Ενας ηθοποιός του οποίου η καριέρα έχει πιάσει πάτο ανακαλύπτει μια αληθινή μάγισσα για την τηλεοπτική αναβίωση του «Βewitched».

Εξυπνη η ιδέα της Νόρα Εφρον να διασκευάσει κινηματογραφικά το χαριτωμένο σίριαλ της δεκαετίας του 60, δανειζόμενη το βασικό του θέμα -τον έρωτα ανάμεσα σ' έναν κοινό θνητό και μια σκανδαλιάρα μάγισσα- και μεταφέροντάς το στο Χόλιγουντ του σήμερα. Παίζοντας διαρκώς με το παλιό και το νέο, αναδημιουργώντας κωμικές σκηνές, σατιρίζοντας ελαφρά την κινηματογραφική βιομηχανία και βάζοντας τα γυρίσματα μιας τηλεοπτικής παραγωγής μέσα σε μια ταινία, σε προδιαθέτει θετικά για μια ρομαντική κωμωδία με ατμόσφαιρα 60s και με βασικό ατού το μπρίο του ταλαντούχου πρωταγωνιστή της. Πράγματι, ο Γουίλ Φέρελ προσφέρει τις πιο αστείες στιγμές της ταινίας, ενώ η Νικόλ Κίντμαν καταφέρνει να πείσει ως εξώκοσμη παρουσία, πότε αφελής και πότε σε αναζήτηση της ταυτότητάς της. Αλλά -και αυτό το «αλλά» στοιχίζει- δεν έχεις ποτέ την αίσθηση ότι παρακολουθείς ένα ενιαίο σύνολο, μα ένα φιλμ σε αναζήτηση του μαγικού του φίλτρου, ένα φιλμ που «ψάχνει» τις... σκηνές του για να προσφέρει τελικά μόνο μερικές δόσεις γέλιου και μια χημική ένωση η οποία δεν αποφέρει το ζητούμενο. Να φταίει γι αυτό η «μουδιασμένη» κατεύθυνση του σεναρίου ή η κακοδαιμονία της σύγχρονης αμερικανικής κωμωδίας;

ΑΝΤΑ ΔΑΛΙΑΚΑ