Α Casa De Alice / Σενάριο Τσίκο Τεϊξέιρα ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Κάρλα Ρίμπας, Μπέρτα Ζεμέλ, Ζέκαρλος Ματσάδο, Βινίσιους Ζιν ΔΙΑΡΚΕΙΑ 90 ΔΙΑΝΟΜΗ ΑΜΑ

Αν βιαζόμουν, μπορεί εύκολα να χαρακτήριζα αυτό το φιλμ -πρώτη απόπειρα μυθοπλασίας του Βραζιλιάνου ντοκιμαντερίστα- «ταινία δωματίου». Ετικέτα, που θα υπονοούσε στατικά πλάνα και θεατρόθεν νοοτροπία. Αν όμως θέλω να είμαι ακριβής, οφείλω να προτιμήσω τον προσδιορισμό «ταινία προσώπων». Και τι προσώπων! Πλημμυρισμένων παλλόμενη, ρευστή ανθρωπιά. Η κάμερα στέκεται σε απόσταση αναπνοής απέναντί τους, για να αναζητήσει όσα τα λόγια και οι πράξεις τους αφήνουν ανείπωτα. Και χάρη στο αβίαστο πάθος των ηθοποιών (ιδιαίτερα εκείνο της Ρίμπας), τα ανακαλύπτει, ωμά και ακατέργαστα. Αληθινά. Τέτοια που -προσπερνώντας την κοινότυπη εξέλιξη του σεναρίου- αναδεικνύουν αυτή τη φιλμική σπουδή χαρακτήρων και σχέσεων ως κάτι περισσότερο από απλή αντανάκλαση μιας γωνιάς της πραγματικότητας: σε ατόφιο κομμάτι της σύγχρονης, βραζιλιάνικης καθημερινότητας. Εκεί, όπου μια εργαζόμενη ως μανικιουρίστα γυναίκα προσπαθεί να ισορροπήσει τις υποχρεώσεις με τις επιθυμίες της, τη φεμινιστική ατμόσφαιρα του χώρου εργασίας της με το πανδαιμόνιο τεστοστερόνης που επικρατεί στο σπίτι της, και το ρόλο της συζύγου (σε έναν αδιάφορο σύντροφο), με εκείνους της μητέρας (σε τρεις γιους), της νύφης (σε μια αλαφροϊσκιωτη πεθερά) και του ακόμα ολοζώντανου σεξουαλικού πλάσματος.

Ιωάννα Παπαγεωργίου