Τι επεδίωκε όταν ξεκινούσε την υποκριτική; Τι μάθημα του άφησε η σειρά “Eίσαι το ταίρι μου;” Toν έχουν απατήσει ποτέ στην πραγματική του ζωή; Νοσταλγεί τα χρόνια που έχουν περάσει; Ποια δεκαετία ήταν η αγαπημένη του; Δέχεται φλερτ μέσα από τα social media;
Ιδού οι απαντήσεις του:
Φέτος τα κάνετε όλα. Σας βλέπουμε στην τηλεόραση, στο θέατρο και σε λίγους μήνες και στον κινηματογράφο. Αυτή θα λέγαμε είναι μια δυναμική επιστροφή στην μετα-Covid εποχή. Επιδιώξατε να έχετε τόσες πολλές δουλειές ή προέκυψαν τυχαία;
Μετά την καραντίνα οι δουλειές όλες άνοιξαν. Εμείς - εννοώ στον κλάδο της υποκριτικής- ζοριστήκαμε όχι μόνο την περίοδο της καραντίνας αλλά και τα τελευταία δέκα χρόνια του μνημονίου. Σε προσωπικό επίπεδο είχα μεριμνήσει και για αυτό δημιούργησα με τον Αντώνη Περιστεράκο, πριν δώδεκα χρόνια το Faust, έναν πολυχώρο στην πλατεία Αγ. Ειρήνης, στην Αθήνα, όπου εκεί πραγματικά μπόρεσα να έχω μια καλλιτεχνική συνέχεια και συνέπεια, δηλαδή να κάνω στο μικρό θέατρο που δημιουργήσαμε, πολλές παραστάσεις και να μην εξαφανιστώ. Στην εποχή της μετά-καραντίνας εποχής ο κόσμος μπόρεσε να επιστρέψει στους κλειστούς χώρους και πάλι, δηλαδή στα θέατρα. Εγώ λοιπόν ξεκίνησα τηλεόραση γιατί μπορούσαν να γίνουν σωστά τα γυρίσματα. Οπότε υπάρχει μια συνέχεια πραγμάτων που ενώ φαίνεται ότι κάνω τώρα όλα αυτά μαζί, δεν είναι ακριβώς έτσι. Για παράδειγμα τα γυρίσματα για τη σειρά ΣτΟργή του ΣΚΑΙ ολοκληρώθηκαν πέρσι αλλά η σειρά προβάλλεται φέτος και η μία δουλειά ήρθε μετά την άλλη. Μόλις τελείωσα με την ΣτΟργή, έκανα το καλοκαίρι περιοδεία με τον Προμηθέα Δεσμώτη. Μετά πήγα στην Κρήτη για να γυρίσω την ταινία του Καζαντζάκη "Καπετάν Μιχάλης" και αμέσως μετά ξεκίνησα τις πρόβες στο θέατρο για το "Πέμπτο σκαλοπάτι" και τα γυρίσματα για τον " Έρωτα Φυγά" του Open. Ουσιαστικά δεν εργάστηκα παραπάνω απ' ότι εργάζεται ένας κανονικός άνθρωπος. Μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι Έλληνες δουλεύουν δώδεκα μήνες και εμείς για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να γίνει θαύμα. Απλά επειδή στη δική μας τη δουλειά δημοσιεύονται αυτά που κάνουμε, φαίνεται ότι ο φόρτος εργασίας είναι αδιαπραγμάτευτος αλλά δεν είναι έτσι.
