Ο Ράνγκο είναι ένας χαμαιλέων που περνά κρίση ταυτότητας αφού πρωταγωνιστεί σε ένα εκκεντρικό γουέστερν με ήρωες τα ζώα της αμερικάνικης ερήμου Μοχάβε και (αντίστοιχο των ελληνικών τραγωδιών) Χορό-σχολιαστή των δρώμενων μια τετραμελή, μαριάτσι μπάντα αποτελούμενη από… κουκουβάγιες.

Εκπληκτικής λεπτομέρειας και ρεαλισμού στην όψη αλλά ασύλληπτα σουρέαλ ταμπεραμέντου στον χαρακτήρα ψηφιακό κινούμενο σχέδιο – πρωτότοκο τέκνο της πολυβραβευμένης, θαυματοποιού ποιήτριας των ειδικών εφέ ILM (Industrial Light & Magic).

Χρόνια στο μυαλό του επίσης νεοφώτιστου στο είδος Βερμπίνσκι (που συνυπογράφει και το σενάριο με τον έμπειρο σχεδιαστή Τζέιμς Γουάρντ Μπίρκιτ και τον Τζον –«Sweeney Todd»– Λόγκαν), πήρε αφετηρία στα γυρίσματα του «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Το Σεντούκι του Νεκρού», όταν ο Ντεπ δέχτηκε τον ρόλο του Ράνγκο. Και ξεχωρίζει από τα έως τώρα, ψηφιακά και μη κινούμενα σχέδια εξαιτίας της κατασκευής του: οι ηθοποιοί δεν ηχογράφησαν ο καθένας μόνος τον ρόλο του, ακίνητοι μπροστά σε ένα μικρόφωνο, αλλά σε ομάδες, ερμηνεύοντας κανονικά ολόκληρες σκηνές, ενώ ο Βερμπίνσκι κινηματογραφούσε τις κινήσεις και τις εκφράσεις τους, για να αντλήσει έμπνευση αργότερα κατά τον CGI σχεδιασμό του φιλμ.

Απολαυστικός και εξαιρετικά ενήλικος, ο Ράνγκο θριαμβεύει γιατί επιτρέπει στο animation να απελευθερωθεί αντί να περιοριστεί. Υπάρχει όντως ένας καινούριος σερίφης στην πόλη και μάλιστα ενδέχεται να μείνει στα χρονικά ως «κλασικός».

Ιωάννα Παπαγεωργίου