Από τις ταινίες που μοιάζουν αποκλειστικά σχεδιασμένες για προβολή σε θερινά σινεμά, μπας και ξεχαστείς με τη δροσούλα και την γύρω γύρω φυλλωσιά και δε προσέξεις το σενάριο να τρεκλίζει όσο προχωράει η ιστορία, το «Γλυκό Ψέμα» τελικά πετυχαίνει αυτό που επεδίωξε να είναι: αρκετά χαριτωμένο, αρκετά ευχάριστο και πολύ πολύ Γαλλικό.

Παρόλο που η ταινία είναι χτισμένη γύρω από δύο χαρακτήρες που συχνά δοκιμάζουν την υπομονή μας (μάνα και κόρη, και οι δύο ενίοτε εκνευριστικά υπερβολικές στην ερωτική εμμονή και την εξυπνακίστικη επιθετικότητα αντίστοιχα) και έναν άλλον (πολυμαθής πολυεργάτης) τόσο συμπαθή που του εύχεσαι να ξεφύγει και από τις δύο το γρηγορότερο, καταφέρνει να πάρει τη βάση χάρη στις καλές κεντρικές ερμηνείες, που βγάζουν όσο πνεύμα βγαίνει από ένα κάπως πρόχειρο σενάριο σαν κι αυτό, και τις κάποιες ζωηρές σκηνές – αυτό δηλαδή πριν αρχίσουν οι πολλές παρεξηγήσεις και τα ψέματα να μαζεύονται και σε πιάσει ο πονοκέφαλος.

Δροσερό όσο δεν πάει και ανάλαφρο σαν πούπουλο, βλέπεται καλύτερα, αν δεν σκεφτείς την κάπως άβολη κατεύθυνση της πλοκής και το βιαστικό φινάλε, και αράξεις να ακούσεις γαλλικά κάτω από τα αστέρια.

Χριστίνα Λιάπη