{https://www.instagram.com/p/CkJFQUSotI5/}
Είστε από τους ηθοποιούς που θα περιμένετε να χτυπήσει το τηλέφωνο για δουλειά ή θα πάρετε και εσείς τα τηλέφωνά σας;
Στη σειρά που έκανα στο Open, τον “Πρίγκιπα της Φωτιάς” πήρα εγώ o ίδιος την παραγωγή τηλέφωνο και δήλωσα ενδιαφέρον όπως και σε άλλες δουλειές. Το έχω κάνει στο θέατρο και στα κανάλια έχω πάει για να παρουσιάσω πρόταση. Αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό θα πάει το βουνό στον Μωάμεθ, όπως λέει και η παροιμία και δικαίως. Δεν πρέπει να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια γιατί πραγματικά δεν περιμένουν οι άλλοι από εμάς, εμείς πρέπει να φροντίσουμε τον εαυτό μας. Για αυτό και σας είπα για το Faust γιατί ήθελα να πάρω εγώ τη ζωή στα χέρια μου.
Πάντως δεν πρέπει να είστε από τους ηθοποιούς που δεν χτυπάει το τηλέφωνό τους....
Το αν χτυπάει το τηλέφωνο ή όχι έχει να κάνει και με τις δικές μας επιλογές. Υπάρχουν προτάσεις αλλά πολλές φορές δεν είναι αυτές που προσδοκούμε οπότε όταν λέμε «όχι» σε κάποιες δουλειές θεωρούμε ότι δεν χτύπησε το τηλέφωνο ενώ ουσιαστικά οι προτάσεις ήρθαν αλλά δεν ήταν αυτές που προσδοκούσαμε.
Η απόφαση για το Faust πώς πάρθηκε;
Έβλεπα ότι πάμε σε μια οικονομικά δύσκολη περίοδο ως χώρα. Ταυτόχρονα η τηλεόραση μείωνε τις δουλειές της, στο θέατρο έβλεπα ότι δυσκόλευε η κατάσταση και θεώρησα ότι είναι καλό είναι να δημιουργήσουμε έναν χώρο όπου θα μπορέσουμε να έχουμε ένα εισόδημα από τη λειτουργία της μουσικής και του μπαρ αλλά και όπου θα ασχολούμαστε και με το θέατρο. Ήταν μια πολύ ξεκάθαρη επιλογή.
Θα λέγατε ότι έχετε περισσότερη δημιουργική ενέργεια σήμερα από παλιά;
Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος η ενέργεια του διαφοροποιείται. Το φυσιολογικό είναι ο άνθρωπος να γίνεται πιο ώριμος και σοφότερος σε μερικά πράγματα άλλωστε αυτή είναι η εξέλιξη της ζωής. Όταν κάποιος καταπιάνεται με κάτι και δουλεύει συνέχεια, σαφέστατα θα βελτιωθεί. Νομίζω ότι το σημαντικότερο είναι να μην πτοούμαστε από τις δεδομένες δύσκολες στιγμές που θα έρθουν στη ζωή μας. Καθώς ο άνθρωπος κινείται μεταξύ της ηρεμίας, της γαλήνης και της ταραχής, δεν μπορεί να προσδοκεί μόνο ένα σταθερό τοπίο. Είναι φυσιολογικό ότι θα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα. Οπότε στις δύσκολες ψυχολογικές στιγμές δεν πρέπει κανένας να τα παρατήσει και πρέπει να συνεχίσει να μάχεται με όποιο μέσο έχει. Αυτό έκανα και εγώ. Σωματικά όμως δεν νομίζω ότι έχω περισσότερη ενέργεια. Κανένας νομίζω δεν έχει περισσότερη ενέργεια όταν μεγαλώνει. Ακόμα και βιολογικά να το δούμε εφόσον μειώνεται η μυική του μάζα, η σωματική του ενέργεια είναι χαμηλότερη. Από εκεί και πέρα η ψυχολογική του δύναμη μπορεί να είναι σε καλύτερο βαθμό. Νομίζω ότι σήμερα αντιμετωπίζω πολύ πιο ώριμα το στρες, το άγχος και τις αντίξοες συνθήκες από ότι παλιότερα που με άγχωναν περισσότερο και με κούραζαν περισσότερο.
