Η νεαρή τραγουδίστρια ξεκίνησε να γίνεται γνωστή μέσα από τη συμμετοχή της στο The Voice και είδε την καριέρα της να εκτοξεύεται τα τελευταία χρόνια με πολύ μεγάλες επιτυχίες. Η Κατερίνα Λιόλιου καλεσμένη της Φαίης Σκορδά και του Buongiorno ξεδίπλωσε πολλές πτυχές της προσωπικότητάς της και της ζωής της που δεν γνωρίζαμε.

- Πριν λίγες μέρες μου έδειξε ο Ουγγαρέζος ένα βίντεό σου από το The Voice που τραγουδάς ένα ξένο τραγούδι και ήσουν κάτι άλλο…

«Εγώ ασχολούμαι με τη μουσική από μικρή ηλικία. Στο σπίτι ακούγαμε λαϊκά τραγούδια, ο πατέρας μου παίζει μπουζούκι ερασιτεχνικά. Αργότερα έκανα την επανάστασή μου και άκουγα ροκ, είχα μπάντα. Ξεκίνησα στα 14 σε ένα φεστιβάλ το Schoolwave με την μπάντα μου με τους συμμαθητές μου και πηγαίναμε 2 φορές τον χρόνο στην Αθήνα για τις συναυλίες»

-Πρώτη σου δουλειά ποια ήταν;

«Πριν ξεκινήσω να βγάζω τραγούδια πιο γνωστά, δούλευα 8 χρόνια και άνοιγα τα προγράμματα των πολύ γνωστών και αγαπητών καλλιτεχνών. Έλεγα όλα τα είδη. Δηλαδή έβγαινα 12 η ώρα που στήνανε οι μετρ το μαγαζί, να έλεγα δυο ροκ τραγούδια μετά από μισή ώρα έβγαινα κι έλεγα δυο λαϊκά και αν ήμουν τυχερή είχε όρεξη και ο καλλιτέχνης να με στηρίξει μπορεί να με έβγαζε και αργά αργά να πούμε μαζί κανένα τραγούδι. Ήθελα να «μιμηθώ» αυτό που έβλεπα σαν μικρό κορίτσι πίσω στα φωνητικά. Π.χ Στον Αντώνη Ρέμο, τον Νίκο Βέρτη, τον Στέλιο Ρόκκο, τον Πάνο Κιάμο»

-Δεν θα σε ρωτήσω για δύσκολη συνεργασία, τις πιο καλές;

«Εξαιρετικός άνθρωπος είναι ο Νίκος Βέρτης αλλά και ο Αντώνης Ρέμος. Με έβγαζε ντουέτο χωρίς να έχω κανένα τραγούδι δικό μου, δεν τα ξεχνάω αυτά»

-Εσύ ξεκίνησες σε ένα περιβάλλον που οι δουλειές των γονιών σου δεν έχουν σχέση με τον χώρο…

«Ο πατέρας μου έχει φροντιστήριο Γερμανικών, ήταν εκπαιδευτικός, όπως και η αδερφή μου η μητέρα μου τελείωσε Νομική δεν το εξάσκησε, αλλά καμία απολύτως σχέση»

-Οι γονείς σου έχουν χωρίσει σωστά; Πώς ήταν αυτό για σένα;

«Οι γονείς μου χώρισαν όταν ενηλικιώθηκα, 18 ετών. Δεν υπάρχει πολυτέλεια του να πληγωθείς και να στενοχωρηθείς, γιατί αυτό που με ενδιέφερε εμένα τουλάχιστον τότε να είναι ο γονείς μου καλά. Αισθάνομαι πως ήταν απλά η ώρα να πάρουν ξεχωριστούς δρόμους. Το σεβάστηκα».

