Εκείνος που αναζητά την τελειότητα στη δουλειά του αποκλείεται να μην την ψάχνει και στην προσωπική του ζωή. Κι επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, είναι φυσικό ο Θόδωρος, μέλος μυστικής οργάνωσης μαγείρων και εμμονοληπτικός κυνηγός του απόλυτου της τέχνης του, να κουτουλήσει κάποια στιγμή στο τείχος των αμέτρητων επιλογών και να... συνέλθει. Καλή η περιπέτεια της αναζήτησης, στο μέτρο όμως που δεν αφήνει κανείς το πάθος του να αποκόπτει τους δεσμούς με τα πρωταρχικά υλικά, με την αφετηρία. Στην οποία αργά ή γρήγορα επιστρέφει με περισσότερη γνώση, αλλά και με πιο πολλή αγάπη για το απλό, το γνήσιο, το ανεπιτήδευτο. Τούτη η παραβολή, δουλεμένη από τον Νιζήρη με τους όρους μιας όσο το δυνατόν λαϊκότερης κομεντί, είναι μια μίνι έκπληξη, γιατί θυμάται πώς να γυρίσει πίσω από το αδιέξοδο της εκζήτησης στο οποίο πάντα σε οδηγεί το μάταιο κυνήγι για την τελειότητα.

Ρ.Ε.