Ο Γουίλ Κάστερ, διάσημος ερευνητής στον χώρο της τεχνητής νοημοσύνης, καταδικάζεται σε αργό θάνατο από τη ραδιενεργή σφαίρα μιας ομάδας πολέμιων της τεχνολογίας, όμως καταφέρνει, λίγο πριν πεθάνει, να «ανεβάσει» τη συνείδησή του στο πρόγραμμα ενός προηγμένου λογισμικού με τη βοήθεια της συζύγου του και του κολλητού του φίλου, επίσης επιστημόνων.

Ακόμη και μετά το βιολογικό του τέλος, ο Κάστερ συνεχίζει να «ζει» μέσα από υπολογιστές, σύντομα, ωστόσο, γίνεται φανερό πως ψάχνει κάτι παραπάνω από μια δίοδο επικοινωνίας με τον απτό κόσμο.

Ως άλλος θεός, ψάχνει να εξουσιάσει και να κυριαρχήσει, με τις καλύτερες υποτίθεται των προθέσεων, όπως λένε όλοι όσοι θεωρούν πως δρουν στο όνομα της ανθρωπότητας χωρίς να την έχουν ρωτήσει.

Μια εκκολαπτόμενη τραγωδία για το ρευστό «ήθος» της ψηφιακής εποχής, που επεξεργάζεται το κόνσεπτ ταινιών όπως «Simone» ή «Δικός της» με τους όρους ενός θρίλερ εσχατολογικής φαντασίας, όμως ασφυκτιά μέσα στις ίδιες τις σεναριακές της υπερβάσεις και τα άλματα, πριν καταλήξει σε μια πικρή... ρομαντζάδα τύπου «Το Ημερολόγιο».

Εμφανής πλην αποτυχημένη η απόπειρα του νεοεμφανιζόμενου στη σκηνοθεσία Γουόλι Φίστερ, μόνιμου οπερατέρ του Κρίστοφερ Νόλαν, να σταθμίσει εγκεφαλικότητα και συναίσθημα σε ένα φιλμ που παρακολουθείται, πάντως, με σχετικό ενδιαφέρον χάρη στο κεντρικό θέμα του, την εικαστική του φροντίδα και το εκτόπισμα του Τζόνι Ντεπ, ο οποίος «κυριαρχεί» ακόμα και σε σκηνές που δεν απαιτούν τη φυσική του παρουσία δια της φωνής του.