Η ιδέα μιας ταινίας για ένα εργασιομανές κάθαρμα που παραμελεί την πρώην γυναίκα και τα παιδιά του - ενώ είχε ορκιστεί πως δεν θα φερόταν όπως ο δικός του πατέρας - και τελικά αλλάζει την ζωή του όταν κληρονομεί μισή ντουζίνα πιγκουίνους ακούγεται συναρπαστική, έτσι; «Όχι φυσικά» είναι η δική μας απάντηση και η απορία γιατί δεν σκέφτηκαν το ίδιο και τα στελέχη του στούντιο που χρηματοδότησε την παραγωγή θα μείνει μάλλον για πάντα αναπάντητη. Ο λόγος για τον οποίο ο Τζιμ Κάρεϊ ένιωσε την ανάγκη να συμμετάσχει παραμένει εξίσου ασαφής, αν και υποψιαζόμαστε πως πιθανόν σχετίζεται με τα μηδενικά που συνόδευαν την επιταγή της αμοιβής του.

Η ιστορία (κακός οικογενειάρχης δένεται με άκυρο ζώο/πρόσωπο και μετατρέπεται σε καλό οικογενειάρχη) είναι τόσο γνωστή που πρέπει να διασκευαστεί σε λαϊκό παραμύθι, ενώ οι καλές στιγμές του Τζιμ Κάρεϊ είναι μετρημένες στα δάχτυλα, κάνοντας ακόμη και τους ημι-ψηφιακούς πιγκουίνους να φαίνονται πιο αστείοι. Σε κάθε περίπτωση, την μεταφορά αυτή του ομώνυμου κλασικού βιβλίου του 1938, πιθανότερο είναι να απολαύσουν τα παιδιά - και κυρίως τα μικρότερα από αυτά.

Φαίδρα Βόκαλη