Οι ώρες κοινής ησυχίας διαταρράσονται από απρόβλεπτους παράγοντες. Οπως από έναν συναγερμό που χτυπά ασταμάτητα, προειδοποιώντας για έναν κίνδυνο. Ή από τις φωνές των κατοίκων μιας πυκνοκατοικημένης γειτονιάς που ξαγρυπνούν, πνιγμένοι στα αδιέξοδά τους.

Η Λουκία και η Νίκη, φερ ειπείν, είναι δύο αδελφές που έχουν άλυτες διαφορές (ίσως γιατί επιθυμούν το ίδιο αγόρι;). Η γιαγιά του διπλανού διαμερίσματος πέφτει θύμα ληστείας δύο νεαρών. Η Χριστίνα διατηρεί σχέση με έναν παντρεμένο γιατρό. Ο Φάνης, ξεπεσμένος ηθοποιός, έχει μια κυκλοθυμική σχέση με τον μικρότερό του Μάριο. Ο Αντρέας, ταξιτζής, διεκδικεί τη γυναίκα του που τον έχει παρατήσει. Ολοι συμμετέχουν σε ένα κουβάρι σχέσεων που διεκδικούν λύση. Κορύφωση. Πλήρωση.

Η μοναξιά των ανικανοποίητων ενστίκτων και επιθυμιών των σύγχρονων μικροαστών διατρέχει την τρίτη ταινία της Κατερίνας (Ιαγουάρος, Θα Το Μετανιώσεις) Ευαγγελάκου. Η σκηνοθέτις κουμαντάρει με μαεστρία τους ηθοποιούς της (εξ ου και το Κρατικό Βραβείο 2ου Αντρικού για τον Στέργιογλου) και πραγματεύεται τις σχέσεις των χαρακτήρων της σε έναν κοινό άξονα. Δεν πετυχαίνει όμως, πάντα, την επιθυμητή ολοκλήρωση και ανάδειξή τους. Κάποιες ιστορίες απομένουν ανολοκλήρωτες, ίσως όπως συμβαίνει στην ίδια την ζωή - αφήνοντας όμως τη γεύση μιας πολλά υποσχόμενης ιδέας, που τελικά δεν έδωσε όλους τους αναμενόμενους καρπούς της.

ΑΝΤΑ ΔΑΛΙΑΚΑ