Με πρόσφατη την εμφάνισή της στη βραδιά του ελληνικού Τελικού, λίγο πριν τελειώσει τις εμφανίσεις της στον Βοτανικό κι ενώ σχεδιάζει το πρόγραμμά της για τις εμφανίσεις της μετά το Πάσχα, η Νατάσα Θεοδωρίδου μας χάρισε λίγο από το χρόνο της.

Τα σχέδια της για το Πάσχα, η δυσαρέσκειά της για την αρνητική κριτική που ακολούθησε τη βραδυά του Τελικού, ο λόγος που δε θα πήγαινε ποτέ στη Eurovision, το πως κυλάει η ζωή της με το τραγούδι και πολλά πολλά άλλα ... είναι όλα εδώ για να τα απολαύσετε.

Την Νατάσα Θεοδωρίδου δεν την ξέρω προσωπικά... ήταν η πρώτη φορά που της μίλησα. Και κατάφερε στα λίγα αυτά λεπτά να φανερώσει απολύτως, πως γι αυτό που κάνει ...Έχει μια πολύ μεγάλη αγκαλιά...

Εβελίνα Σαρρή


Κάνατε έναν αμιγώς λαϊκό δίσκο με τον Γ. Μουκίδη? Να υποθέσουμε ότι ο επόμενος θα κινείται σε ανάλογο στυλ, και με έναν πάλι συνθέτη ή είναι νωρίς για να πούμε ακόμη κάτι?

Είναι πολύ νωρίς αλλά μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ που δούλεψα με ένα συνθέτη. Όταν δουλεύεις με έναν άνθρωπο, η δουλειά πιο συμπαγής. Όχι ότι αυτό ακυρώνει τους πολλούς συνεργάτες αλλά είναι πιο δρομολογημένη η κατάσταση με έναν άνθρωπο.

Ποια είναι η μεταίσθηση της συνεργασίας σας στον Βοτανικό?

Είμαστε στην τελική ευθεία και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ εποικοδομητική χρονιά. Πέρασα πολύ όμορφα με τον Σταμάτη Γονίδη, είναι πολύ καλός συνεργάτης, απροβλημάτιστος και πέρα από όλα είναι ωραίος άνθρωπος. Και είχαμε και πολλή επιτυχία, που είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την εξέλιξη των πραγμάτων.

Να μιλήσουμε για τη βραδιά της Eurovision που ήσασταν εκεί...

Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά. Περάσαμε πολύ όμορφα, ήταν πολύ οργανωμένα τα πράγματα. Με δυσαρεστεί πολύ το γεγονός της κατάστασης που επικράτησε την επόμενη μέρα. Κατανοώ ότι δε μπορεί να αρέσει σε όλους αλλά δε μπορούμε και να ακυρώνουμε μία ολόκληρη παραγωγή, έτσι εύκολα. Είναι αμαρτία γιατί δούλεψαν πάρα πολλοί άνθρωποι και για χάρη αυτών μόνο δε θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό.

Έχετε πει ότι δε θα πηγαίνατε ποτέ. Γιατί?

Ναι, δε θα πήγαινα. Όχι ότι δε με αφορά, αλλά νομίζω ότι κι εγώ δεν ταιριάζω στη Eurovision, Είναι μια μοντέρνα διοργάνωση, φρέσκια και trendy- και όχι ότι εμείς δεν είμαστε μοντέρνοι J,, αλλά ο Σαρμπέλ και η Τάμτα που είναι νέα πρόσωπα, κι ο Χρήστος ακόμη και ας είναι πολλά χρόνια στο χώρο, είναι όμως "ποπ", ταιριάζουν πολύ με το θεσμό. Εγώ δε νομίζω ότι ταιριάζω.

Πείτε μου τι σας εκνευρίζει πολύ στην Αθήνα και τι σας φτιάχνει τη διάθεση?

Να ξεκινήσουμε με το ότι μου αρέσει η Αθήνα, παρόλο που γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Καταρχάς μου αρέσει η Αθήνα γιατί έχει θάλασσα οπότε οπωσδήποτε την αγαπώ, όπως κάθε τόπο με θάλασσα. Αυτό που με εκνευρίζει είναι αυτό που εκνευρίζει και όλους τους κατοίκους αυτής της πόλης-η αφόρητη κίνηση. Νομίζω ότι πρέπει να βάλεις πια μια τηλεορασίτσα, ένα μίνι ψυγείο, τα απαραίτητα μέσα στο αυτοκίνητο σου με τόσες ώρες που περνάμε σ αυτό.

