ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Γέλασα με το βιντεάκι για τη «Μπέμπα»-Βέφα («Βρε πώς έχεις στρογγυλέψει, Βέφα, Βέφα/ Τα μπρατσάκια σου έχουν θρέψει, Βέφα, Βέφα», αριστούχο),
Συγκινήθηκα (πολύ) με το βιντεάκι για τον Τζόννυ Κας. Θυμήθηκα τον αγαπημένο μου Prince με το ?Kiss? του (που είχα καιρό να το ακούσω ειδικά σε ζωντανό πρόγραμμα και μου είχε λείψει), ο φίλος μου ο Μάριος, που είναι 22, συγκινήθηκε με τον Dylan (?Blowing in the wind?) και με το ?My way? του Σινάτρα σε διαφορετική (πιο σημερινή) ερμηνεία.
Ξαναγέλaσα με το επερχόμενο σουξέ του πρώτου προσωπικού CD του Πάνου Μουζουράκη, ο οποίος σκοπεύει να κάνει πάταγο με «Το Σαλάμι» του Βασίλη Νικολαΐδη (το οποίο θα περιέχεται στο άλμπουμ σε επανεκτέλεση. Χειροκροτώ).
Χάρηκα που άκουσα Tracy Chapman, & White Stripes, και Πορτοκάλογλου, και Αγγελάκα. Λέω να τελειώσω αυτόν τον πρόλογο με εκείνο το εξαιρετικό:
«Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως για πάντα έχω χαθεί
θα ΑΝΑΤΕΛΛΩ!!»
Ουάου!

ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-98.49.101
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ελ. Βενιζέλου 235, (Στάση τραμ «Αχιλλέως»), Νέα Σμύρνη
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τετάρτη & Πέμπτη
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:00

ΤΙΜΕΣ
Είσοδος: 10 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 80 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη Κρασί/2 άτομα: 40 ευρώ (κομπλέ)
1ο ποτό στο μπαρ: 10 ευρώ
2ο ποτό στο μπαρ: 8 ευρώ
1ο ποτό στο τραπέζι: 15 ευρώ
2ο ποτό στο τραπέζι: 10 ευρώ
Ποτήρι κρασί/μπίρα: 4 ευρώ

