Ο πιο εμπορικός Γάλλος σκηνοθέτης επανέρχεται με ένα ανάλαφρο διάλειμμα πριν το φιλόδοξο Ο Αρθουρ Και Οι Μινιμόι και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε χωρίς δισταγμούς και πολύ σκέψη σε μια παραμυθένια αισθηματική κομεντί. Η συνταγή του εύκολη και δραστική: Δημιουργεί αρχικά το πρωταγωνιστικό του δίδυμο με τον απολαυστικό αντιήρωα Ζαμέλ Ντεμπούζ, όχι ιδιαίτερα έξυπνο μα τόσο χαριτωμένα επιπόλαιο και γλυκό και την εντυπωσιακή ξανθή παρουσία δίπλα του. Χρησιμοποιεί εν συνεχεία το ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς πάντα υποκείμενο σε αυτόματες συγκρίσεις θέμα του έκπτωτου αγγέλου, «κλέβει» λίγη από τη μαγεία του Παρισιού, το οποίο θεοποιεί με την εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία και ιδού το αποτέλεσμα: Σκηνοθέτης και θεατές το διασκεδάζουν, καθώς η οπτική ομορφιά και η ανάλαφρη κωμική διάθεση δικαιολογούν τον σεναριακό παροξυσμό και καλύπτουν τραβηγμένες σκηνές- όπως αυτή του φινάλε.

Β.Λ.