H Μελίνα Μερκούρη, η πολιτικός που εμπνεύστηκε τον θεσμό των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, δεν θα μπορούσε παρά να έχει δεσπόζουσα θέση σε μια Πολιτιστική Πρωτεύουσα όπως η Κωνσταντινούπολη. Και, πράγματι, θα έχει. Τον ερχόμενο Ιούνιο μια έκθεση θα προβάλει το γοητευτικό, αγαπημένο και λαμπερό πρόσωπό της «τελευταίας Ελληνίδας θεάς». Και μάλιστα, όχι οπουδήποτε, αλλά στο ίδιο το Τοπ Καπί.
Την έμπνευση στον ακούραστο Γιώργο Πηλιχό -που τόσες θαυμάσιες εκθέσεις για τη Μελίνα έχει κάνει ανά την υφήλιο- έδωσε η ίδια η κινηματογραφική ταινία του Ζυλ Ντασσέν, το «Τοπ Καπί» στην οποία πρωταγωνιστούσε η σύντροφός του στη ζωή, στην τέχνη και στον αγώνα, μαζί με τον Πίτερ Ουστίνοφ και τον Μαξιμίλιαν Σελ. Στην αίθουσα του θησαυροφυλακίου, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία με την προσπάθεια να κλαπεί το στολισμένο με σμαράγδια σουλτανικό ξίφος, η μορφή της Μελίνας θα δεσπόζει μέσα από φωτογραφίες. Στιγμιότυπα από το φιλμ, στιγμιότυπα από τη ζωή της, στιγμιότυπα από τη γεμάτη ζωντάνια και πείσμα καριέρα της θα παρουσιάζονται σε όλο τον χώρο.
Αλλες φωτογραφίες, μαζί με προσωπικά αντικείμενα της αξέχαστης αυτής γυναίκας, θα εκτίθενται σε χώρους του μνημείου, όπως το χαρέμι. Μια εκτίμηση της κατάστασης των αιθουσών γίνεται τώρα και σε λίγο καιρό η τουρκική πλευρά θα απαντήσει στους Ελληνες για το ποια δωμάτια είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν. Τότε θα οριστικοποιηθούν και τα εγκαίνια που θα γίνουν στις αρχές του καλοκαιριού. Η έκθεση, δηλαδή, θα λειτουργήσει στην κορυφαία τουριστική περίοδο για την Πόλη.
Ολα αυτά μοιράστηκαν οι αγαπημένοι φίλοι της Μελίνας με όσους πήγαν το πρωί του Σαββάτου στο Α’ Νεκροταφείο για το ετήσιο μνημόσυνό της. Και ήταν πολλοί. Από τον αδερφό της Σπύρο Μερκούρη και τη φίλη της Αλκη Ζέη, μέχρι τις αγαπημένες συνεργάτιδές της Μανουέλλα Παυλίδου, Μαρία Σκούρτη, την κ. Αννα, αλλά και τον Κώστα Λαλιώτη, τον Γιώργο Θωμά, τη Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη και πολλούς επιστήμονες με τους οποίους η αξέχαστη υπουργός είχε συνεργαστεί. Η απουσία του «επίσημου» υπουργείου Πολιτισμού οφείλεται στο ότι η πολιτική του ηγεσία ήταν εκτός Αθηνών σε υπηρεσιακές υποχρεώσεις.
Οι παριστάμενοι θυμήθηκαν με συγκίνηση και θλίψη τη δύσκολη 6η Μαρτίου 1994, οπότε και η Μελίνα μάς αποχαιρέτησε για πάντα, αφήνοντάς μας τις παρακαταθήκες της, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η συνέχιση του αγώνα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.
Κατά σύμπτωση, τις τελευταίες μέρες στο Διαδίκτυο κυκλοφορεί το σχόλιο ενός φιλέλληνα, του Ντέιβιντ Γκιλ, ο οποίος αναρωτιέται: αν οι Αγγλοι επέστρεφαν τα Παρθενώνια Γλυπτά και τα εκθέταμε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, θα απαγορευόταν και γι' αυτά η φωτογράφηση; Κάτι που επιτρέπεται με κάθε ελευθερία στο Βρετανικό Μουσείο; Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού μήπως πρέπει να ζητήσει από το εποπτευόμενό του μουσείο την άρση της ακατανόητης αυτής απόφασης; ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ
