O Γουες Κρέιβεν επιστρέφει πέντε χρόνια μετά το «Red Eye» και, παρότι το γεγονός της ύστερης μετατροπής του φιλμ σε 3D προειδοποιεί για της διαθέσεις του δημιουργού και της παραγωγής να αρμέξουν την ψηφιακή αγελάδα, δεν θέλει να μας ξεγελάσει με μια φτηνή αρπαχτή. Ο «Κλέφτης Ψυχών» σίγουρα δεν είναι το αριστούργημα του είδους ούτε καν η καλύτερη ταινία του ίδιου του Κρέιβεν αλλά εκπληρώνει την υπόσχεση για μερικές γνήσιες τρομάρες από ένα φωτογενές καστ.

Ενας σίριαλ κίλερ που τον είχαν για πεθαμένο, ένα περιθωριακό πιτσιρίκι που μοιάζει με ψυχοπαθή, η κλασική λυκειο-κλίκα, διαρκώς ανανεούμενα whodunnit και μυστικά από το παρελθόν μπαίνουν στο καζάνι του βετεράνου Κρέιβεν, που φαίνεται αποφασισμένος να ξαναδρέψει τις δάφνες του δημιουργικού θριάμβου. Δυστυχώς μοιάζει να έχει ξεχάσει ότι για κάτι τέτοιο χρειάζεται ραφινάρισμα στο σενάριο και χαρακτήρες που ξεδιπλώνονται και στις τρεις (εδώ) διαστάσεις. Συνδυάζοντας τα μεταφυσικά κι εκδικητικά στοιχεία από τον «Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες» με τις συνεχείς ανατροπές του winner «Scream», το φιλμ δεν αποφεύγει την διακριτική γοητεία του αχταρμά, ωστόσο παραμένει απολαυστικά διασκεδαστικό μέχρι τέλους.

Φαίδρα Βόκαλη