Σας επηρεάζουν γενικά οι κριτικές στη δουλειά σας; Τελικά, σημασία έχει τι λέει κάποιος ή ποιος το λέει;
Επηρεάζομαι λιγότερο πια λόγω όλων αυτών που προανέφερα γιατί έπειτα συνηθίζει κανείς αυτά τα πράγματα και δίνει λιγότερο βάρος στην αρνητική κριτική. Είμαι πλέον πιο ψύχραιμος αλλά σαφέστατα, μας επηρεάζει η κακή κριτική, γιατί η δική μας η δουλειά ούτως ή άλλως εμπεριέχει ένα ναρκισσισμό. Αν πούμε ότι δεν μας επηρεάζει η αρνητική κριτική νομίζω ότι αγγίζει και το ψέμα. Σίγουρα μας επηρεάζει όπως μας επηρεάζει και η θετική κριτική. Γιατί να παραδεχόμαστε ότι παίρνουμε μεγάλη χαρά όταν μας λένε καλά λόγια και όταν μας λένε κακά λόγια να μην επηρεαζόμαστε;
Ήρθατε από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα αποφασισμένος να γίνετε ηθοποιός.
Όχι, κατέβηκα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να συνεχίσω να είμαι μπάρμαν, να δουλεύω νύχτα γιατί τότε αυτό ήθελα να κάνω και άλλωστε έτσι βιοποριζόμουν. Οκτώ περίπου χρόνια μετά προέκυψε η υποκριτική.
Θυμάστε τι επιδιώκατε ξεκινώντας την υποκριτική; Να κάνετε ωραίες δουλειές ή να βγάλετε χρήματα;
Ήθελα να τα συνδυάσω και τα δύο γιατί προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια αλλά και από πλούσια να ήμουν είναι η φύση του ανθρώπου να θέλει να είναι πετυχημένος και να θέλει να βγάλει λεφτά. Είχα μία έντονη ανησυχία να κάνω πράγματα που με εκφράζουν. Ένας από τους λόγους που καταπιάστηκα με αυτή τη δουλειά ήταν πραγματικά να καταθέσω τα δικά μου ερωτήματα, τους δικούς μου προβληματισμούς μέσω της δουλειάς. Οπότε έψαχνα την καλή δουλειά, έψαχνα τον καλό ρόλο, την καλή συνεργασία, το καλό κείμενο γιατί αλλιώς δεν είχα κίνητρο. Αν το κίνητρο ήταν μόνο οικονομικό δεν μπορούσα να δουλέψω και αυτό το είδα και στην πράξη. Δηλαδή μου έχουν προτείνει όλα αυτά τα χρόνια πολλές δουλειές στην τηλεόραση και έχω κάνει μόνο αυτές που πραγματικά με ενδιέφεραν. Κάποιες φορές βάζεις νερό στο κρασί σου γιατί οι απολαβές δεν μπορεί να είναι μόνο ψυχικές, πρέπει να είναι και οικονομικές για να μπορείς να ζήσεις. Μεγαλώνοντας πρέπει όλοι να έχουν κατά νου αυτό που εγώ δεν είχα, τουλάχιστον παλιότερα ότι “πρέπει να έχεις ένα κουμπαρά Αλέκο γιατί στις μεγαλύτερες ηλικίες ποιος θα σε στηρίξει;”
Αισθάνεστε σήμερα ότι κάνατε τα βήματα που έπρεπε;
Σε πολύ μεγάλο βαθμό, ναι, είμαι υπερήφανος, είμαι ευχαριστημένος.