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Γεμάτο απρόοπτα ήταν αυτό το πρόγραμμα, φρεσκο-φρέσκο, ροκ, συγκινημένο, ενθουσιασμένο και περιέχον μια εντιμότατη προσπάθεια από τους δύο πρωταγωνιστές του για να παρουσιάσουν αστείες πρόζες και βιντεάκια με αστείες ιστορίες (πολύ δύσκολο αυτό παιδιά, και μπράβο σας για όσες φορές το καταφέρατε _ αλλά δεν το καταφέρατε πάντα).
Δεν καταφέρατε, λέω, να ξεφύγετε από τις υπάρχουσες φόρμες του «αστείου» και πως δείχνεται ή λέγεται.
Κάποια βίντεο μου θύμισαν πολύ Α.Μ.Α.Ν. (που δυστυχώς δεν μου πολυταιριάζουν) και κάποιες πρόζες έκαναν χάσματα, ενώ το αστείο, ως γνωστόν, θέλει ακριβέστατο ρυθμό.
Γενικά όμως πέρασα ευχάριστα προχτές με τους δύο νεαρούς των οποίων το ταλέντο γνώριζα ήδη από τις εμφανίσεις τους στο Σταυρό του Νότου.
Αυτό που επίσης γνώριζα αλλά ήλπιζα να έχει φτιαχτεί μετά την πρώτη σεζόν λειτουργίας του μαγαζιού ήταν ο κακός ήχος. Βαρέθηκα να ακούω την κυρία από το διπλανό τραπέζι να ρωτάει «Μα τι είπε τώρα?», κουράστικα να τεντώνω τα αυτιά μου για να «πιάσω» το μισό πρόγραμμα στα υπόγεια του ήχου και να ρωτάω τον φίλο μου το Μάριο που καθόταν δίπλα μου αν άκουσε τη μία ή την άλλη ατάκα.
Ούτε αυτός άκουγε όμως.
Κάποια στιγμή σηκώθηκα κι έκανα μια βόλτα σε διάφορα σημεία του χώρου, ελπίζοντας ότι το ηχητικό «κενό» το είχαμε μόνο εμείς στο τραπέζι που καθόμασταν το οποίο ήταν στην ευθεία του δεξιού ηχείου και των ντραμς.
Δυστυχώς η «έρευνα» αποκάλυψε πρόβλημα σε ολόκληρο το χώρο.
Θαμπό ήχο είχα προσέξει και πέρυσι όταν είχα πάει να δω το πρόγραμμα του Παντελή Θαλασσινού στην Xέδρα, αλλά φέτος με τον πιο έντονο ροκ ήχο και με τα βιντεάκια το πρόβλημα είναι τεράστιο.
Κρίμα για όποιον έκανε τόσο κόπο να σκεφτεί, να γράψει και να βιντεοσκοπήσει αστεία τα οποία δεν μπορεί κανείς να ακούσει, κρίμα για τα ωραία τραγούδια που κατέστρεφε ο άλλοτε θαμπός & μπουκωμένος και άλλοτε sharp και γεμάτος «παράσιτα» ήχος.
Το κακό είναι ότι δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα το είχε ο ηχολήπτης. Το πρόβλημα το έχει η ανύπαρκτη μελέτη που θα έπρεπε να έχει γίνει μαζί με την ηχητική εγκατάσταση όταν φτιάχτηκε ο χώρος.
Οι σημειώσεις μου είναι γεμάτες σημειώσεις τύπου: «τα πλήκτρα δεν ακούγονται, παίζουν?», «κιθάρα θορυβώδης» (ενώ σε κάποια άλλη στιγμή την άκουσα να ριφάρει εξαιρετικά), «Έλεος ΝΤΡΑΜΣ!» αλλά ούτε αυτά φταίγανε..
Επειδή ο χώρος είναι καινούριος και μικρές καλές σκηνές λείπουν από την Αθήνα που μπορεί κανείς να δει προγράμματα και καλλιτέχνες σαν τον Μυλωνά και τον Μουζουράκη, θα περίμενα περισσότερη προσοχή στα ζητήματα του ήχου.
Δε φτάνει δηλαδή που πάω και κουφαίνομαι στις πίστες πρέπει και στις σκηνές να υποφέρουν όσοι πάνε να ΑΚΟΥΣΟΥΝ (φωνάζω τώρα) τους καλλιτέχνες που έχουν κάτι να πουν?
Θα μπορούσα να γράψω σεντόνια επί του θέματος διότι το θεωρώ απαράδεκτο, αλλά λεω να πάω παρακάτω ελπίζοντας ότι κάποιος, κάποτε θα ασχοληθεί με το θέμα. Αλλιώς δεν έχει νόημα να κουράζεται κανείς να πηγαίνει μέχρι τη Νέα Σμύρνη για να Μην ακούσει τον καλό καλλιτέχνη που του αρέσει.
Να σου πω λοιπόν ότι αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης έναν «Ύμνο» στον φραπέ από τον Θεσσαλλλονικιό Πάνο Μουζουράκη, πολλά από τα τραγούδι που περιέχονται στο πρώτο άλμπουμ του Γιώργου Μυλωνά (συμπαθέστατα), και πολλά.. θέματα με τις γυναίκες (τι περίμενες με τόση τεστοστερόνη επί σκηνής?).
Με τον ‘ύμνο’ στην τέλεια γυναίκα (που θα ήθελα να είμαι) τον οποίο έμαθα από τον Γιώργο και τον Πάνο θα κλείσω αυτό το κείμενο γιατί αρκετά σε ζάλισα:
«»Γιατί είσαι άκαρδη, αναίσθητη, άχαρη, αχάριστη,
κρυόκωλη, μονόχνωτη, κομπλεξικιά και ανοργασμικιά..»
Αν εξαιρέσεις τον τίτλο της ανοργασμικιάς που όλες τον αποποιούμεθα μετά βδελυγμίας, νομίζω πως όλα τα άλλα χαρακτηριστικά ή τα έχω κατακτήσει ήδη ή βρίσκομαι σε καλό δρόμο για να τα αποκτήσω όπου να ‘ναι. (Ναι, κι εκείνο το ‘κρυόκωλη’ λέω να το αποφύγω όσο μπορώ).
Ελπίζω να βοήθησα στην επίλυση του προβλήματος «άνδρών_γυναικών» οι οποίοι απλώς δεν ταιριάζουν βρε παιδιά, οπότε σταματήστε να το κάνετε θέμα.

Τελικά αξίζει να πάω;
Ναι, ως πρόγραμμα, ερμηνείες, μουσικές εκτελέσεις και φρεσκάδα αξίζει να πας και με το παραπάνω. Αλλά πάρε κι ένα χωνί μαζί σου μπας και σε βοηθήσει να πιάσεις μερικά αστεία παραπάνω απ’ όσα εμείς.
ΥΓ.
Να μην ξεχάσω να σου πω ότι ειδικά ο Γιώργος Μυλωνάς διαθέτει μια εξαιρετικά συμπαθητική ικανότητα να στέκει πάνω στη σκηνή και να εκπέμπει «καλό παιδί».

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Θάνος Κοσμίδης: πλήκτρα
Παρασκευάς Κίτσος: μπάσο
Ευρυπίδης Ζεμενίδης: κιθάρα
Νίκος Χριστόπουλος: ντραμς
Περικλής Μαθιέλλης: φώτα & σκηνοθεσία στα βιντεάκια
Φώτης Παπαθεοδώρου: Ηχολήπτης


Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]