Aπό τον Μανώλη Κρανάκη
Φαντάσου να είσαι ο μικρός Μάντοξ, 6 χρόνων σήμερα, γεννημένος στην Καμπότζη το 2001, και να πρέπει να διηγείσαι στους αδιάκριτους συμμαθητές σου πώς είναι να σε περιμένουν έξω από το σχολείο οι γονείς σου: η Αντζελίνα Τζολί και ο Μπραντ Πιτ, δύο από τους μεγαλύτερους σταρ του σύγχρονου Χόλιγουντ, μόνιμα εκτεθειμένοι στα φώτα της δημοσιότητας και στην πραγματικότητα η πεμπτουσία του celebrity με οποιαδήποτε καλή ή κακή έννοια θα μπορούσε ποτέ να αποδοθεί σε αυτόν τον όρο.
Και να πρέπει γράψεις στη σχολική έκθεση για την οικογένειά σου πώς είναι να μεγαλώνεις μαζί με ακόμη τρία αδέρφια, την 2 ετών σήμερα Ζαχάρα από την Αιθιοπία, τη μόλις 1 έτους και κάτι Σίλο (μοναδικό φυσικό τέκνο του ζευγαριού) και τον τρίχρονο Παξ από το Βιετνάμ. Ή να πρέπει να δικαιολογήσεις ποια ακριβώς υστερία έχει οδηγήσει τους γονείς σου στο να εγκαταλείψουν τα κινηματογραφικά σετ και το σπίτι σου για να χαθούν σε αφιλόξενες και ξεχασμένες γωνιές του Τρίτου Κόσμου προκειμένου να συμμετάσχουν στο πιο ενεργό κύμα φιλανθρωπίας που ξεσηκώθηκε ποτέ στον πλανήτη από την εποχή που η Ελίζαμπεθ Τέιλορ αποφάσισε να εξαργυρώσει την «αμύθητη» διασημότητά της σε έναν ανοιχτό ακόμη και σήμερα πόλεμο κατά της μάστιγας του AIDS.
Μπορεί μεγαλώνοντας ο μικρός Μάντοξ να γράψει την ιστορία, όπως θα έπρεπε να τη γνωρίζουμε και όχι όπως τη μεταφέρουν καθημερινά εδώ και παραπάνω από δύο χρόνια τα σκανδαλοθηρικά πρωτοσέλιδα. Και ίσως με το χρόνο, μακριά από την αδηφάγο «επικαιρότητα», το φιλανθρωπικό έργο των Πιτ - Τζολί να μείνει στην Ιστορία ως κάτι περισσότερο από ένα διαφημιστικό κόλπο ή ένα φαινόμενο σε μόνιμη έξαρση που έχει καταλάβει τις παρυφές του Χόλιγουντ.
Ολα φυσικά ξεκίνησαν από μία ταινία. Και μάλιστα μία από αυτές που ούτε στο ελάχιστο δεν θα μπορούσαν να προϊδεάσουν για κάτι περισσότερο από πολλά εκατομμύρια δολάρια, τα οποία κατέληξαν σε όσους συμμετείχαν στην παραγωγή και στα ταμεία που φούσκωσαν από ευχαρίστηση βλέποντας μία από τις ομορφότερες γυναίκες στον κόσμο να υποδύεται με περισσή ευχαρίστηση την πιο διάσημη ηρωίδα video game που εμπνεύστηκε ποτέ ανθρώπινος νους. Γυρίζοντας το Tomb Raider στην Καμπότζη (ειρωνικά ενδεικτικό για την πρακτική του Χόλιγουντ να εκμεταλλεύεται φτωχές χώρες για τα πιο ακριβά γυρίσματά του), η Αντζελίνα Τζολί θα έβλεπε μπροστά της, εκτός από μια σειρά σέξι ακροβατικών που θα έφερνε εις πέρας, και έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο, πολύ διαφορετικό από όσα μπορείς να συναντήσεις στα πράσινα γκαζόν του Μπέβερλι Χιλς.
Επιστρέφοντας από την Καμπότζη θα ζητούσε περισσότερες πληροφορίες από την UNESCO και σε συνεργασία μαζί της θα συμφωνούσε για μια περιοδεία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων σε ολόκληρο τον κόσμο. Το Φεβρουάριο του 2001 θα έφτανε στη Σιέρα Λεόνε και την Τανζανία για τις πιο περιπετειώδεις 18 ημέρες που θα ζούσε ποτέ εκτός κινηματογραφικού σετ. Αντιμέτωπη με την «αληθινή ζωή», θα περιέγραφε το σοκ που αισθάνθηκε πριν δωρίσει το πρώτο 1.000.000 δολάρια για τους Αφγανούς πρόσφυγες στο Πακιστάν. Επέμεινε να καλύπτει η ίδια όλα τα έξοδα για τις εξορμήσεις της στις αθέατες πλευρές του πλανήτη, με αποτέλεσμα να ανακηρυχθεί επίσημη Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO τον Αύγουστο του 2001.
