Το Λάθος Αστέρι

09.03.2014
Δύο έφηβοι γνωρίζονται σε ομάδα υποστήριξης καρκινοπαθών και ερωτεύονται βαθιά, λαχταρώντας να ζήσουν ουσιαστικά ενώπιον του θανάτου. Όπως και το βιβλίο στο οποίο βασίζεται, το «Λάθος Αστέρι» χτίζει δύο αξιαγάπητους ήρωες και μια ιστορία που κοιτά κατάματα την αλήθεια τού να ζεις με τον καρκίνο χωρίς μελοδραματισμούς, δεν αποφεύγει όμως τις γλυκερές ευκολίες που μοιάζουν σχεδιασμένες να λιγώσουν το εφηβικό κοινό στο οποίο και προορίζεται.

Η 16χρονη Χέιζελ γνωρίζει τον 18χρονο Γκας σε μια ομάδα υποστήριξης καρκινοπαθών - εκείνη έχει επιζήσει από καρκίνο του θυροειδή που έχει κάνει μετάσταση στους πνεύμονές της (και την αναγκάζει να αναπνέει μέσα από ένα σωληνάκι), εκείνος από οστεοσάρκωμα που του στέρησε ένα πόδι.

Η αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία του Γκας λειτουργούν ευεργετικά στην χαμηλών τόνων Χέιζελ και τα δύο παιδιά ερωτεύονται βαθιά, παρά όλες τις ενδείξεις που επιμένουν ότι ο κλεμμένος τους χρόνος θα διαρκέσει ελάχιστα.

Το βιβλίο που ενέπνευσε το κινηματογραφικό «Λάθος Αστέρι» είναι μία τερατώδης εμπορική επιτυχία στο νεανικό (και όχι μόνο) κοινό της Αμερικής και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί, παρά το βαρύ του θέμα.

Είναι ένα καλογραμμένο, έξυπνo και, με τον τρόπο του, γενναίο βιβλίο που φέρεται στους καρκινοπαθείς ήρωές του όπως θα ήθελαν να τους φερθεί, δηλαδή σαν κανονικούς ανθρώπους, όχι σύμβολα προς λύπηση, και ενσωματώνει δυσάρεστες πρακτικές και συναισθηματικές αλήθειες για το τι σημαίνει να ζεις καθημερινά με τον καρκίνο.

Είναι, όμως, ταυτόχρονα ένα άνισο βιβλίο που μπορεί να σε εκπλήξει με μια οξυδερκή παρατήρηση και αμέσως μετά να σε προσγειώσει απότομα με μια ευκολία που κλείνει το μάτι στο εφηβικό κοινό και ταυτόχρονα υπονομεύει το μανιφέστο στην καρδιά της αφήγησης, αυτό που μιλά για απόλυτη ειλικρίνεια και αποφυγή της εύλογης τάσης για χρύσωμα του χαπιού.

Κάπως έτσι κυλά και η εμπειρία της κινηματογραφικής μεταφοράς. Αξιοπρεπώς σκηνοθετημένο και κάπως αδύναμα γραμμένο στους διαλόγους του, που ανεξήγητα δεν περιλαμβάνουν μερικές από τις καλύτερες καυστικές ατάκες του βιβλίου, το κινηματογραφικό «Αστέρι» κυλά ευχάριστα (ναι, παρά την ανίατη ασθένεια, τους γιατρούς και τα νοσοκομεία) και με σεβασμό στους παθόντες ήρωες, δύο εφήβους με μακάβριο χιούμορ, πλήρη συνείδηση των περιορισμών της καθημερινότητάς τους αλλά και λαχτάρα για ουσιαστική ζωή ενώπιον του θανάτου.

Ο πειρασμός της ταινίας για εκπλήρωση ρομαντικών φαντασιώσεων, όμως, είναι πολύ μεγάλος και συχνά η ταινία χαλάει την καλή εικόνα που έχει δημιουργήσει με ζαχαρωμένες στιγμές υπερβολής που μοιάζουν σχεδιασμένες για να λιγώσουν τους έφηβους φαν.

Και εκεί που το βιβλίο κέρδιζε το σεβασμό αποτυπώνοντας το περίφημο φινάλε του με ωριμότητα και αμείλικτη ειλικρίνεια, η ταινία αποφεύγει τις πολλές δυσάρεστες εικόνες και αληθινές λεπτομέρειες, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να εξιλεωθεί.

Ευτυχώς οι νεαροί πρωταγωνιστές Σαϊλίν Γούντλεϊ και Άνσελ Έγκορτ, καθώς και η βοήθεια από το υπόλοιπο καστ, κρατούν στους ώμους τους την ιστορία ακόμη και σε αυτές τις επικίνδυνα γλυκερές στιγμές, εύκολα πείθοντας τόσο στο πνευματώδες, αντισυμβατικό φλερτ των χαρακτήρων τους όσο και στις συγκινητικές δραματικές στιγμές τους.