Πείτε μας δύο λόγια για το έργο.

Ενώ αυτό το έργο θα λέγαμε ότι είναι ένα σύγχρονο έργο, η ιστορία του εξελίσεται στην Αγγλία του 1985 και συγκαταλέγεται στα κλασικά θεατρικά έργα. Είναι η ιστορία της Σίρλευ Τζόουνς, μιας γυναίκας κρατούμενης που βρίσκεται στη φυλακή για τη δολοφονία του παιδιού της. Τότε το βρετανικό κοινό είχε συνταραχτεί από αυτή την ιστορία και το 1992 που ανέβηκε το έργο για πρώτη φορά, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και τιμήθηκε με το βραβείο του καλύτερου έργου από την Ένωση Αμερικανών Σεναριογράφων. Ο μονόλογος Τζόρνταν έχει γραφτεί από τις Μόιρα Μπουφίνι και Ανν Ρέινολντς και η δεύτερη ήταν συγκρατούμενη της Σίρλευ Τζόουνς στη φυλακή. Είναι ένα αληθινό έργο και όποιος είναι στο χώρο του θεάτρου γνωρίζει, το πόσο σπουδαίο είναι.

Ποιες είναι οι δυσκολίες που συναντήσατε;

Η δυσκολία αυτού του έργου δεν είναι μόνο η μονολογική του φύση, σαφέστατα είναι και αυτός ο λόγος γιατί μιλάμε για έναν δίωρο μονόλογο (χωρίς διάλειμμα) αλλά θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη δυσκολία του είναι η δομή του έργου, ο τρόπος γραφής αυτού του μονολόγου.

Ο Γιάννης Αϊβάζης, που είναι ο σύζυγός σας και σκηνοθέτης της παράστασης, τι σας λέει; Νιώθει ότι έχει πετύχει το εγχείρημα;

Ένας καλλιτέχνης ποτέ δεν θεωρεί ότι έχει πετύχει αυτό που κάνει. Ένας καλλιτέχνης πάντα έχει το μικρόβιο να εξελίσσεται και να προσπαθεί πάντα για το καλύτερο, εάν δεν το κάνει αυτό, ποτέ μα ποτέ, δεν θα εξελιχθεί, όπως πολύ σωστά μου είχε πει η Ζωή Λάσκαρη στα 70 της, η οποία ήταν και η γυναίκα που με είχε βάλει στο θέατρο. Δεν θα ξεχάσω τα λόγια της: «εγώ μέχρι και σε αυτή την ηλικία που είμαι, μαθαίνω» μου είχε πει, γιατί πάνω στη σκηνή πάντα όσο περνάνε τα χρόνια, αποκτάς περισσότερες εμπειρίες, που για έναν ηθοποιό αυτές οι εμπειρίες είναι ο θησαυρός του. Οπότε πού θέλω να καταλήξω. Ότι ο Γιάννης, όχι επειδή είναι άντρας μου, έχει κάνει μια σπουδαία δουλειά. Έχει κεντήσει, έχει πάρει ένα σπουδαίο έργο, έχει χωρίσει τη σκηνή σε τρία επίπεδα και τις σκέψεις της ηρωίδας σε άλλα πέντε-έξι. Έχει τοποθετήσει τη Σίρλευ στην αίθουσα αναμονής του δικαστηρίου όπου περιμένει την απόφαση των ενόρκων και θυμάται τα γεγονότα που την οδήγησαν στη δολοφονία του παιδιού της. Ουσιαστικά ο μονόλογος είναι ανά τμήματα χωρισμένος.

Τι συναισθήματα σας προκαλούνται καθώς μιλάμε για μια μητέρα που σκότωσε το παιδί της και εσείς η ίδια είσαστε μητέρα;

Αυτή είναι η δύναμή μου σε αυτό το έργο. Ότι πρέπει τεχνικά να χαληναγωγήσεις τα συναισθήματα σου και να τα βάλεις σε μια ισορροπία. Αυτός είναι ο θησαυρός μου σε αυτό το έργο. Αυτό «εκμεταλλεύομαι» από το ότι είμαι μάνα και έχω εμπειρίες.

Δεν σας προκαλεί όμως μια ανατριχίλα;

Φυσικά και με επηρεάζει. Το ζω.Την κάθε φράση της την καταλαβαίνω απόλυτα και πολλές προτάσεις της είναι πάρα πολύ γνώριμες σε εμένα. Η Σίρλευ Τζόουνς = Τζόρνταν = μάνα. Το πιο συγκλονιστικό είναι ότι μια μάνα μιλάει στο παιδί της. Όλος ο μονόλογος απευθύνεται στον Τζόρνταν. Είναι σαν να θέλει να εξιλεωθεί, να εξηγήσει στον Τζόρνταν γιατί έκανε αυτό που έκανε.