Αμέσως αφότου γίνατε γνωστός με την «Αίθουσα του Θρόνου» στο MEGA μετά ήρθε το «Είσαι το ταίρι μου». Τι μάθημα σας άφησε αυτή η σειρά και πώς νιώθετε σήμερα όταν την ξαναβλέπετε;
Καταρχάς νιώθω νοσταλγικά για το παρελθόν. Eίναι ωραίο να το παραδεχόμαστε αυτό όσο και να κάνουμε τους κάμποσους ότι δεν μας επηρεάζει η παροδικότητα του χρόνου. Όλοι νοσταλγούμε τη νιότη γιατί απλούστατα δεν γνωρίζουμε αν η ζωή που έχουμε μπροστά μας έχει συνέχεια. Όλες αυτές οι παλιές φωτογραφίες, τα παλιά βίντεο ή οι κουβέντες με φίλους ή συγγενείς, το πώς ήμασταν μικροί δεν εμπεριέχει μία ηττοπάθεια περιέχει κάτι πολύ ανθρώπινο. Μακάρι να έδειχναν και την “Αίθουσα του Θρόνου” πιο συχνά αλλά δείχνουν το “Είσαι το ταίρι μου”γιατί ως κομεντί πουλάει περισσότερο. Ήταν μία τρομερή σειρά και σίγουρα νιώθω πολύ όμορφα αλλά δεν είμαι εγκλωβισμένος μέσα σε αυτό. Το απολαμβάνω άμα το πετύχω και επίσης χαίρομαι τον αυθορμητισμό της νεαρότερης ηλικίας ακόμα και υποκριτικά, το πώς παίζαμε και πώς καταγράφεται μέσα από την υποκριτική κάθε δεκαετία κάθε κοινωνίας. Αν θέλει κανείς την ανεμελιά της δεκαετίας του 2000 είναι πολύ εμφανής στις σειρές της εποχής εκείνης. Αντιθέτως το 2023 βλέπει κανείς πόσο διαφορετικές είναι οι σειρές, το πόσο σκοτεινές είναι, πόσο αιματηρές και βίαιες. Όλες οι σειρές που γυρίζονται τώρα είναι με το πιστόλι στο χέρι.
Αυτή τη σεζόν σας βλέπουμε στο θέατρο στο αστυνομικό θρίλερ του Φρέντερικ Νοτ «Στο πέμπτο σκαλοπάτι», που μετέφερε στην κινηματογραφική οθόνη ο Άλφρεντ Χίτσκοκ. Πείτε μας μερικά λόγια για τον ρόλο σας..
Το 1952 ο Frederick Knott γράφει το “Dial M for Murder”. Εμείς αλλάξαμε τον τίτλο του και το ονομάσαμε “Στο Πέμπτο σκαλοπάτι”. Ένας από τους μεγαλύτερους τενίστες και απόφοιτος του Cambridge, ο Τony Wendice είναι παντρεμένος με μία γυναίκα πλούσια. Στόχος του είναι τα λεφτά αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι και ερωτευμένος μαζί της. Κάποια στιγμή η σχέση τους χαλάει και αυτή στρέφεται σε άλλον άντρα. Μέσα σε διάστημα ενός χρόνου ο Tony επηρεάζεται πάρα πολύ από αυτό με τη γυναίκα του. Tαυτόχρονα έχει παρατήσει και το τένις και περνάει τη δική του ανδρική κλιμακτήριο επειδή μεγαλώνει, και αφού είναι εξαρτημένος οικονομικά από τη γυναίκα του φτάνει στα άκρα και αποφασίζει να στήσει το θάνατό της. Εκεί θα πληρώσει κάποιον για να τη δολοφονήσει και ενώ οργανώνει το τέλειο έγκλημα θα δούμε τελικά ότι η βούληση του ανθρώπου δεν είναι αρκετή για να μπορέσει να υλοποιήσει τα θέλω του αλλά έρχεται η μοίρα και η πραγματικότητα και τα διαφοροποιεί όλα. Ο θύτης λοιπόν θα γίνει θύμα και το θύμα θύτης. Εδώ είναι το συγγραφικό ενδιαφέρον: ότι πολλές φορές επικαλούμαστε διάφορες αφορμές για να πράξουμε κάτι που είναι βαθύτερο μέσα μας. Για παράδειγμα εδώ θέλουμε τα λεφτά από μία γυναίκα και θα επικαλεστούμε την απιστία, θα τη σκοτώσουμε για να πάρουμε τα χρήματα της αλλά όλα αυτά τα παιχνίδια του μυαλού δεν αρκούν για να τα υλοποιήσουμε. Πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας και τους άλλους ανθρώπους και τις άλλες παραμέτρους. Αυτό είναι εν δυνάμει και ένα μάθημα για το πώς σκεφτόμαστε και πράττουμε.
