Οκτώ μοναδικές γυναίκες (****)

10.11.2008
Οι «Οκτώ Γυναίκες» του Ρομπέρ Τομά επέστρεψαν, αυτή τη φορά για είκοσι μόνο παραστάσεις, στην Πειραιώς 260 στην ίδια απροσδόκητη εκδοχή του Νίκου Καραθάνου που ανέβηκε στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ τον Ιούνιο του 2007 με μεγάλη επιτυχία.
Οι «Οκτώ Γυναίκες» του Ρομπέρ Τομά επέστρεψαν, αυτή τη φορά για είκοσι μόνο παραστάσεις, στην Πειραιώς 260 στην ίδια απροσδόκητη εκδοχή του Νίκου Καραθάνου που ανέβηκε στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ τον Ιούνιο του 2007 με μεγάλη επιτυχία.

Η ιστορία:
Οκτώ γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και με διαφορετικούς δεσμούς συγγένειας ή όχι, κατηγορούνται, όταν ο μοναδικός άνδρας της οικογένειας, βρίσκεται δολοφονημένος μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη. Oι οκτώ γυναίκες εγκλωβισμένες στον αστικό μικρόκοσμό του σπιτιού τους από τον οποίο φαίνεται να μην υπάρχει έξοδος διαφυγής, αναζητούν με μανία το δράστη. Αντ΄ αυτού μέσα από αλλεπάλληλες λογομαχίες και αποκαλύψεις έρχονται αντιμέτωπες με το κουβάρι της δικής τους ζωής, μιας ζωής κτισμένης μέσα σε μυστικά και ψέματα.

Η γνώμη μας
Ο Νίκος Καραθάνος, υπογράφοντας τη δεύτερή του σκηνοθεσία... πείραξε και έστησε με μοναδικό τρόπο μία τυπική αστική αστυνομική κωμωδία. Και λέμε με μοναδικό και καινοτόμο τρόπο, γιατί εκτός από τον εαυτό του επιστράτευσε οκτώ άνδρες ηθοποιούς και τους έβαλε χωρίς κανένα είδος τραβεστισμού και ουδεμία γκέι διάθεση, γεγονός που θα συνιστούσε μία αναμφίβολη ευκολία στην ερμηνεία, να υποδυθούν Οκτώ Γυναίκες. Έτσι, το ρίσκο ήταν μεγαλύτερο και η παράσταση ήταν «προγραμματισμένη» να είναι του ύψους ή του βάθους. Και ευτυχώς ήταν του ύψους.

Στο θαυμάσιο κατάλευκο/χιονισμένο σκηνικό της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου, όπου δέσποζε ένας, επίσης, λευκός λόφος (άλλη μία καινοτομία του Καραθάνου, που αποποιήθηκε το σκηνικό του ζεστού σπιτιού, που προτείνει ο συγγραφέας του θεατρικού Ρομπέρ Τομά και τις ενέταξε σε ένα παγερό σκηνικό τονίζοντας έτσι την απομόνωσή τους), οι οχτώ Έλληνες ηθοποιοί κατάφεραν να ισορροπήσουν επιτυχώς ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό στοιχείo και έδωσαν μία δροσερή και καλοδουλεμένη παράσταση μεταφέροντάς μας το δικό τους ρυθμό.
Χωρίς περούκες, χωρίς μακιγιάζ, φορώντας μόνο μακριά μαύρα φορέματα και χαμηλοτάκουνα μποτάκια και με άριστη κινησιολογία που πολλές φορές παρέμπεπε σε χορό τραγωδίας, ανέδειξαν τις πτυχές της σκοτεινής, ακατανόητης και πολλές φορές άκρως σουρεαλιστικής γυναικείας ψυχολογίας, τις εντάσεις και το ανομολόγητο των ανθρωπίνων σχέσεων.

