Διαταξικές και ρατσιστικές εντάσεις στο σύγχρονο Λος Αντζελες.

Ρατσιστικό μένος κυριεύει τη σύζυγο ενός εισαγγελέα μετά την κλοπή του τζιπ τους από δύο Αφροαμερικανούς μικροκακοποιούς. Ενας μισαλλόδοξος μπάτσος παρενοχλεί χωρίς σοβαρό λόγο ένα ευκατάστατο ζευγάρι μαύρων. Μια παρεξήγηση κάνει έναν Αραβα καταστηματάρχη να στραφεί ενάντια σε έναν Μεξικάνο κλειδαρά. Ενας μαύρος ντετέκτιβ αντιμετωπίζει τις αυθαιρεσίες του μόνιμα ταπεινωτικού για τον έγχρωμο πληθυσμό νομικού συστήματος των ΗΠΑ. Ενας αστυνομικός προσπαθεί να μείνει «καθαρός» στο μαστιζόμενο από διακρίσεις τμήμα του. Η συχνότητα με την οποία οι πορείες και οι πράξεις όλων των παραπάνω χαρακτήρων διασταυρώνονται στο δομικά, στιλιστικά και ερμηνευτικά εντυπωσιακό κινηματογραφικό μωσαϊκό του Πολ Χάγκις, σεναρίστα του Million Dollar Baby, που εδώ κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, δεν είναι πάντα πειστικές. Πολλές οι συμπτώσεις σε μία ήδη αυστηρά κατευθυνόμενη από τη μοίρα δραματουργία, η οποία εξαρχής δείχνει ότι θέλει να τοποθετηθεί σε ένα ρεαλιστικό φόντο. Οσο περισσότερο όμως σωρεύονται ποιητική αδεία οι συμπτώσεις της ιστορίας, τόσο λιγότερο ρεαλιστικό γίνεται το φόντο.

Είναι, ωστόσο, τόσο έντιμες οι προθέσεις, τόσο καίρια και διαφανής η σκέψη του Χάγκις, και τόσο άρτιος ο τρόπος με τον οποίο τις αποδεσμεύει μέσα από τους διαπλεκόμενους μύθους του, ώστε το Crash δίκαια ξεπροβάλλει σαν μία από τις πιο γνωστικές και σοβαρές αμερικανικές ταινίες της χρονιάς. Χάρη στα προτερήματά του και παρά τα ελαττώματά του, καταφέρνει να κερδίσει τη θέση που του αξίζει δίπλα σε ανάλογης δομής αξέχαστα πορτρέτα της καλιφορνέζικης καθημερινότητας, όπως το Γκραν Κάνιον, τα Στιγμιότυπα ή το Μανόλια.

Ρόμπυ Εκσιέλ