Δηλαδή υποδύεστε τον κακό σε αυτό το έργο.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα βάλω ταμπέλες σε χαρακτήρες. Γιατί δεν είναι κακή η σύζυγος η οποία είναι άπιστη και φέρνει έναν άλλον άντρα μέσα στο σπίτι; Δεν είναι κακός ο εραστής ο οποίος μπαίνει σε ένα ξένο σπίτι και πάει να το καταστρέψει; Πώς ορίζεται το καλό; Η τέχνη καλείται να καταγράψει τα συμβάντα και τις συμπεριφορές των ανθρώπων δεν είναι για να κρίνει αν είναι καλός ή κακός ο χαρακτήρας - αυτά είναι δουλειά του δικαστηρίου.
Σας έχουν απατήσει ποτέ στην πραγματική ζωή;
Το θέμα της πίστης είναι καθαρά μία προσωπική ματιά. Το θέμα της απιστίας έχει να κάνει και με την υπόσχεση για την αλήθεια. Απιστία είναι επίσης όταν εγώ σου λέω ότι θα ήθελα να κάνουμε κάτι και ενώ το έχουμε συμφωνήσει με πουλάς- αυτό είναι μία μικρή απιστία. Δεν είναι μόνο το σεξ αν πήγες δηλαδή με κάποιον άλλον και κοιμήθηκες. Είναι και η βαθύτερη ηθική στάση απέναντι στη δυαδική σχέση. Αν συμφωνούμε σε πράγματα και αν τηρούνται αυτά ή όχι. Για να απαντήσω στην ερώτησή σου σίγουρα με έχουν απατήσει και εγώ έχω απατήσει και αν μου επιτρέπεις νομίζω ότι οι περισσότεροι το έχουνε κάνει ασχέτως αν δεν το παραδέχονται ούτε στον εαυτό τους. Τι θα πουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους; Αλλά οι άλλοι που είναι απέναντί τους το γνωρίζουν. Δεν βλέπεις και στην πολιτική τι γίνεται; Κανένας δεν παραδέχεται τίποτα. Μπαλάκι οι ευθύνες.
Σας βλέπουμε και στη δραματική σειρά του ΣΚΑΙ, ΣτΟργή στον ρόλο του Σάκη του Μόρτη. Έναν άνθρωπο που από ανάγκη βρίσκεται μέσα στα κυκλώματα της νύχτας. Τι σας έμαθε ο ήρωάς σας;
Ο Σάκης ο Μόρτης είναι η αγάπη μου φέτος. Nα το πω λαϊκά δεν το βάζουμε κάτω με τίποτα. Αυτό δεν μου το έμαθε ο ήρωάς μου αλλά μου το επιβεβαίωσε ακόμα μία φορά. Για να αγαπάω τον χαρακτήρα προφανώς έχω και εγώ την ίδια ανησυχία. Ο Σάκης ο Μόρτης είναι ένας μαχητής της ζωής. Από τα δέκα του χρόνια πάμφτωχος βρίσκεται μπροστά σε ένα τεράστιο έγκλημα. Ο πατέρας του σκότωσε τη μάνα του μπροστά του και μένει στο δρόμο. Περνάει μία πολύ δύσκολη περίοδο και γίνεται αυτός αρχηγός της νύχτας χωρίς να έχει κάνει φόνο αλλά παράλληλα προσφέρει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο το οποίο θα το δούμε στα τελευταία επεισόδια. Είναι ένας άνθρωπος που επειδή έπαθε στη ζωή φροντίζει να περιθάλπτει αστέγους, ορφανά παιδιά, προσφυγόπουλα. Η διατύπωση που κάνει η γιατρός στην αρχή της σειράς είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η σειρά αρχίζει λέγοντας ότι οι παιδικές αναμνήσεις καταγράφονται ανεξίτηλα και επηρεάζουν όλη μας τη ζωή. Όλη μας η πορεία επηρεάζεται από αυτά που ζήσαμε παιδιά. Η παιδική του ηλικία καθορίζει τη