-Ονειρευόσουν τον εαυτό σου στη σκηνή να τραγουδάς;

«Ναι. Πρέπει να ήμουν 4 όταν έπαιζε στην τηλεόραση μια ελληνική ταινία και είχε δει τη Μάρθα Καραγιάννη να βγαίνει με ένα εντυπωσιακό ρούχο με φτερά και να χορεύει και να τραγουδάει… Τρελάθηκα. Θυμάμαι, πήγα στο δωμάτιο της μητέρας μου πήρα ότι ρούχα νόμιζα ότι ταιριάζουν γύρισα στο σαλόνι κι έκανα ένα show»

-Την Eurovision τη σκέφτεσαι;

«Μικρούλα ήθελα να πάω… Μου άρεσε. Τώρα η αλήθεια είναι ότι δεν νομίζω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω 100% στις απαιτήσεις αυτού του διαγωνισμού»

-Τι εννοείς;

«Το έχω στο μυαλό μου σαν κάτι οπτικοακουστικό. Ίσως μια χορογραφία… που και να το ήθελα δεν νομίζω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω. Δεν είμαι καλή χορεύτρια. Ξεχνάω τα βήματα. Πιο πολύ εξερευνώντας τον εαυτό μου πάνω στην σκηνή κατάλαβα πως δεν είναι ένας τομέας που με εκφράζει τόσο πολύ. Ούτε αναδεικνύει κάτι. Πιο πολύ μου αρέσει να κάθομαι στο σκαμπό και να τραγουδάω».

-Έχεις πει πολλά όχι;

«Έχω πει πιο πολλά όχι, παρά ναι. Έχω πει αρκετά, αλλά όχι με αλαζονεία, το αιτιολογώ. Και συνήθως μου έρχεται πίσω αυτό που είχα εξ’ αρχής στο μυαλό μου. Συμβουλεύομαι όλη την ομάδα που έχω στην εταιρεία και ο Χάρης».

- Είναι το αγόρι που συνάντησα στο αεροδρόμιο;

«Ναι»

-Μου φανήκατε ένα πολύ γλυκό ζευγάρι, εφηβικό…

«Η σχέση μας λειτουργεί γιατί την προστατεύουμε. Δεν μου αρέσει να εκθέτω την προσωπική μου ζωή. Κανονικά θα κάνω την έξοδό μου, απλά θα έχω τον νου μου. Ποτέ δεν θα είμαι 100% χαλαρή γι αυτό και προτιμάμε κάποια μέρη που είναι πιο ήσυχα. Δεν θα πάω να κρυφτώ στην πλατεία Εσπερίδων στη Γλυφάδα. Δεν μου αρέσει να κρύβομαι, δεν έχω κάτι να κρύψω».

-Το ότι είστε στον ίδιο χώρο, σου δημιούργησε ενδοιασμούς στην αρχή;

«Επειδή είμαστε και οι δύο πολύ δραστήριοι, σίγουρα έχει δημιουργήσει μια δυσκολία πιο πολύ μεταξύ μας. Είμαστε και οι δύο κοκόρια, μπορεί να τσακωθούμε κάτι που έχει να κάνει με τη δουλειά, γιατί έχουμε και οι δύο πολύ ισχυρή γνώμη αλλά πάντα βρίσκουμε τη λύση και προχωράμε. Πολλές φορές υποχωρώ, σε πληροφορώ γιατί έχει δίκιο».

-Ακούς;

«Ναι, πολύ. Χρειάζομαι λίγο χρόνο αλλά έχω μάθει με τον χρόνο να ακούω τους συνεργάτες μου»

-Έχω μάθει να ακούω σημαίνει έχω κάνει ψυχανάλυση;

«Ναι, έχω κάνει ψυχανάλυση και συνεχίζω να κάνω. Ξεκίνησα όταν με πήγε ο πατέρας μου στα 17 προληπτικά γιατί είχε αγχωθεί με τον χωρισμό τους. Και μετά συνέχισα σε πιο μεγάλη ηλικία όταν ένιωσα εγώ την ανάγκη να πάω στα 25 μου. Και από τότε πάω κάθε εβδομάδα»

-Δέχεσαι πολλά σχόλια στα Social. Πώς τα αντιμετωπίζεις;

«Όταν είναι θετικά τα σχόλια χαίρομαι και χαμογελάω σαν μικρό παιδί, όταν είναι αρνητικά προβληματίζομαι και στενοχωριέμαι. Είναι φυσικό κι επόμενο. Δεν απαντώ σε αρνητικά σχόλια. Σε μερικά χιουμοριστικά που θα δω, που έχει να κάνει με πλάκα, μπορεί να απαντήσω».