Έχει τύχει να διαφωνείτε κάθετα με τους συνεργάτες σας είτε σε δισκογραφικό/μουσικό επίπεδο είτε αισθητικά η στυλιστικά? Και τελικά κάνετε αυτό που νιώθετε ακόμη κι αν όλοι διαφωνούν?

Βέβαια έχει τύχει, και πολλές φορές διαφωνούμε. Αλλά επειδή έχω κοινούς συνεργάτες εδώ και πολλά χρόνια, πλέον έχουμε καταλάβει ο ένας τον άλλον, και καμιά φορά κάνω πίσω γιατί ξέρω ότι όταν επιμένει κάποιος πολύ για κάποιο λόγο το κάνει, ή όταν επιμένω εγώ κάνουν εκείνοι πίσω γιατί ξέρουν ότι πρέπει να είμαι ευχαριστημένη γιατί μόνο τότε λειτουργώ καλά. Νομίζω ότι όταν οι άνθρωποι είναι πάνω από 6 χρόνια μαζί -γιατί τόσο μετράμε εμείς πια- ακόμη και να διαφωνήσουμε και να μαλώσουμε, μπορεί να γελάσουμε και να το ξεχάσουμε την ίδια στιγμή.

Τι σχεδιάζετε για το Πάσχα? Το καλοκαίρι?

Τελειώνουμε την Κυριακή των Βαΐων. Θα ξεκουραστώ λίγο γιατί μετά από συνεχόμενο 1.5 χρόνο δουλειάς, οφείλω να ομολογήσω ότι λίγο έχω κουραστεί. Θα καθήσω λοιπόν το Πάσχα, που δε δουλεύω και ποτέ, γιατί γιορτάζω και επειδή το Πάσχα είναι μεγάλη γιορτή για μένα και μετά θα ξεκινήσω το Μάιο με τον Νίκο Κουρκούλη στη Θεσσαλονίκη.

Μια που λέμε για Θεσσαλονίκη... το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι διαφορετικό?

Είναι πολύ καλό όπως και της Αθήνας. Εναλλάσσεται το κοινό κάθε βράδυ. Έρχονται βράδια που ξεκινάμε λίγο χαλαρά και καταλήγουμε σ ένα ξέφρενο πάρτυ, είναι βράδια που είναι όλα πολύ καλά, ή που όλοι μαζί δεν είναι καλά... τίποτα δεν είναι συγκεκριμένο. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί πάντοτε.

Τελικά το τραγούδι είναι η ζωής σας ή η ζωή σας είναι τραγούδι?

Θα ήθελα η ζωή μου να είναι ένα τραγούδι! J
Όχι ... δε θα μπορούσε η ζωή μου όλη να είναι ένα τραγούδι, τα τραγούδια όμως που θα πω είναι κομμάτια της ζωής μου. Και το τραγούδι είναι η ζωή μου, αλλά μισό μισό με την οικογένεια μου, με τα παιδιά μου δηλαδή. Μπορεί κάποια στιγμή να με περιβάλλει περισσότερο το τραγούδι, και άλλες να είναι όλη μου η ζωή τα παιδιά μου, ανάλογα με τη φάση στην οποία είμαι εκείνο τον καιρό. Παίρνει διάφορες μορφές γύρω από μένα. Το αγαπώ όμως πάρα πολύ θα ήθελα να κυλήσει η ζωή μου αρμονικά μαζί με το τραγούδι, να μ’ αφήσει και να το αφήσω όταν έρθει η σωστή ώρα και να το έχω πάντα συντροφιά ως μια πολύ όμορφη περίοδο της ζωής μου που πέρασα πάρα πολύ καλά και που άφησα -αν μπόρεσα να αφήσω - κάτι.

Και μία τελευταία ερώτηση... Αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας σε ένα υποτιθέμενο μάθημα Μουσικής Παιδείας, ποιο θα ήταν αυτό?

Δε μπορώ να βάλω ένα συγκεκριμένο τραγούδι ή τραγουδιστή, θα έβαζα διάφορα τραγούδια, με διαφορετικούς ρυθμούς, διαφορετικές μελωδίες και διαφορετικούς στίχους, ένα ερωτικό, ένα κοινωνικό, ένα μοντέρνο, ένα λαϊκό... ώστε να υπάρχει ποικιλία και να μπορέσω να αγγίξω όσες περισσότερες ψυχές μπορώ...