«Travelling Light», το καινούργιο έργο του Nicholas Wright: μια συναρπαστική ερωτική επιστολή στο σινεμά με αποστολέα το θέατρο, μια αναδρομή στη σχέση της ευρωπαϊκής μετανάστευσης και του Χόλυγουντ, ένα εμπνευσμένο και απολαυστικό αφιέρωμα στο θαύμα της κινούμενης εικόνας παρουσιάζεται σε μαγνητοσκοπημένη μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας στο Μέγαρο Μουσικής στις 16 Φεβρουαρίου.

Ένα θεατρικό ταξίδι μνήμης, από το Χόλυγουντ του 1936, στο μικρό ανατολικοευρωπαϊκό χωριό των αρχών του 20ου αιώνα, στα πρώτα βήματα της κινούμενης εικόνας και στην έξαψη του θαύματος της τεχνολογίας, είναι το καινούργιο έργο του Νίκολας Ράιτ (Nicholas Wright) σε μια δυναμική σκηνοθεσία του Νίκολας Χάιτνερ (Nicholas Hytner), που μετατρέπει τη θεατρική σκηνή σε οθόνη κινηματογράφου. Το Φως που Ταξιδεύει (Travelling Light) ένα έξυπνο παιχνίδι λέξεων, συνδυάζει με φαντασία την ιδέα της μετανάστευσης και του σινεμά, τη διαδρομή από την εβραϊκή λαϊκή παράδοση της Ευρώπης στον αμερικανικό κινηματογράφο και εμπνέεται από το γεγονός ότι πολλοί σκηνοθέτες του Χόλυγουντ ήταν Εβραίοι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη. Το Εβραιόπουλο που αρχίζει τη ζωή του με μια μηχανή λήψεως των αδελφών Λυμιέρ και εξελίσσεται σε επιτυχημένο χολυγουντιανό κινηματογραφιστή, έχει πολλές ομοιότητες με τον Μπίλι Γουάιλντερ και τον Έρνστ Λιούμπιτς.

Το «Travelling Light» είναι η τέταρτη μετάδοση από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας –μετά το ‘One man two guvnors’, την ‘Κουζίνα’ και τους ‘collaborators’- που το Μέγαρο Μουσικής προσφέρει φέτος στο κοινό της Αθήνας, σε συνεργασία με την Βρετανική Πρεσβεία και το Βρετανικό Συμβούλιο..

Δύο χρόνοι και δύο τόποι είναι ο χωροχρόνος της δράσης: Στην αρχή βρισκόμαστε στο Χόλυγουντ του 1936 παρέα με τον Μορίς Μοντγκόμερι, έναν επιτυχημένο σκηνοθέτη, στα 60 του, που «επισκέπτεται» τις αφετηρίες της καριέρας του σε ένα μικρό χωριό της Ανατολικής Ευρώπης στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα.
Ο Μορίς ήταν τότε ο Μοτλ Μεντλ (Paul Jesson), γιός Εβραίου φωτογράφου που κληρονόμησε μια μηχανή λήψεως του 1896, όταν πέθανε ο πατέρας του. Εντυπωσιάζεται από το μηχάνημα και αρχίζει να κινηματογραφεί με πάθος την καθημερινή ρουτίνα των συγχωριανών του. Ο πλούσιος έμπορος ξυλείας του χωριού, ο Γιάκομπ (Άντονι Σερ) ένας τολστοϊκός τύπος, συναρπάζεται και αυτός από το νέο μηχάνημα και γίνεται ο χορηγός του νεαρού Μοτλ. Οι δυο τους σύντομα αντιλαμβάνονται ότι για να βγάλουν λεφτά χρειάζονται έναν χώρο για να έρχεται το κοινό και να πληρώνει για κάτι που δεν ήταν μια απλή αναπαράσταση της ζωής, αλλά μια μορφή τέχνης. Ο Μοτλ ανακαλύπτει σιγά-σιγά τις δυνατότητες των κοντινών πλάνων και του μοντάζ και όταν συνειδητοποιεί ότι μπορεί να αφηγηθεί δικές του ιστορίες με την «κάμερα» βρίσκεται μπροστά στους εφιάλτες της δημιουργίας ταινιών και τότε σκέφτεται την απόδραση στην Αμερική, γιατί εκεί δεν θα έχει το βάσανο των προϋπολογισμών και τη δυναστεία των χορηγών, όπως πιστεύει.

Η δεξιοτεχνική σκηνοθεσία του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, Νίκολας Χάιτνερ, μαζί με το σκηνικό του Μπομπ Κρόουλι, που παραπέμπει στον Σαγκάλ και στον Βιολιστή στη Στέγη, δημιουργούν το κατάλληλο τοπίο για τα εξαιρετικά βίντεο και τις προβολές του Τζον Ντίσκολ, με τις οποίες ταξιδεύουμε από τις πρώτες ταινίες, με τους γενειοφόρους χωρικούς, στα μελοδράματα του βωβού κινηματογράφου. Ένα μεγάλο μέρος του Travelling Light παίζεται στην οθόνη, πίσω από τους ηθοποιούς, ένας υπαινιγμός της παραγωγής για τις οφειλές του σημερινού θεάτρου στον κινηματογράφο.

Ο Άντονι Σέρ, πολυβραβευμένος θεατρικός ηθοποιός, κλέβει την παράσταση κατά τους κριτικούς. Ένας θυμόσοφος, επιτήδειος και σε μόνιμη έξαψη χωρικός, γίνεται το μαγνητικό κέντρο του έργου, μας θυμίζει ότι το σινεμά είναι καρπός της εβραϊκής κουλτούρας και ότι ο αιώνιος πόλεμος ανάμεσα στην τέχνη και στο εμπόριο είναι διαχρονικά σταθερός.

Στα 71 χρόνια του, ο Νίκολας Ράιτ, γόνιμος όσο ποτέ άλλοτε, κάνει ενδιαφέρουσες δηλώσεις με αυτό το έργο και υποστηρίζει ότι το σενάριο (η ιστορία) και η σχέση με το κοινό είναι τα κλειδιά για τον κινηματογράφο και ότι τα χρήματα, οι γυναίκες, η καλλιτεχνική αρτιότητα είναι τα δράματα πίσω από την κάμερα, από τις αρχές της τέχνης αυτής μέχρι σήμερα.

Ο Ράιτ δεν ανήκει στην ομάδα εκείνη των θεατρικών συγγραφέων που τα έργα τους είναι παραλλαγές ενός επίμονου θέματος. Κάθε του έργο είναι κάτι διαφορετικό, μια σπουδή σε ένα καινούργιο αντικείμενο: από την Μέλανι Κλάιν στον Βαν Γκογκ, από τον Τζέιμς Μόσμαν στον Τέρενς Ράτιγκαν, στον Νιζίνσκι και την Δούκισσα του Ουίντσορ, ο Ράιτ ερευνά και αποκαλύπτει στιγμές και όψεις των προσώπων και των πραγμάτων.

ΙΝFO:
Πότε: Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου, 9μ.μ.
Που: Μέγαρο Μουσικής - Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη

Με αγγλικούς υπότιτλους

Οι τιμές των εισιτηρίων είναι : 14€ γενική είσοδος και φοιτητικά 7,00€
Πληροφορίες για το κοινό στο τηλέφωνο: 210 72.82.333 και στην ιστοσελίδα του ΜΜΑ: www.megaron.gr