μετέπειτα πορεία του, τον κατευθύνει στο να αποδέκτει οτιδήποτε έχει γίνει σε εκείνη την περίοδο. Αφήνεται να πιστεύεται ότι αυτός φταίει, ότι αυτός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, ότι αυτός είναι υπόλογος σε όλους τους άλλους. Όμως ο κόσμος συμπορεύεται και με τις σκοτεινές πλευρές του, τις αποδέχεται και τότε έρχεται η ίαση, έρχεται η θεραπεία μέσα από την διαδικασία του παρελθόντος για να μπορέσει να έχει ένα σωστό παρόν και να να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον.
Επίσης, ερμηνεύετε τον Νουρήμπεη στην κινηματογραφική μεταφορά του “Καπετάν Μιχάλη” του Νίκου Καζαντζάκη. Μιλήστε μας λίγο για την ταινία.
Η ταινία είναι του Κώστα του Χαραλάμπους ο οποίος έχει γράψει και το αντίστοιχο σενάριο δηλαδή τη μεταφορά από το μυθιστόρημα. Τον “Καπετάν Μιχάλη” υποδύεται ο Αιμίλιος Χειλάκης ενώ ένας μεγάλος θίασος βρίσκεται από πίσω. Σκεφτείτε ότι πήραν μέρος 1.700 άτομα κυρίως από την Κρήτη για τις σκηνές που γίνονται οι μάχες. Τον Καζαντζάκη προσωπικά τον λατρεύω ως συγγραφέα και ταυτίζομαι πολύ με την υπαρξιακή του ανησυχία οπότε όταν μου έγινε η πρόταση χάρηκα ιδιαίτερα. Πέρασα δεκαπέντε πολύ όμορφες μέρες στην Κρήτη και συνεργάστηκα υπέροχα με τον Αιμίλιο και τον Κώστα. Εύχομαι η ταινία να βγει καλή γιατί όταν έχουμε ένα έπος στον κινηματογράφο απαιτούνται χρήματα τα οποία στην Ελλάδα δεν υπάρχουν.
Πότε να αναμένουμε την ταινία;
Η ταινία πρόκειται να κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα του 2023.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να μπαινοβγαίνει σε τόσους διαφορετικούς ρόλους;
Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο γιατί ουσιαστικά αυτό που έχει να κάνει ένας ηθοποιός είναι να υποστηρίξει την αλήθεια του κάθε κειμένου που έχει στα χέρια του. Το κάθε κείμενο νομίζω ότι έχει κομμάτια του δικού μας εαυτού άρα επειδή εμείς ως προσωπικότητες είμαστε πολύπλευροι -οι περισσότεροι τουλάχιστον- κάθε ρόλος μας κεντρίζει το ενδιαφέρον γιατί ένα κομμάτι του εαυτού μας θα βρει μία ταύτιση. Αν δεν βρει, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να καταπιαστεί με το συγκεκριμένο ρόλο . Όταν εννοώ ταύτιση δεν εννοώ ότι όταν παίζεις έναν δολοφόνο έχεις έμφυτη την τάση της βίας αλλά πρέπει να βρεις κάτι να σε εξιτάρει ακόμα και την παραδοξότητα ενός χαρακτήρα. Για παράδειγμα τον Ριχάρδο τον Τρίτο δεν μπορεί να τον χαρακτηρίσει κανείς υγιή άνθρωπο και ότι θα πάει να τον παίξει επειδή ταυτίζεται μαζί του. Επίσης, την Μήδεια δεν μπορείς να την παίξεις επειδή ταυτίζεσαι με μία γυναίκα που σκοτώνει τα παιδιά της επειδή την απατάει ο άντρας της. Αυτό είναι ότι πιο ακραίο αλλά βρίσκεις άλλα στοιχεία, βρίσκεις την αλήθεια του χαρακτήρα.