Αυτός ο ρόλος σας, σας έκανε να δείτε αλλιώς τη σχέση σας με το παιδί σας;

Όχι, γιατί έχω μάθει να διαχωρίζω τους ρόλους από τη ζωή μου. Και αυτό πάλι είναι θέμα τεχνικής του ηθοποιού. Με επηρεάζει σαφώς και δεν σας κρύβω ότι την επόμενη μέρα δεν θέλω να κάνω κανένα ραντεβού. Γυρνάω «άρρωστη» και βέβαια δεν μπορώ να κοιμηθώ όλο το βράδυ. Με παίρνει ο ύπνος στις 4 και στις 6.30 ξυπνάω πάλι για το παιδί που πάει σχολείο.

Είναι ρόλος πρόκληση για εσάς;

Νομίζω ότι αυτός ο ρόλος είναι πρόκληση για όλες τις γυναίκες ηθοποιούς. Και για αυτό όταν ακούστηκε ότι θα πιάσω στα χέρια μου το «Τζόρνταν» κάνανε όλοι «ώπα;».

Τι εννοείτε;

Ότι οι περισσότεροι αντέδρασαν περίεργα στο άκουσμα του μονολόγου. Αυτοί όμως είναι οι ανίδεοι. Στις σχολές όλοι οι ηθοποιοί πιάνουν τους μονολόγους και όλα σαφώς τα είδη. Από αρχαία τραγωδία μέχρι κωμωδία. Ίσως τους φάνηκε σοκαριστικό γιατί ναι, είναι ένα δύσκολο έργο.

Αυτά που ακούστηκαν ότι πάτε να κάνετε κάτι πολύ ψαγμένο ενώ είσαστε του εμπορικού ή ότι αλλάξατε ρεπερτόριο, σας στεναχώρησαν;

Όχι, γιατί αυτά τα λένε οι ανίδεοι. Αμέσως με τον τρόπο που εκφράζονται κάποιοι και λένε αυτά τα συγκκριμένα λόγια, δείχνουν πόσο άσχετοι και ανίδεοι είναι πάνω στο χώρο. Ίσως δεν είναι καν του χώρου. Γιατί ο ηθοποιός θα πάρει στα χέρια του όλα τα είδη. Οι ανίδεοι θέλουν πάντα από κάπου να καταπιαστούν. Δηλαδή τι τους φαίνεται περίεργο; Επειδή από το μιούζικαλ πήγα σε μονόλογο; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτή δεν είναι η δουλειά μου; Από εκεί και πέρα αν συγκλονίζονται λόγω του συγκεκριμένου μονολόγου τι να κάνουμε; Πέντε χρόνια τον πιλατεύω. Ας τον έκαναν και άλλοι.

Ίσως να είμαι λάθος αλλά μεγάλο ποσοστό του κόσμου πιστεύει ότι ο μονόλογος είναι ένα είδος για να αποδείξει ο ηθοποιός το ταλέντο του.

Δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν. Και δεν θα αποδείξω ποτέ τίποτα σε κανέναν. Μόνο στην ψυχούλα μου. Άλλωστε πάντα θα λένε. Είναι πολύ μικρή η ζωή για μικρότητες. Μου είπε μια ατάκα ο Γιάννης το καλοκαίρι και με κόλλησε στον τοίχο: «Αν το σκεφτείς, τι είναι ο ηθοποιός; Σαράντα παραστάσεις» και έχει δίκιο. Ο ηθοποιός είναι ψυχή και εγώ είμαι άνθρωπος που δεν θέλω να εγκλωβίζομαι γενικότερα. Δεν εγκλωβίζομαι ούτε σε ταυτότητες ούτε εκεί που θέλουν να με συγκαταλέγουν. Για αυτό και είπαμε με τον Γιάννη ότι θα κάνουμε αυτό που λέει η ψυχή μας και κανένας άλλος.

Έχετε αισθανθεί ότι επειδή είσαστε μια πολύ όμορφη γυναίκα μπορεί να πληρώνετε το τίμημα

Εγώ θεωρώ ότι αυτό που πληρώνω είναι η αλήθεια μου. Ενώ είμαι άνθρωπος που φαίνεται ότι είμαι μέσα στο σύστημα, αλλά δεν είμαι. Ίσως αυτό ενοχλεί κάποιους.

Τι σας ελκύει μετά από τόσα χρόνια στον σύζυγό σας;

Η αλήθεια του, η αυθεντικότητά του, η ντομπροσύνη του, η προστατευτικότητά του και ότι εξακολουθεί μετά από τόσα χρόνια την οικογένειά του να την έχει σαν γροθιά. Για εμένα το σπουδαίο του Γιάννη είναι η αυθεντικότητά του.

Για ποια πράγματα μπορεί να τσακωθείτε;

Τσακωνόμαστε σχεδόν καθημερινά για χαζά πράγματα. Για παράδειγμα γιατί άφησες στην καρέκλα το μπουφάν..

Και το κρατάτε μανιάτικο;

Όχι μετά από δέκα λεπτά το έχουμε ξεχάσει.

Θα άλλαζατε κάτι στη Μαρία;

Ναι, θα ήθελα να είμαι πιο ζεν. Επειδή όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει έχω μπουχτίσει από κάποια πράγματα και επειδή όσο μεγαλώνω έχω λιγότερη υπομονή στην ασέβεια κάποιων ανθρώπων - όταν έσυ όλα τα χρόνια έχεις πονέσει, έχεις ματώσει, υπάρχουν λοιπόν στιγμές που επειδή είμαι ένας άνθρωπος που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, εξοργίζομαι. Τσαντίζομαι. Δεν έχω υπομονή πια. Για αυτό σας λέω, θα ήθελα να είμαι ζεν. Τρελαίνομαι για ανθρώπους που έχουν σεβασμό, που έχουν παιδεία και ας μην έχουμε πολλές φορές την ίδια άποψη. Επίσης, εξοργίζομαι πάρα πολύ με τους ανθρώπους τους απαίδευτους, που μέσα τους έχουν μένος και οργή την οποία μοιράζονται με τον κόσμο. Και μερικοί είναι άνθρωποι της τηλεόρασης. Αν εμείς οι ηθοποιοί έχουμε χρέος προς το κοινό, οι άνθρωποι της τηλεόρασης έχουν πολύ μεγαλύτερο χρέος.

Σε λίγο καιρό μπαίνετε σε άλλη δεκαετία. Σας επηρεάζει αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το 4 εδώ μου κάθεται! Όχι όμως επειδή μπορεί να δω μία ή δύο ρυτίδες παραπάνω. Επηρεάζομαι σε άλλο επίπεδο. Όπως ότι κάποιος που ακούει τον αριθμό 40 θα κάνει τη σκέψη ότι «αυτός είναι μεσήλικας», ότι τα 40 επίσης είναι τα μισά σου χρόνια και ο Θεός και η ψυχή σου πόσα ακόμα έχεις, ότι η ζωή μικραίνει, ο κόσμος μας μικραίνει, φεύγουν άνθρωποι που έχουμε αγαπήσει, που έχουμε συνεργαστεί, που έχουμε δουλέψει και αυτό με επηρεάζει απίστευτα πολύ. Δεν με πειράζει η εξωτερική μου εμφάνιση και το πώς θα είμαι. Ίσα ίσα μου αρέσει που μεγαλώνω γιατί ωριμάζω ψυχικά, το βλέπω σαν πλούτο, άλλωστε είναι και αυτό που σε κάνει «σοφό» άνθρωπο.

Αν μια κρυστάλλινη σφαίρα μπορούσε να σας πει την αλήθεια για τον εαυτό σας, τη ζωή σας, το μέλλον ή οτιδήποτε άλλο, τι θα θέλατε να μάθετε;

Αχ, τίποτα! Α, πα, πα! Δεν θα ήθελα να μάθω τίποτα εκτός και αν ήταν κάτι που αν μου το έλεγαν μπορούσα να το ανατρέψω.

Τι είναι αυτό που φοβάστε περισσότερο;

Το θάνατο. Και ξέρω από που προέρχεται αυτή η φοβία μου. Όταν περνούσα την επιλόχειο κατάθλιψη έχασα τη γιαγιά μου και ήταν πολύ δυνατό χαστούκι για εμένα. Από τότε έχω μεγάλη φοβία με την απώλεια. Με επηρέασε απίστευτα. Προσπάθησα και προσπαθώ να το δουλεύω όμως καθημερινά και μέσα από αυτά τα πέντε πράγματα είτε είναι θετικά είτε αρνητικά να βλέπω πάντα το θετικό κομμάτι. Ξέρω ότι η ζωή που ζω αυτή τη στιγμή είναι τα σκαλιά και το δημιούργημα των γονιών μου, των γιαγιάδων μου και των παππούδων μου και εφόσον τα εκτιμώ όλα αυτά που έκαναν για εμένα, προσπαθώ να τα μεταφέρω στο παιδί μου.

Τι εύχεστε για το μέλλον;

Υγεία, υγεία και υγεία. Ξέρω είναι τετριμμένο αλλά για εμένα μόνο αυτό έχει σημασία.

Ιnfo:

H Mαρία Κορινθίου πρωταγωνιστεί στην θεατρική παράσταση «Τζόρνταν» σε σκηνοθεσία Γιάννη Αϊβάζη και μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, στο Alhambra Art Theatre (Θέατρο Αλάμπρα) Στουρνάρη 53, Αθήνα. Στη παράσταση δανείζουν τις φωνές τους ο Τάσος Νούσιας και ο Γιάννης Αϊβάζης.