Ξεχωρίσαμε τον Χρήστο Στέργιογλου που υποδύθηκε την υπεροπτική, αλαζόνα, αλλά ταυτόχρονα γοητευτική σύζυγο του θύματος, τη Γκάμπι, αναδεικνύοντας με την αρτιότητα της ερμηνείας του τον εύθραυστο ψυχισμό της ηρωίδας και τις πολλαπλές εσωτερικές της συγκρούσεις.
Και οι υπόλοιποι ηθοποιοί μας χάρισαν εξαιρετικές ερμηνείες. Ο Νίκος Καραθάνος στο ρόλο της στρυφνής, νευρωτικής και γεροντοκόρης Αυγούστας απέσπασε πολλές φορές το γέλιο μας (ιδιαίτερα η στιγμή που τραγουδά στην κορυφή του λόφου είναι απολαυστική), ο Αιμίλιος Χειλάκης ως σκληρή και μυστηριώδη Πιερέτ αδελφή του μακαρίτη και... πρώην στριπτιζέζ και ο Χρήστος Λούλης ως σέξι καμαριέρα Λουίζ ήταν επίσης άψογοι στους γυναικείους τους ρόλους και είχαν πολύ καλές στιγμές.
Τη φιλάργυρη και συμφεροντολόγο γιαγιά, τη Μάμυ, ενσάρκωσε ο Κοσμάς Φουντούκης, την κυρία Σανέλ, την πληθωρική γκουβερνάντα με τα μυστικά πάθη, ο Νίκος Χατζόπουλος, τη Σουζάν, τη μία από τις δύο κόρες του μακαρίτη ο Αργύρης Ξάφης και τη νεότερη Κατρίν, την αγαπημένη κόρη του μπαμπά και κρυφά ερωτευμένη (βλ. Φρόιντ, Σύμπλεγμα Ηλέκτρας) μαζί του, ο Γιάννης Κότσιφας.

Σημειώστε πως στην παράσταση παίζει ζωντανά και τριμελής μουσική ομάδα και ακούγονται τραγούδια, που συνεισφέρουν το δικό τους μερίδιο στο παζλ της θεατρικής πλοκής.

Τrivia:
Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και ξαναδουλεμένο μερικά χρόνια αργότερα, το πρώτο αυτό θεατρικό του Ρομπέρ Τομά, είναι είδος μικτό: με δομή που θυμίζει κινηματογράφο, είναι μια πικρή κωμωδία με στοιχεία θρίλερ, αστυνομικού, αλλά και μιούζικαλ. Το 2002 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Φρανσουά Οζόν, με οκτώ εντυπωσιακές πρωταγωνίστριες, ανάμεσά τους την Κατρίν Ντενέβ, τη Φανί Αρντάν, την Ιζαμπέλ Υπέρ, την Εμανουέλ Μπεάρ.

Ιnfo:
Μετάφραση : Κοσμάς Φοντούκης.
Σκηνοθεσία: Νίκος Καραθάνος.
Σκηνικά - Κοστούμια : Έλλη Παπαγεωργακοπούλου.
Κινησιολογία : Αμαλία Μπέννετ.
Φωτισμοί : Λευτέρης Παυλόπουλος.
Στιχουργός : Λένα Κιτσοπούλου.
Μουσική: Φωτεινή Μπαξεβάνη.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Άρης Αρμαγανίδης.
Βοηθός Φωτιστή: Νίκος Βλασόπουλος.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ.
Γιάννης Αγγελόπουλος (κρουστά), Μάριος Βαληνάκης (σαξόφωνο), Κώστας Κωνσταντίνου (μπάσο), Κώστας Μπαλταζάνης (κιθάρα) .

Ημέρες και ώρες παραστάσεων.
Τετάρτη έως Σάββατο 21:15.
Κυριακή 19:00.

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ.
Γενική είσοδος € 25,00.
Φοιτητικό € 15 όλες τις ημέρες .
Πωλήσεις εισιτηρίων:
Πανεπιστημίου 39 Στοά Πεσμαζόγλου, Γραφεία Φεστιβάλ Αθηνών
Ώρες:
09:00 - 17:00 καθημερινά.
09.00 - 14.00 Σάββατο.

Πειραιώς 260 κτίριο Δ.
Ώρες 18:00 - 21:00.
Με πιστωτική κάρτα.
210 81 0 81 81.
www.ellthea.gr


Γεωργία Οικονόμου
[email protected]