Η Αγγέλα Παπάζογλου στο Βέλγιο

14.06.2001
"Ο λόγος της Αγγέλας Παπάζογλου πρέπει ν' ακουστεί παντού σ' όλο τον κόσμο". Μ' αυτά τα λόγια τελείωσε τη μία και μοναδική παράσταση στο Βέλγιο η Άννα Βαγενά στο κατάμεστο θέατρο ΡΕΖΙΝΤΑΝΣ ΠΑΛΑΣ των Βρυξελλών. Η συγκίνησή της ήταν έκδηλη, ίδια μ' αυτή του πολυπληθούς κοινού που την αποθέωσε με παρατεταμένα χειροκροτήματα. Η Βαγενά κατάφερε να συναρπάσει το κοινό που κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη της.
"Ο λόγος της Αγγέλας Παπάζογλου πρέπει ν' ακουστεί παντού σ' όλο τον κόσμο". Μ' αυτά τα λόγια τελείωσε τη μία και μοναδική παράσταση στο Βέλγιο η Άννα Βαγενά στο κατάμεστο θέατρο ΡΕΖΙΝΤΑΝΣ ΠΑΛΑΣ των Βρυξελλών. Η συγκίνησή της ήταν έκδηλη, ίδια μ' αυτή του πολυπληθούς κοινού που την αποθέωσε με παρατεταμένα χειροκροτήματα. Η Βαγενά κατάφερε να συναρπάσει το κοινό που κυριολεκτικά κρεμόταν από τα χείλη της.

Η πρωτοβουλία και η επιμέλεια της εκδήλωσης ανήκει στην Ελληνική Κοινότητα Βρυξελλών, η οποία έδωσε τον καλύτερο εαυτό της προκειμένου η παράσταση να στεφθεί από επιτυχία, όπως και έγινε.

Λίγα λόγια για το έργο:
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία μιας Σμυρνιάς τραγουδίστριας, όπως τη διηγιόταν επί σειρά ετών στο γιο της Γιώργη. Η Αγγέλα Παπάζογλου γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1899 και πέθανε το 1983 στην Κοκκινιά. Προερχόταν από οικογένεια λαϊκών μουσικών. Πρωτοτραγούδησε 16 χρονών στη Σμύρνη και το 1928 παντρεύτηκε τον Βαγγέλη Παπάζογλου, σπουδαίο ρεμπέτη της εποχής. Στα 28 της χρόνια η Αγγέλα τυφλώθηκε εξαιτίας μιας παιδικής της πάθησης, συνέχισε όμως να τραγουδά.

Ο Γιώργης Παπάζογλου κατέγραψε την ιστορία της μητέρας του στο βιβλίο "Ονείρατα της άκαυτης και της καμμένης Σμύρνης. Τα χαΐρια μας εδώ". Η καθημερινή ζωή στη Σμύρνη, η καταστροφή, τα καραβάνια των προσφύγων, η ζωή στην Ελλάδα, το ρεμπέτικο, η Κατοχή, ο εμφύλιος, όλα ιδωμένα μέσα από τα μάτια της ψυχής της αυθεντικής αυτής Ελληνίδας.

"Στη Σμύρνη, λέγαμε τον καημό μας με το τραγούδι αλλά και το μεγάλο τον καημό δεν τον ξέραμε... Ξέρετε ποιος είναι ο μεγάλος ο καημός; Ο μεγάλος ο καημός είναι να σε φλοΐζουνε, να σε τσιτσιρίζουνε, να σε σφάζουνε, να σε καταστρέφουνε κι όταν ξαναγεννηθείς να σε ρωτήσουνε: -Τι θες να γίνεις; Κι εσύ ν' απαντήσεις: Πάλι Ρωμιά, πάλι Αγγελική Παπάζογλου. Κι όταν ξαναπεθάνω, ξαναβάλτε μου πικροδάφνη στο στόμα. Για το ινάτι πού ήμουνα Ρωμιά, για το ινάτι πού ήμουνα Σμυρνιά!..."