπωση και στους γύρω μου. Για παράδειγμα στην οικογένειά μου αυτό πάντα έκανε πολύ εντύπωση και μου έλεγαν «Πως είσαστε τόσο φίλοι και μετά χάνεστε;». Ωστόσο, δεν χαλάει αυτή η σχέση και αν ξαναβρεθούμε μετά από χρόνια πάλι θα είμαι καλά μαζί τους, αλλά δεν έχω φίλους. Οι φίλοι μου είναι εκτός της δουλειάς.
Τι μαμά είσαστε; Σε ποιον τύπο μαμάς ανήκετε;
Στην κλασική μαμά.
Δηλαδή η κλασική, υπερπροστατευτική Ελληνίδα μάνα;
Είμαι ναι αλλά όσο μεγαλώνω βέβαια και μεγαλώνει και ο γιος μου προσέχω να μην τον καταπιέζω συνέχεια. Έχει λείψει και για αρκετά μεγάλο διάστημα στο εξωτερικό οπότε έχω συμβιβαστεί. Δεν τον ενοχλούσα ούτε μιλούσαμε κάθε μέρα. Είχα μία φυσιολογική επαφή μαζί του.
Πώς τα πάτε μεταξύ σας;
Νομίζω καλά. Είμαστε πολύ αγαπημένοι, πολύ δεμένοι. Θεωρώ ωστόσο ότι θα ήταν καλύτερα αν είχα και άλλα παιδιά αλλά δυστυχώς έχω μόνο ένα.
Σας κρίνει γενικά; Παρεμβαίνει στη ζωή σας;
Παρεμβαίνει στα λάθη μου δηλαδή το ότι τρώω αρκετά. Θέλει να αδυνατίσω πρωτίστως για την υγεία μου και με μαλώνει. Η διαφωνία μας είναι αυτή. Μου λέει «Πότε θα το κάνεις αυτό; Πρέπει να αδυνατίσεις!». Ο γιος μου είναι εντελώς διαφορετικός από εμένα. Έχει μοιάσει στον πατέρα του είναι ψηλός και αδύνατος. Να είναι καλά, ο Θεός φρόντισε για αυτό. Δεν θα ήθελα να μου μοιάζει, να είναι καταπιεσμένος μια ζωή και να σκέφτεται τι θα φάει.
Έχετε εξηγήσει το γιατί τρώτε; Είστε από τους ανθρώπους που τους επηρέαζει το άγχος και ανοίγουν το ψυγείο;
Ναι είμαι από αυτούς που τρώω ακόμα και αν δεν είμαι καλά. Ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Είναι μία εξάρτηση. Άλλος καπνίζει, άλλος πίνει, άλλος παίρνει ναρκωτικά, άλλος παίζει ζάρια. Ο κόσμος κάνει διάφορα πράγματα. Και το φαγητό είναι μία εξάρτηση. Αυτή είναι η άποψη μου και δεν τη δικαιολογώ αλλά νομίζω ότι οι ευτραφείς είμαστε εξαρτημένα άτομα.
Αυτή την εβδομάδα βγήκε στον κινηματογράφο η ταινία «Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό» του Στρατού Μαρκίδη όπου πρωταγωνιστείτε. Πείτε μας δυο λόγια για την ταινία..
Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω με τον Στράτο Μαρκίδη. Η ταινία είναι κωμωδία. Μόνο να σας πω ότι είμαστε ζευγάρι με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς πόσο αστεία είναι η υπόθεση. Είμαι ερωτευμένη με τον Τσιμιτσέλη! Του έλεγα του Μαρκίδη: «Για αυτό με επιλέξατε; Για το αστείο της υπόθεσης;» και γελάγαμε.. Θεωρώ ότι είμαστε ένα καλό καστ και μάλιστα περάσαμε πολύ όμορφα στα γυρίσματα. Ελπίζω να πάει καλά στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ξέρω ότι το σινεμά δεν πηγαίνει καλά μέχρι στιγμής σε σχέση με το θέατρο.
Ποια είναι τα προσεχή σας σχέδια;
Το καλοκαίρι θα παίξω σε μία παράσταση. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό αυτό που θα κάνω και είναι κάτι που το ήθελα πάρα πολύ. Είμαι πολυ χαρούμενη, βέβαια δεν μπορώ να ανακοινώσω τίποτα ακόμα αλλά θα το ανακοινώσει ο παραγωγός μου.
Αναμένουμε με χαρά λοιπόν τα νέα. Καλή επιτυχία να ευχηθώ!
Ευχαριστώ πολύ.
