Με το μεγαλεπήβολο The Banquet συνεχίζει τα περίτεχνα ακροβατικά της με κατεύθυνση τη φήμη, όμως η επιτυχία δεν ήρθε όσο εύκολα φαντάζονται πολλοί για τη φωτογενή σταρ...
Συνέντευξη στον Λουκά Κάτσικα
Μικροκαμωμένη και χαμογελαστή, η 28χρονη ηθοποιός καταφθάνει στην προγραμματισμένη μας συνάντηση συνοδευόμενη από τη διερμηνέα της. Σε όλη τη διάρκεια της κουβέντας, η συνοδός της δεν θα ανοίξει το στόμα της ούτε μία φορά. Μπορεί η πορσελάνινη καλλονή να ζητά κάθε λίγο και λιγάκι συγγνώμη για τα αγγλικά της, η αλήθεια όμως είναι ότι τα μιλά με μια καθαρότητα και με μια αυτοπεποίθηση που εκμηδενίζουν κάθε ανάγκη μετάφρασης. «Επρεπε να με ακούσεις ενάμιση χρόνο πριν στα πρώτα μου μαθήματα» λέει η Ζιγί, γελώντας. «Το μόνο που είχα μάθει να λέω σωστά ήταν οι «κακές» λέξεις».
Θα μπορούσε κανείς να κρίνει επιπόλαια ότι πίσω από το φωτεινό πρόσωπο και τα κοριτσίστικα γέλια, δεν απομένει τίποτα παραπάνω να ανακαλύψει στην όμορφη νεαρή, εκτός ίσως από μια παρατεταμένη εφηβεία που μεταμορφώνεται σταδιακά σε μια καλοσχηματισμένη θηλυκότητα. Τα φαινόμενα, όμως, απατούν. Η Ζιγί κρύβει μέσα της έναν αληθινό αντάρτη. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι το πείσμα και η αποφασιστικότητα. Οι ρίζες του βρίσκονται σε μια δύσκολη παιδική ηλικία, μακριά από τη θαλπωρή της οικογένειας και του σπιτιού. «Στα 11 μου χρόνια χρειάστηκε να εγκαταλείψω και τα δυο για να φοιτήσω σε ένα αυστηρό σχολείο» επιβεβαιώνει και η ίδια. «Η ατμόσφαιρα που συνάντησα εκεί ήταν πολύ εχθρική, πολύ ανταγωνιστική και πολύ απαιτητική. Κάπως έτσι έμαθα κι εγώ να στηρίζομαι από πολύ νωρίς στις δικές μου δυνάμεις και ικανότητες. Δεν είχα τη μαμά και τον μπαμπά να με βοηθούν. Δεν έβρισκα το φαγητό έτοιμο στο τραπέζι, ούτε είχα μια γονική αγκαλιά όταν την χρειαζόμουν».
Δεκατριών ετών, η Ζιγί επιχείρησε να το σκάσει από το ασφυκτικό περιβάλλον που την κρατούσε φυλακισμένη. Αργότερα όμως «αποφάσισα να μείνω εκεί και να προσπαθήσω.» Η ηθοποιός κουβαλά μαζί της μέχρι σήμερα μεγάλο συναισθηματικό φορτίο από εκείνη την τόσο καθοριστική εμπειρία. Από την ημέρα που ο Ζανγκ Γιμού την πήρε υπό την προστασία του και την έβαλε να παίξει στον Δρόμο Για Το Σπίτι, τα πράγματα έχουν φυσικά αλλάξει ραγδαία. Ακολούθησε ένας αξέχαστος ρόλος στο Τίγρης Και Δράκος που την έκανε γνωστή παγκοσμίως, μια συνεργασία με τον Γουόνγκ Καρ Βάι στο 2046, δύο ακόμη πιο πετυχημένες συναντήσεις με τον Γιμού στον Ηρωα και τα Ιπτάμενα Στιλέτα, ένα πέρασμα στην Αμερική για τις Αναμνήσεις Μιας Γκέισας και τώρα το εντυπωσιακό έπος πολεμικών τεχνών The Banquet. Μπορεί με όλες αυτές τις ταινίες η Ζιγί να έχει αναγορευτεί σε αστέρι των εκθαμβωτικών ιστορικών δημιουργιών και των ακροβατικών επιδείξεων επί οθόνης, η ζωηρή νεαρή ισχυρίζεται, ωστόσο, πως βρίσκει κάτι «σταθερά συναρπαστικό σε τέτοιες κινηματογραφικές προτάσεις. Αυτός είναι, ίσως, και ο λόγος για τον οποίο διάλεξα το επάγγελμα του ηθοποιού. Δεν το επέλεξα για τη φήμη και την επιτυχία που ενδέχεται να επιφέρει. Το διάλεξα για τη δυνατότητα που σου προσφέρει να ξεπερνάς τα μέτρα σου, να υπερβαίνεις τον εαυτό σου, να εισχωρείς σε άγνωστες περιοχές που θέλεις οπωσδήποτε να γνωρίσεις. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν ολόκληρη τη ζωή τους ψάχνοντας τη δουλειά που θα τους ταιριάζει, που θα τους παθιάσει πιο πολύ. Εγώ όλα αυτά τα βρήκα στην ηθοποιία. Αυτή είναι μάλλον και η μοναδική φορά που ο παράγοντας τύχη επέδρασε στη ζωή μου. Γιατί τα υπόλοιπα προέκυψαν μέσα από πολλή δουλειά και πολύ κόπο που επένδυσα από τα παιδικά μου χρόνια». Μετανιώνει άραγε για το σκληρό μονοπάτι που διάλεξε να ακολουθήσει στην εφηβεία της; «Οχι» απαντά με βεβαιότητα. «Μπορεί να υπήρξαν στιγμές κατά τις οποίες ένιωσα να απελπίζομαι. Τώρα όμως μπορώ να νιώσω μόνο ευγνωμοσύνη για τα όσα διδάχτηκα...».
