"Κριτική και Πολιτική Περιδιάβαση" είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Λαοκράτη Βάσση που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ταξιδευτής και περιλαμβάνει 20 κριτικά και 17 πολιτικά κείμενα.

Τα κριτικά κείμενα, πέραν της ανάλυσης των παρουσιαζόμενων βιβλίων, περιέχουν κρίσιμες πολιτικές και πολιτιστικές αναγωγές, που επιτρέπουν στον συγγραφέα να αγγίξει πολλά από τα ανοιχτά ζητήματα της πνευματικής και πολιτικής μας ζωής, όπως: η σωστή γραφή, χρήση και διδασκαλία της ιστορίας, η σωστή σχέση μας με την αρχαιότητα και τα κλασσικά γράμματα, η αγωνία για το πολιτιστικό μας μέλλον, η χάραξη πολιτιστικής στρατηγικής, η απόπειρα φωτισμού της αθέατης πλευράς του μύθου του Ανδρέα Παπανδρέου κ.ά.

Τα πολιτικά είναι κείμενα πολιτικής αγωνίας, που μαζί με τη βασανιστική συνειδητοποίηση πως χάνεται για τον τόπο μας η μεγάλη ευκαιρία της Μεταπολίτευσης, τα διαπερνά και η εξίσου βασανιστική αναζήτηση αυτόνομου και ποιοτικού δρόμου για τη σύγχρονη δημοκρατική και ριζοσπαστική Αριστερά (ΣΥΝ).

Παρ’ ότι τα κείμενα αυτά έχουν ως αφετηρία τους το 1995, η επιστροφή της «συνεργασιολογίας» στις σχέσεις Πα.Σο.Κ ? ΣΥΝ καθιστά την προβληματική τους εξαιρετικά επίκαιρη.
Για τον Λαοκράτη Βάσση κλειδί ερμηνείας της μεταπολιτευτικής περιόδου είναι η δικομματική στρατηγική διαχείρισής της, όπως αυτή αρχιτεκτονήθηκε απ’ τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 και όπως υπηρετήθηκε απ’ τον ίδιο, από τον ενωρίς προσχωρήσαντα (επί της ουσίας!) στη λογική της Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και απ’ τα (άτυπα) δίδυμα των επιγόνων τους (Κώστα Σημίτη και Γιώργο Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή και Ντόρα Μπακογιάννη).

Με τη θεώρησή του η Αριστερά αρχίζει από εκεί που τελειώνει ο δικομματισμός. Πέραν του Πα.Σο.Κ δηλαδή. Οπότε τα περί συνεργασίας Πα.Σο.Κ ? ΣΥΝ είναι τουλάχιστον άτοπα, αν δεν μετατοπιστεί το Πα.Σο.Κ προς τα αριστερά ή ο ΣΥΝ προς τα δεξιά.

Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσες οι αναλύσεις του «για τη χαμένη Μεταπολίτευση, που δυσκολεύεται να κλείσει και το νέο κύκλο της πολιτικής μας ζωής που δυσκολεύεται να ανοίξει». Σημειώνει πολύ ενδεικτικά πως η μακρά Μεταπολίτευση, μια απ’ τις ομαλότερες περιόδους της πολιτικής μας ζωής, πήγε δυστυχώς χαμένη για τον τόπο μας, καθώς δεν αξιοποιήσαμε τις προνομιακές αντικειμενικές της δυνατότητες και τις συνακόλουθες ευκαιρίες της για να δημιουργήσουμε, όπως οφείλαμε, τις αναγκαίες θεσμικές και αναπτυξιακές υποδομές για να αντέξουμε τους μεγάλους κραδασμούς των δίσεκτων καιρών μας.

Η μαύρη τρύπα των ελλειμμάτων, θεσμικών, οικονομικών και αξιακών, θα μας καταπιεί, αν δεν αφήσουμε πίσω μας τις «αμαρτίες» της Μεταπολίτευσης και δεν ανοίξουμε με άλλους όρους τη νέα φάση της πολιτικής μας ζωής.

Γεωργία Οικονόμου