-Έχεις μια πολύ έντονη σκηνική παρουσία που έχει σχολιαστεί πολύ…

«Τη στιγμή που αποφάσισα ήξερα ότι μπορεί να μην είναι από κάποιους αποδεκτό. Δεν αισθάνομαι ότι προσβάλω κάποιον με τη συγκεκριμένη στάση του σώματός μου. Δεν πιστεύω ότι είναι προκλητικό. Τα ρούχα της σκηνής είναι επενδυμένα με ειδικά lingerie, φοράω δύο καλσόν. Για μένα είναι μία στολή εργασίας. Κι ο τρόπος που κάθομαι δεν νιώθω ότι προσβάλλει, ούτε εμένα, ούτε κάποιον».

-Επέλεξες να τραγουδήσεις Πρωτοψάλτη και έγινε χαμός. Σου άρεσε εσένα όπως το είπες;

«Ναι. Αυτό το τραγούδι το λέω ίσως και 5 χρόνια στο πρόγραμμά μου. Ήταν μία στιγμή σε μια καλοκαιρινή συναυλία στον Έβρο που τραγούδαγα ήδη 3,5 ώρες. Δεν μπορώ να κάθομαι να κόβω σε βιντεάκια το πρόγραμμα και να αξιολογώ τον εαυτό μου κάθε βράδυ. Ωραία θα ήταν αλλά δεν γίνεται. Αισθάνθηκα ότι το είπα από την ψυχή μου, δεν ξέρω τι τους ενόχλησε τόσο. Αγαπώ πολύ την Άλκηστι και την μελετάω. Δεν ξέρω τι μπορεί να ήταν τόσο ενοχλητικό».

-Πώς φαντάζεσαι το κοινό σου;

«Όπως το βλέπω μπροστά μου. Ευτυχώς δεν το φαντάζομαι, το βλέπω… Ευτυχώς είναι υπαρκτό»

-Επιστρέφεις στην Αθήνα στο Romeo με έναν άλλο ρόλο. Θα κρατάς μόνη σου το μαγαζί…

«Είναι μια μεγάλη ευθύνη γιατί βασίζονται πάνω σου 50 οικογένειες. Μου έτυχε στη Θεσσαλονίκη να έχω αρρωστήσει πάρα πολύ και να έχει κλείσει ο λαιμός μου, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Μέσα μου δεν ένιωθα ότι έχω άλλη επιλογή»

-Τι κάνεις πριν βγεις στη σκηνή;

«Πριν βγω στην σκηνή έχω τρομακτικό άγχος. Μπορεί να κάτσω και μισή ώρα πίσω από το ledwall. Σκέφτομαι πως θα είναι έξω, τι θα γίνει. Εκείνη την ώρα κανένας δεν με ηρεμεί. Εκεί είσαι μόνος σου»

-Πιστεύεις;

«Πιστεύω πολύ. Κι αυτή η ανάγκη μου δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια. Ως παιδί και λόγω της Φιλοσοφίας, είχα την αντίδραση και αναζητούσα τις απαντήσεις.
Μεγαλώνοντας ένιωσα την ανάγκη να πιστέψω και σε δύσκολες στιγμές βρίσκω καταφύγιο, θα επισκεφτώ ένα μοναστήρι να κάτσω μόνη μου για μισή, μία ώρα. Δεν πηγαίνω στην εκκλησία τόσο συχνά όσο θα ήθελα αλλά πιστεύω. Μέσα μου ένιωσα ότι δεν ήθελα να είμαι μόνη μου. Ήθελα να νιώσω ότι υπάρχει κάτι μεγάλο, που με προστατεύει και με βοηθάει. Το ήθελα και το κατάφερα, το πίστεψα»