«Δεν μπορούμε να αποκλείουμε τους εαυτούς μας από την ενημέρωση και να αγνοούμε το γεγονός πως εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν. Ειλικρινά θέλω να βοηθήσω. Δεν πιστεύω ότι νιώθω διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους. Νομίζω πως όλοι θέλουμε δικαιοσύνη και ισότητα, μια ευκαιρία για μια ζωή με νόημα. Ολοι μας θα θέλαμε να ξέρουμε πως αν βρισκόμασταν σε άσχημη κατάσταση κάποιος θα μας βοηθούσε.» Για τα τρία πρώτα χρόνια της θητείας της, η Τζολί θα αφιέρωνε περισσότερο χρόνο απ όσο στην καριέρα της προκειμένου να επισκεφθεί την Ταϊλάνδη, την Κολομβία, το Εκουαδόρ, το Κόσοβο, την Κένια, το Σουδάν, την Τανζανία, τη Σρι Λάνκα, τη Ρωσία, το Ιράκ, την Αριζόνα... Οι σημειώσεις από τα αποκαλυπτικά ταξίδια της θα καταγράφονταν στο Notes from my travels, που κυκλοφόρησε το 2003, και λίγο πριν αποφασίσει πως ο Μπραντ Πιτ θα ήταν αυτός που θα αντικαθιστούσε τη θυελλώδη σχέση της με τον Μπίλι Μπομπ Θόρντον θα είχε ήδη γίνει η πρώτη βραβευμένη με το Citizen of the World Award και θα είχε παραλάβει για το βαρυσήμαντο φιλανθρωπικό της έργο το Global Humanitarian Award από την επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών.
Ταυτόχρονα, θα είχε ανακοινώσει την ίδρυση του Εθνικού Κέντρου για τα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών (μια οργάνωση που προσφέρει δωρεάν νομική βοήθεια σε παιδιά που αναζητούν άσυλο και που χρηματοδότησε προσωπικά η ίδια με το ποσό των 500.000 δολαρίων για τα δύο πρώτα χρόνια της λειτουργίας του) και θα χρησιμοποιούσε την πειθώ της για να μεταφέρει το μήνυμα της φιλανθρωπίας με οποιοδήποτε πιθανό μαζικό μέσο ενημέρωσης, φτάνοντας μέχρι και στο MTV με το κινηματογραφημένο The Diary of Angelina Jolie & Dr Jeffrey Sachs in Africa, που αφηγείται τις προσπάθειες αναβάθμισης της ζωής στα χωριά της Κένιας.
Και επειδή ειδικά στον κόσμο της φιλανθρωπίας δύο φωνές είναι πιο ισχυρές από μία, ο Μπραντ Πιτ δεν είχε πολλές επιλογές. Θα ακολουθούσε την προδιαγεγραμμένη πορεία της αγαπημένης του σε οποιοδήποτε πιθανό και απίθανο μέρος θα έφτανε η αγωνία της για μια μικρή ή μεγάλη διορθωτική κίνηση ανάσας στους αδύναμους αυτού του κόσμου. «Δεν το κάνω απλώς επειδή αγαπάω την Αντζελίνα. Αυτό θα ήταν ανοησία. Το κάνω επειδή ανήκω στην ανθρώπινη φυλή. Στην Αφρική βλέπεις ανθρώπους να πεθαίνουν στο δρόμο από AIDS, παιδιά να μένουν χωρίς γονείς. Είμαστε όλοι κύτταρα του ίδιου σώματος, με τα ίδια συναισθήματα και τις ίδιες επιθυμίες για τις οικογένειές μας για λίγη αξιοπρέπεια και μια ευκαιρία για καλύτερη ζωή. Οποιος είπε ότι όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ίσοι δεν έχει βγει ποτέ έξω από την αυλή του. Βλέπω παντού ανθρώπους που δεν έχουν ούτε μία ευκαιρία», θα δήλωνε αποστομωτικά ο Μπραντ Πιτ.
Χαμένοι από οποιαδήποτε κινηματογραφική επικαιρότητα και απουσιάζοντας ακόμη και από την απονομή των βραβείων Οσκαρ (ενώ η Βαβέλ με τον Μπραντ Πιτ ήταν ανάμεσα στις πιο ισχυρές υποψηφιότητες) προκειμένου να μη διακόψουν την περιοδεία τους στην Αφρική, το ζεύγος θα ανακοίνωνε την ίδρυση της Οργάνωσης Jolie/Pitt για την Παγκόσμια Δράση υπέρ των Παιδιών και για την ενίσχυση των Γιατρών χωρίς Σύνορα, με δωρεές ύψους 1.000.000 δολαρίων για την καθεμία οργάνωση. Ταυτόχρονα ο Μπραντ Πιτ κάνει σημαντικές ενέργειες για την ανακούφιση των πληγέντων της Νέας Ορλεάνης από το θανατηφόρο τυφώνα Κατρίνα και την ολική ανάπλαση της πολιτείας. Με προτεραιότητα την αλλαγή του ονόματος του μικρού υιοθετημένου Βιετναμέζου Παξ (που σημαίνει ειρήνη) ώστε να μπορεί να είναι και επίσημα ένα από τα παιδιά τους, συνεχίζουν ακριβώς εκεί που σταματάει οποιαδήποτε γκρίζα ζώνη γύρω από τα κίνητρα που τους αναγκάζουν να στρέφουν μονίμως το βλέμμα τους μακριά από τη λάμψη που απλόχερα κέρδισαν και οι δύο με την αξία τους και είναι έτοιμοι για ακόμη ένα παιδί, όπως υποστηρίζουν.
Ο μικρός Μάντοξ θα αφιέρωνε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στη δική του μικρή ιστορία για το πώς κάποτε ένα παιδί χωρίς μοίρα από την Καμπότζη κατέληξε στο κέντρο του κόσμου. Και πώς αυτός ο κόσμος άλλαξε τόσο πολύ ώστε ένας σταρ του μεγέθους του Μπραντ Πιτ να χρησιμοποιεί οποιαδήποτε δημοσιότητα του δίνει «ο ρόλος της ζωής του» στο νεο-γουέστερν Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ για να «διαφημίζει» την ανάγκη για δράση υπέρ όσων δεν τον έχουν δει ποτέ ούτε την Αντζελίνα Τζολί στο σινεμά. Απλώς επειδή δεν είχαν ποτέ την πολυτέλεια να μάθουν τι είναι το σινεμά!
