Γύρνα Το Μόνος Σου

17.03.2008
Με αυτή την καταπληκτική ιδέα ξεκινά η νέα ταινία του Μισέλ Γκοντρί, αφού έχει προηγουμένως προσγειώσει τον θεατή σε ένα παράδοξα αναχρονιστικό σύμπαν που μπορεί να ανήκει στο παρόν, μοιάζει ωστόσο σφηνωμένο σε κάποιο κοντινό παρελθόν.

Με αυτή την καταπληκτική ιδέα ξεκινά η νέα ταινία του Μισέλ Γκοντρί, αφού έχει προηγουμένως προσγειώσει τον θεατή σε ένα παράδοξα αναχρονιστικό σύμπαν που μπορεί να ανήκει στο παρόν, μοιάζει ωστόσο σφηνωμένο σε κάποιο κοντινό παρελθόν. Ζητώντας από το κοινό να πραγματοποιήσει το πρώτο μιας σειράς αλμάτων στο παράλογο και να δεχτεί την καθόλου ρεαλιστική ύπαρξη ενός βιντεοκλάμπ εν έτει 2008, ο Γκοντρί νοσταλγεί τις αναλογικές μέρες όπου έννοιες όπως «ψηφιακή τεχνολογία» παρέμεναν ακόμη άγνωστες και η βιντεοκασέτα εκπροσωπούσε το σύμβολο μιας απλότητας που για τον σκηνοθέτη έχει πλέον χαθεί. Η ταινία του ονειρεύεται έναν παραμυθένιο σχεδόν κόσμο όπου το σινεμά εξακολουθεί να έχει την δυνατότητα να επιδρά αποφασιστικά στις ζωές των ανθρώπων, ένα συνοικιακό μαγαζάκι αποδεικνύεται ο καταλύτης που θα βοηθήσει μια αποξενωμένη αστική γειτονιά να ξαναβρεί την ανθρωπιά της και δυο τυπικοί losers αναδεικνύονται σε ήρωες, απλούστατα επειδή τολμούν να ονειρεύονται και να επιχειρούν το αδύνατο.

Βαθύτατα ρομαντική ιδιοσυγκρασία όπως μας έχει αποδείξει τόσο στην έξοχη «Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού» όσο και στο γλυκύτατο «Σε Είδα Στο Ονειρό Μου», ο Γκοντρί παρασύρεται στο τωρινό του φιλμ από έναν κυκεώνα ευρημάτων που στο χαρτί πρέπει να έμοιαζαν ιδιαιτέρως δελεαστικά, δυστυχώς όμως διαλέγουν να παραμείνουν μόνον εκεί. Αδειάζοντας στην οθόνη ιδέες τις οποίες αδυνατεί να υποστηρίξει επαρκώς το σενάριο (όπως η εκβιαστική υποπλοκή που αφορά τον θρύλο της τζαζ, Φατς Γουόλερ) και υιοθετώντας μια συστηματική αφέλεια που παραμένει σταθερά ανυπόστατη, το φιλμ εξαντλεί πολύ γρήγορα όσες αναρχικές υποσχέσεις τάζει στο πρώτο του σαραντάλεπτο, αποφασίζοντας για το υπόλοιπο μισό του να μεταμορφωθεί σε μια καλοσυνάτη (αν και εφηβικότατη) αλληγορία στα χνάρια του Φρανκ Κάπρα. Κι ενώ υπάρχει κάτι πραγματικά ειλικρινές και μελαγχολικό που σε κερδίζει στο φινάλε που διαλέγει ο σκηνοθέτης, το «Γύρνα Το Μόνος Σου» λειτουργεί στα υπόλοιπα μόνο σε θεωρητικό επίπεδο, στέκοντας ως φάντασμα της διασκεδαστικής ταινίας που θα έπρεπε να είναι.

Λουκάς Κατσίκας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