Η υπόθεση πραγματεύεται την περιπέτεια του Μπραντ και της Τζάνετ, ενός αρραβωνιασμένου νεαρού ζευγαριού, που παγιδεύεται στον πύργο όπου ζει το εξωγήινο τραβεστί Φρανκ-ν-Φέρτερ μαζί με τους εξωφρενικούς υπηρέτες του. Εκεί γίνονται μάρτυρες της «δημιουργίας» του Ρόκι Χόρορ, ενός άντρα πλασμένου για να ικανοποιεί κάθε όρεξη του Φρανκ και γεύονται τις ηδονές της σεξουαλικής ελευθεριότητας.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος ανέβασε το Rocky Horror Show, μία εμφανή σάτιρα των b-movies επιστημονικής φαντασίας, με αναφορές στις πρώτες ταινίες τρόμου του γερμανικού εξπρεσιονισμού μέχρι τους κιτς εκπροσώπους του είδους των αρχών της δεκαετίας του ’70. Αυτό το πέτυχε σ’ έναν βαθμό, με τις εικόνες των μικρών οθονών που είχαν κατακλύσει τη σκηνή, με τη σκηνογραφία της παράστασης (την οποία ο ίδιος ο Ρήγος έχει επιμεληθεί) και το γενικότερο ντεκαντάνς κλίμα που προσπάθησε να δημιουργήσει. Και λέμε σ΄έναν βαθμό, γιατί η σκηνοθεσία του ναι μεν ήταν στιβαρή, είχε μερικές εξαιρετικές κορυφώσεις, δεν κατάφερε, ωστόσο, να τηρήσει τις απαιτούμενες ισορροπίες. Έτσι, από τη μία κατάφερε και τοποθέτησε μοναδικά μέσα στο έργο τον πρωταγωνιστή Κωνσταντίνο Ασπιώτη χαρίζοντάς μας απολαυστικά ακραίες χορογραφημένες σκηνές με επίκεντρο πάντα αυτόν, δεν έδωσε ωστόσο εξίσου μεγάλο βάρος στους υπολοίπους εξίσου σημαντικούς χαρακτήρες αδικώντας τους σημαντικά. Ένσταση έχουμε και ως προς το κάπως φθηνό σκηνικό της παράστασης. Καταλαβαίνουμε πως διάγουμε περίοδο κρίσης, αλλά όταν παίρνει κάποιος το ρίσκο να ανεβάσει ένα έργο, όπως το Rocky Horror θα πρέπει τουλάχιστον να έχει λύσει στην εντέλεια τα πρακτικά ζητήματα της παράστασης. Και τι πιο σημαντικό από ένα καλό σκηνικό…
Ψυχή της παράστασης ήταν ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης στο ρόλο του Frank ‘n’ Furter. Κυριολεκτικά μεταμορφωμένος στο αχόρταγο σεξουαλικά εξωγήινο τραβεστί, έδωσε μία καταπληκτική ερμηνεία στηρίζοντας στους ώμους του ολόκληρη την παράσταση. Αεικίνητος, όργωσε κυριολεκτικά τη σκηνή και άλωσε τα πάντα στο πέρασμά του αφήνοντάς μας άφωνους με τον ανεξάντλητο υποκριτικό του πλούτο. Εξαιρετικός και ο Riff Raff, Ιβάν Σβιτάιλο, που ανταποκρίθηκε στις πολύ δύσκολες απαιτήσεις του ρόλου του υποκριτικά, αλλά κυρίως σωματικά, αφού κατόρθωσε να φορτίσει το παραμορφωμένο για τις ανάγκες της παράστασης κορμί του με ξεχωριστή ενέργεια και να μας κερδίσει. Ο Μάξιμος Μουμούρης έδωσε επίσης τον καλύτερό του εαυτό υποδυόμενος τον Μπραντ, έναν νεαρό μαζεμένο, ντροπαλό, πλήρως ισορροπημένο με πολλούς ηθικούς φραγμούς και αναστολές, που