Στο Μπέλφαστ του 1973, η μικρή Κολέτ αγγαρεύει τον μικρό της αδελφό με ένα θέλημα που ήταν η ίδια να κάνει, και αργότερα γίνεται μάρτυρας του φρικτού θανάτου του από σφαίρες που δέχθηκε σε μια οδομαχία. 20 χρόνια μετά, μαχήτρια του ΙRΑ πια και μητέρα ενός αγοριού, συλλαμβάνεται από τις αγγλικές αρχές στην απόπειρά της να τοποθετήσει μια βόμβα στο λονδρέζικο μετρό. Και πεπεισμένη από έναν πράκτορα της MI5 πως την περιμένει πολυετής φυλάκιση μακριά από το παιδί της, δέχεται την πρότασή του να κατασκοπεύσει τα ίδια της τα αδέλφια, σκληροπυρηνικά μέλη του ΙRΑ, και να τον ενημερώνει για τα σχέδιά τους...
Ο Τζέιμς Μαρς, που πρωτογνωρίσαμε το 2005 με το εξόχως αιχμηρό δράμα «Ο βασιλιάς» και θαυμάσαμε ξανά προ τριετίας με το τιμημένο με Οσκαρ ντοκιμαντέρ «Σε τεντωμένο σχοινί», εξελίσσεται σ' έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου βρετανικού σινεμά, όπως επιβεβαιώνει και τούτη η νέα του δουλειά.
Αν και βασισμένος σε μυθοπλαστικό βιβλίο (του πρώην τηλεοπτικού ρεπόρτερ Τομ Μπράντμπι, που κάλυψε σε έκταση τη διαμάχη μεταξύ ΙRΑ και αγγλικής κυβέρνησης στις αρχές της δεκαετίας του '90 κι ενώ η προοπτική της ειρήνευσης οδηγούσε σε ακόμα βιαιότερες συμπλοκές), ο «Χορός των κατασκόπων», ηχεί ολότελα αληθινός στον τρόπο που αφηγείται την ιστορία του.
Χαρακτήρες γνήσιοι και διλήμματα οικεία στην υπηρεσία μιας απέριττα ρεαλιστικής γραφής που εκθέτει χωρίς να κρίνει, που ανάγει χωρίς να δημαγωγεί τα προσωπικά «κουβάρια» των ενοχών, της θλίψης και της οργής σε μια τραγωδία μαζική.
Αν παραβλέψουμε το μάλλον αστήριχτο δραματικά σκέλος της ερωτικής έλξης ανάμεσα στον πράκτορα και το «καρφί», δεν θυμόμαστε κανένα σενάριο κατασκοπείας στο πρόσφατο παρελθόν (δεν εξαιρείται ούτε το άνισο «Και ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι») που να έχει χειριστεί τα βασανισμένα υποκείμενά του με τέτοια οξύτητα, καμία ταινία του είδους που να έχει καταδείξει την ηθική τους σύγχυση με τέτοια λιτότητα αλλά και σαφήνεια. Ολα τα παραπάνω καταγράφονται λεπτομερώς στη μητρική φιγούρα και το θλιμμένο βλέμμα της εκπληκτικής Αντρεα Ράισμπρο και σφραγίζονται εσχάτως με το σπαραχτικό φινάλε-γροθιά στο στομάχι.
