Έχοντας ήδη εξασφαλίσει τον τίτλο της πιο εμπορικής «ακατάλληλης» γυναικείας ταινίας στην ιστορία του κινηματογράφου και αφού έφαγαν λάχανο την Kάρι, την Σαμάνθα και τα άλλα κορίτσια, οι «Φιλενάδες» προσγειώνονται και σε αυτή την γωνιά της Ευρώπης, φιλοδοξώντας να μετατραπούν στο νέο «παρεόνι» μας για το καλοκαίρι - αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Με την αδιαμφισβήτητη θεά της κωμωδίας Κρίστεν Γουίγκ στο τιμόνι, βλέπουμε τον αέρα του Saturday Night Live να τρυπώνει στο μέινστριμ, κατοχυρώνοντας στο παγκόσμιο κινηματογραφικό λεξιλόγιο ένα νέο είδος: την έξυπνη γυναικεία κωμωδία.
Εκεί η Άνι (Κρίστεν Γουίγκ) βλέπει καθημερινά την ζωή της να καταρρέει: τα νέα τόσο από το επαγγελματικό όσο και από το συναισθηματικό μέτωπο είναι κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά, γι’ αυτό όταν η καλύτερή της φίλη, Λίλιαν (Μάγια Ρούντολφ), ανακοινώνει ότι αρραβωνιάζεται είναι δύσκολο να μοιραστεί την ευτυχία της. Κι ενώ η μελλόνυμφη επιλέγει εκείνη ως βασική της παράνυμφο, στο πάρτι των αρραβώνων εμφανίζεται μια επικίνδυνη αντίπαλος στο πρόσωπο της ατσαλάκωτης Έλεν (Ρόουζ Μπερν): είναι όμορφη, πλούσια, σικάτη και οργανωτικό ψυχάκι, απειλώντας την τιμητική θέση της Άνι - προς τέρψη ενός κοινού που μέχρι το τέλος της ταινίας είναι πιθανό να κυλιέται στο πάτωμα από τα γέλια.
Οι άντρες, τα ρούχα και το σεξ είναι σίγουρα μερικά από τα πράγματα που απασχολούν τις γυναίκες σήμερα αλλά ευτυχώς δεν είναι μόνο αυτά. Και η Γουίγκ μαζί με την συν-σεναριογράφο της, Άνι Μούμολο, αντιλήφθηκαν με εξυπνάδα πως κανένα άλλο chick flick μέχρι σήμερα δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά με όλα όσα σνόμπαρε το «Sex & the City» - κυρίως την πραγματικότητα δηλαδή. Εδώ η φιλία μεταξύ γυναικών παρουσιάζεται -για πρώτη φορά από κωμωδία - στις πραγματικές της διαστάσεις: άγρια, ανταγωνιστική, ταξική (σε μια ευχάριστα αναπάντεχη προσθήκη) και κυρίως σωτήρια - όταν είναι αληθινή.
Γιατί οι «Φιλενάδες» μπορεί να διαθέτουν μικρά ατοπήματα ή να τραβάνε στα άκρα μερικά από τα γκαγκς για χάρη του εύκολου γέλιου - ή ίσως και του ανδρικού κοινού - αλλά στον πυρήνα τους δεν αποτελούν μια συρραφή αστείων περιστατικών, παρά αφηγούνται μια αληθινή ιστορία για τον εμφύλιο πόλεμο - και την ειρήνη - του αδύναμου φύλου. Και όπως στην καλύτερή σου φίλη μπορείς να συγχωρέσεις τα χοντροκομμένα αστεία ή τα παρορμητικά ολισθήματα, δεν μπορείς παρά να κάνεις το ίδιο και με τις «Φιλενάδες».
Φυσικά, τα καύσιμα για την ιδέα δεν θα μπορούσε να τα έχει βάλει άλλος από τον άτυπο δημιουργό του «bromance», Τζαντ Άπατοου, ο οποίος είδε το τελευταίο του πόνημα να ξεπερνά ακόμη και το πολύ επιτυχημένο δικό του φιλμ «Με την Πρώτη», ενώ στην σκηνοθετική καρέκλα η κοσμική δικαιοσύνη κάθισε τον Πολ Φέιγκ, δημιουργό της επώδυνα αληθινής - όσο και αστείας - τηλεοπτικής σειράς «Freaks and Geeks». Η αληθινή δύναμη της ταινίας όμως δεν είναι άλλη από την δημιουργό και πρωταγωνίστριά της: η Κρίστεν Γουίγκ τα δίνει όλα στο ρόλο της λούζερ Άνι αποδεικνύοντας πως το ταλέντο της δεν αναλώνεται μόνο στις κωμικές στιγμές αφού ανταπεξέρχεται το ίδιο εξαίσια και στα δραματικά κομμάτια του φιλμ.
Κάποτε είχαμε αναρωτηθεί ελαφρώς προβοκατόρικα στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ αν «μπορούν οι γυναίκες να κάνουν σινεμά». Δίπλα στο ερώτημα αυτό, κάποιος είχε θέσει μία άλλη - εξίσου προβοκατόρικη - απορία: «μπορούν οι γυναίκες να είναι πραγματικά αστείες;» Η Κρίστεν Γουίγκ και οι «Φιλενάδες» της καθιστούν την ερώτηση άκαιρη και περιττή.
Φαίδρα Βόκαλη
