Από τον Θανάση Διαμαντόπουλο
Tο λάθος ύφος που μπορεί να έχεις μπαίνοντας σε ένα εστιατόριο είναι αυτό του φεουδάρχη που μπαίνει στο φέουδό του. Σαν τον τύπο της διαφήμισης που λέει: «You see all these people? Τhey are working for me». Από την άλλη, θα πρέπει να ελέγξεις τις κρίσεις αγοραφοβίας που μπορεί να σου βγάλουν ψεύτικες συμπεριφορές. Την ευγένεια μας την έχει μοιράσει ο Δημιουργός και μοιάζει σαν το service γνωστής μάρκας αυτοκινήτων: είναι δωρεάν και για όλους. Πλησιάζοντας στο τραπέζι, πρέπει να δείξετε αποφασιστικότητα όσον αφορά τις θέσεις, έτσι ώστε το ποιος θα καθίσει πού να μη γίνει αντικείμενο debate. Να τι λέει γι’ αυτήν τη «macho» εκδοχή του savoir vivre ο ένας από τους δύο διευθυντές της Σπονδής, Christian Potelle: «Ναι, ο άντρας πρέπει να υποδείξει στην κυρία πού θα καθίσει». Από την άλλη, ο Νεκτάριος Ντάλας, διευθυντής του Βαρούλκου, προσθέτει κάτι που θα το θεωρούσαμε αυτονόητο: «Συνήθως την ωραιότερη θέση την παίρνει η κυρία».
Μετά έρχεται η κρίσιμη στιγμή του σομελιέ. «Εκεί ο συνοδός δεν χρειάζεται να κάνει τον γνώστη. Να κάνει επίδειξη γνώσεων αμπελώνα, ποικιλιών. Ο συνοδός μπορεί να αφήσει τον σομελιέ να κάνει τις δικές του υποδείξεις», υποστηρίζει η γευσιγνώστρια Ελένη Ψυχούλη. «Προτιμώ αντί να μου δείξει ότι είναι ?κάποιος? στο κρασί, να μου αποδείξει ότι είναι ''κάποιος'' στη ζωή», προσθέτει. Για το σερβίρισμα, ο Christian Potelle περιγράφει τη συνήθεια του δικού του εστιατορίου: «Συνήθως σερβίρουμε τον κατάλογο χωρίς τις τιμές στις κυρίες και το μενού με τις τιμές στους άντρες. Ετσι, οι κυρίες μπορούν να διαλέξουν χωρίς ενόχληση. Στις κυρίες μπορούμε να θέσουμε την ερώτηση αν θέλουν να παραγγείλουν κάποιο μενού ή αν το θέλουν a la carte. Ο άντρας, έστω κι αν πληρώνει, δεν παραγγέλνει μόνος του αυτό που θα πάρει η γυναίκα που συνοδεύει. Θα πρέπει να ζητήσει την άδειά της. Αν αυτή του ζητήσει να διαλέξει για εκείνη, τότε μπορεί να το κάνει».
Κατά τη διάρκεια της παραγγελίας, ο καθένας πρέπει να παραμείνει ο εαυτός του. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι διστάζουν να ρωτήσουν τι περιέχει κάθε πιάτο. Ακόμα και ο κορυφαίος chef στον κόσμο, Alain Ducasse, έλεγε σε παλαιότερη συνέντευξή του ότι πρέπει να ξέρουμε τι τρώμε. Ενώ η Ελένη Ψυχούλη συμπληρώνει: «Ο συνοδός δεν πρέπει να παραγγέλνει κομπλεξικά. Προτιμώ κάποιον αυθόρμητο στις επιλογές του από κάποιον που θα παραγγείλει μάγουλα μοσχαρίσια επειδή είναι της μόδας. Καλύτερα είναι να ακολουθήσει την αλήθεια του κι όχι τις επιταγές του lifestyle». Και να μη διστάζει να ζητήσει να του ψήσουν το κρέας ακόμα περισσότερο, θα συμπληρώναμε.
Αν στο τέλος ο άντρας έχει αποφασίσει να πληρώσει τον λογαριασμό, οφείλει να το κάνει διακριτικά. «Συνήθως σηκώνονται από το τραπέζι για να τακτοποιήσουν τον λογαριασμό», αναφέρει ο Νεκτάριος Ντάλας. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που θα μπορούσε να κάνει από αυτά που κάνουν την παρέα του να πει «αποχαιρέτα τον κιμπάρη που χάνεις» είναι να αρχίσει να αναλύει τον λογαριασμό μπροστά στη συνοδό του. Η ανάλυση του λογαριασμού είναι μια στιγμή που πρέπει να μείνει μοναχική. Σαν ένας απολογισμός.
