Την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008 γίνονται στην γκαλερί Α.Δ. τα εγκαίνια της έκθεσης «Τι είναι νέο και ενδιαφέρον;»

Στην έκθεση παρουσιάζονται στους 2 ορόφους της γκαλερί έργα σταθμοί στην εξέλιξη της τέχνης στην Ελλάδα μαζί με έργα νεώτερων, αλλά καταξιωμένων καλλιτεχνών.
Έργα των Nelly’s (1953), Κανιάρη (1969, 1970), Κεσσανλή (1957, 1971, 1986), Κουνέλλη (1965), Σαμαρά (1971, 1982), Steve Γιανάκου (1981, 2007), Ακριθάκη (1966, 1982) συνυπάρχουν με έργα των Μάρκου, Χριστοδουλίδη, Βελώνη, Σαγρή, Χαρίση, Θεοδωρόπουλου, Νίκου Παπαδημητρίου, Τσιβόπουλου.

Κάθε νέα γενιά καλλιτεχνών δημιουργεί τη γλώσσα της μέσα στα κοινωνικά και πολιτιστικά συμφραζόμενα της εποχής της συνδιαλεγόμενη με το εγχώριο και διεθνές γλωσσικό και εννοιολογικό κεκτημένο, όπως αυτό διαχέεται μέσα από σχολές, σημαντικές εκθέσεις, βιβλία, περιοδικά και συζητήσεις.

Έτσι μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ανάμεσα στους δημιουργούς εκλεκτικές συγγένειες που αφορούν στη γλώσσα, στη μεθοδολογική προσέγγιση ή στην ποιητική των έργων τους. Τα assemblage του Χριστοδουλίδη ή του νεώτερού του Βελώνη δημιουργούν ανοιχτούς σε περιεχόμενο και ερμηνείες διαλόγους με τα έργα του Κανιάρη. Το ίδιο συμβαίνει ανάμεσα στα σχέδια της Σαγρή και τα έργα της περιόδου της Ρώμης του Κεσσανλή, τον αυτοαναφορικό κόσμο του Σαμαρά και εκείνον του Θεοδωρόπουλου, τις Mεταδομές του Κεσσανλή και τα τελευταία έργα του Παπαδημητρίου κλπ.

Ίσως περισσότερο ενδιαφέρον έχουν οι άτυπες εκλεκτικές συγγένειες. Εκείνες που στηρίζονται στην πεποίθηση που δημιουργεί η γειτνίαση των ίδιων των έργων, πολλές φορές ενάντια σε απλουστευτικούς μορφολογικούς συσχετισμούς.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να δούμε έτσι τα έργα των ελλήνων δημιουργών στις αίθουσες των μουσείων κάνει δυσανάγνωστη την ύπαρξη ιστορικής συνέχειας. Παρουσιάζει παρθενογενετικά το έργο των ελλήνων καλλιτεχνών και τους ίδιους όχι σαν διανοούμενους της εικαστικής γλώσσας, αλλά σαν ιδιόρρυθμες περιπτώσεις που δεν θα ήταν δυνατόν η δουλειά τους να έχει απήχηση στο απαθές κοινωνικό σύνολο. Η Τέχνη παρουσιάζεται τελικά σαν φαινόμενο περιθωριακό ως προς την πραγματική ζωή.

Με την έκθεση αυτή δεν προσπαθούμε να λύσουμε ένα τόσο δύσκολο και χρόνιο πρόβλημα, αλλά να το θέσουμε.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 24 Ιανουαρίου 2009.