Νοσταλγείτε τα χρόνια που έχουν περάσει και αν ναι υπάρχει κάποια συγκεκριμένη περίοδος;
Τώρα τελευταία επειδή γίνεται μεγάλη αναφορά στη δεκαετία του ‘80 και μέσα από τις συνεντεύξεις με ρωτάνε πώς ήμουν, πώς ξεκίνησα κ.λ.π.γεννήθηκε από μόνη της μια νοσταλγία. Δηλαδή είμαι άνθρωπος που δεν επιστρέφω στο παρελθόν εύκολα, ούτε παλιές σειρές βλέπω γιατί δεν έχω και χρόνο άλλωστε. Με ενδιαφέρει το τώρα. Το πριν ήταν μία χρονική στιγμή που έχει περάσει και το αύριο πάλι δεν υφίσταται γιατί δεν ξέρουμε αν θα ζούμε. Οπότε στη ζωή με απασχολεί το τώρα αλλά νοσταλγικά η δεκαετία του ‘80 είναι μία δεκαετία που πέρασα πάρα πολύ ωραία και νομίζω ότι ήταν μία αρκετά ενδιαφέρουσα περίοδος για τον πλανήτη. Μετά από εκεί άρχισαν τα πράγματα να θολώνουν. Όταν μπήκαμε στο Millennium και μετέπειτα ουσιαστικά καθιδρύθηκε και η επικράτεια της τεχνολογίας, διαφοροποιήθηκε η ζωή του πλανήτη. Δεν νοσταλγώ όμως να γυρίσω πίσω στο παρελθόν, δεν έχω τέτοια θέματα και προβλήματα. Τον χρόνο τον αποδέχομαι και πηγαίνω όπου με πάει...
Πώς βλέπετε την σύγχρονη κοινωνία των social media;
Ποικίλη και ενδιαφέρουσα και αδιάφορη και καθάρια και δόλια. Έχει τα πάντα δηλαδή το ψέμα βασιλεύει μέσα στα social αλλά και από την άλλη μεριά και η αλήθεια αναδεικνύεται γιατί παλαιότερα δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει ένα τόσο τραγικό περιστατικό σαν τα Τέμπη και να κινητοποιηθεί μία ολόκληρη χώρα. Αν δεν υπήρχαν τα social θα διαβάζαμε τρεις εφημερίδες κατευθυνόμενες και θα κοιτάγαμε τρία κανάλια κατευθυνόμενα. Όχι ότι αυτό δεν συμβαίνει σήμερα, απλά τώρα μέσω των social παίρνουμε περισσότερες πληροφορίες. Κάποιες είναι αληθινές κάποιες άλλες ψεύτικες.
Δέχεστε φλερτ μέσα από τα social;
Βεβαίως και το θεωρώ φυσιολογικό. Αφού στο διαδίκτυο η πορνογραφία έχει την εξέχουσα θέση, η σεξουαλική ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει και να φλερτάρει είναι δεδομένη και μάλιστα μετά την Covid εποχή που ζούμε, οι άνθρωποι είναι περισσότερο μόνοι τους, έχουν κλειστεί στον εαυτό τους. Έχουν αλλάξει τα πράγματα, δεν είναι όπως ήταν πριν από τον κορονοϊό.
