Μια γυναίκα κτηνοτρόφος, οικογενειάρχης, μάνα δίνει αγώνα να κερδίσει τη ζωή σε ένα ορεινό χωριό του νομού Καστοριάς - κοντά στα Κορέστεια. Η εκπομπή Όπου Υπάρχει Ελλάδα έζησε μια μέρα της, μαζί της και κατέγραψε τις πολλές δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη αλλά και και τη σταθερή της θέση πως δεν θα άλλαζε τη ζωή της με τίποτα.
Η Άννα Μόσχου δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Και σίγουρα είναι ένα παράδειγμα.
«Η αλήθεια είναι ότι η κτηνοτροφία θεωρούνταν ανδροκρατούμενος χώρος αλλά δεν ίσχυε αυτό. Σε κάθε κτηνοτροφική εκμετάλλευση εργαζόμαστε γυναίκες, είτε ως σύζυγοι, ως μάνες, ως αδερφές. Απλά ήμασταν στη σκιά. Ένα μεγάλο μέρος των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων στηρίζεται σε γυναικεία χέρια» λέει η ίδια στην εκπομπή και συνεχίζει:
«Η εργασία μου στην κτηνοτροφική μονάδα είναι κάτι που με ευχαριστεί, αλλά δεν σταματάει ο ρόλος μου εκεί γιατί θα πρέπει να έρθω και στο σπίτι να κάνω όλες τις δουλειές ως γυναίκα, τη φροντίδα του σπιτιού, το μαγείρεμα, το σιδέρωμα, το πλύσιμο. Όταν αγαπάς όμως κάτι κι όταν έχεις επιμονή για κάτι αντέχεις. Έπειτα εδώ στην ύπαιθρο οι ρυθμοί της ζωής είναι διαφορετικοί, η ποιότητα είναι διαφορετική.
Δεν έχω σκεφτεί στη ζωή μου κάνω κάτι άλλο εκτός από την κτηνοτροφία. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε είναι τα εργατικά χέρια. Πλέον δεν υπάρχουν και πλέον είναι μια οικογενειακή υπόθεση να ασχολείσαι με την κτηνοτροφία. Το υψηλό κόστος παραγωγής, το σκληρό ωράριο. Το ότι δεν μπορείς να προγραμματίσεις, δεν ξέρεις κάθε φορά που πηγαίνεις στην μονάδα σου με τι θα έρθεις αντιμέτωπος. Ο ελεύθερος χρόνος είναι πολυτέλεια για εμάς. Δεν ξέρω από πότε έχω να πάω διακοπές.
Η συμβουλή που έχω να δώσω στις νέες γυναίκες γιατί κακά τα ψέματα ο κτηνοτρόφος πρέπει να έχει τη στήριξη της συντρόφου του η οποία θα αποδεχτεί και όλα αυτά. Αλλά πιστεύω όταν αγαπάς κάτι και όταν αγαπάς και τον σύντροφό σου και θες να τον βοηθήσεις σε αυτό που κάνει για να μοιραστείς και την κούραση νομίζω οτι ναι μπορείς να το κάνεις.
Θέλω να παραμείνω στον χώρο στον οποίο είμαι. Να είμαι με τον σύζυγό μου 37 χρόνια είμαστε μαζί, να γεράσουμε μαζί και να χαρούμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Δεν έχω σκοπό να φύγω από αυτόν τον ευλογημένο τόπο θέλω να παραμείνω εδώ»