μεταλλάσσεται πλήρως από τον Frank ‘n’ Furter, εντυπωσιάζοντάς μας με τις φωνητικές του ιδιότητες. Έκπληξη και εμποτισμένη με σωστές δόσεις αυτοσαρκαστικού χιούμορ, η ερμηνεία του νεαρού Νάσου Παπαργυρόπουλου στο ρόλο του Ρόκι Χόρορ, ενός άντρα πλασμένου για να ικανοποιεί τις ορέξεις του αφεντικού του. Ο Γιώργος Μαζωνάκης στο ρόλο του αφηγητή ήταν ιδανικός. Με σωστή άρθρωση και όμορφα χρωματισμένη φωνή, μας πληροφορούσε για την εξέλιξη του έργου, ενώ το τελευταίο τραγούδι της παράστασης το απολαμβάνουμε από τον ίδιο…
Ωστόσο, όσο καλοί ήταν οι άνδρες ηθοποιοί της παράστασης αυτής, τόσο απογοητευτικές ήταν οι γυναικείες ερμηνείες. Μόνο η Βασιλική Τρουφάκου κατάφερε να σταθεί στο ύψος του ρόλου της και μολονότι πολλές φορές η ερμηνεία της ήταν απλώς εκτελεστική, δήλωσε ικανοποιητικά παρούσα, και τραγουδιστικά και σωματικά. Η Νάντια Μπουλέ κατέβαλλε από την πλευρά της μεγάλη προσπάθεια στο ρόλο της Τζάνετ ερμηνεύοντας και χορεύοντας εξαιρετικά όλα τα τραγούδια της παράστασης. Κάπου όμως νιώσαμε πως «χάθηκε» ανάμεσα στη μετάφραση και τη σκηνοθεσία της παράστασης, καθώς η τραγικότητα που προσέδωσε στον χαρακτήρα της νεαρής άρτι αρραβωνιασμένης ηρωίδας της που παγιδεύεται στη βίλα του Frank ‘n’ Furter, δεν έδεσε καθόλου με το γενικότερο κλίμα της παράστασης. Η Τζένη Θεωνά, τέλος, μας απογοήτευσε πλήρως, καθώς ήταν πέρα για πέρα άχρωμη, άοσμη και πλήρως αποσυντονισμένη. Εκτελούσε άνευρα τις χορογραφίες του Κωνσταντίνου Ρήγου και πολλές φορές μας έδινε την εντύπωση πως δεν της άρεσε καθόλου αυτό που έκανε….
Αξίζει να δει κάποιος την παράσταση; Ναι, γιατί η ερμηνεία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη είναι σαρωτική. Θα πρέπει όμως να ξέρει κάποιος τι πάει να δει. Η παράσταση είναι ακραία, ντεκαντάνς, πλημμυρισμένη με άφθονη ομοφυλοετεροφιλική σεξουαλικότητα, για αυτό και απευθύνεται σ΄ένα πιο υποψιασμένο κοινό. Και το σημειώνουμε αυτό, γιατί είδαμε να φεύγουν άρον άρον κατά τη διάρκεια της παράστασης αρκετοί, κυρίως άνω των 60, αλλά και γονείς με παιδιά κάτω των 15 ετών!
INFO:
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη, Κυριακή 7:30μ.μ.
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 8:30μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων Α' ζώνη: 40 ευρώ / Β' ζώνη: 35 ευρώ / Γ' ζώνη: 30 ευρώ / Δ' ζώνη: 25 ευρώ / Ε' ζώνη: 20 ευρώ / ΣΤ΄ ζώνη: 15 ευρώ / Η’ ζώνη: 12 ευρώ
*Την ημέρα της παράστασης διατίθενται από το ταμείο, επιπλέον των παραπάνω κατηγοριών, περιορισμένα εισιτήρια ορθίων στην τιμή των 12 ευρώ.
REX – Πανεπιστημίου 48, Αθήνα – τηλ. 211 80 000 80
Γεωργία Οικονόμου
