Ο 42χρονος Βασίλης, μετανάστης στην Τασκένδη, πληροφορείται από την ετοιμοθάνατη μητέρα του πώς δολοφονήθηκε ο πατέρας του στη διάρκεια της Κατοχής. Η δίψα για εκδίκηση θα τον οδηγήσει κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, σε μια μικρή αγροτική κοινωνία, όπου θα βρεθεί αντιμέτωπος με το δολοφόνο του πατέρα του. Η παρουσία του εκεί θα αναστατώσει την ήρεμη καθημερινή ζωή των κατοίκων. Παλιές ιστορίες ξετυλίγονται η μια πίσω από την άλλη, αποκαλύψεις φέρνουν τα πάνω κάτω, ίντριγκες, συνομωσίες και πάθη εμποτίζουν μέχρι το κόκαλο τις πράξεις των ηρώων. Ο Βασίλης θα αντιμετωπίσει ένα μεγάλο δίλημμα: θα επιλέξει να γευτεί την προσωπική του ευτυχία, ή να εκπληρώσει το χρέος του απέναντι στην οικογένεια;

"...εξάλλου, ζούσαν σε μια τόσο μικρή και κλειστή κοινωνία, όπου οι άνθρωποι περισσότερο να ονειρεύονται μπορούσαν παρά να ενεργούν, αν και πολλές φορές δεν έπρεπε ούτε αυτό να κάνουν από φόβο μήπως κάποιοι κατάφερναν να διεισδύσουν απρόσκλητοι ακόμα και σε αυτά τα όνειρά τους!"
"...Ακόμα και τα μισά να ήταν αλήθεια, ήταν πολλά. Ποιος ήθελε όμως να σκαλίζει παλιές ιστορίες; ...Αρκούσε που αυτός ο άνθρωπος εξακολουθούσε να τους είναι χρήσιμος, αφού φυσικά κατέβαλλαν το αντίτιμο που ο ίδιος θεωρούσε δίκαιο και απαραίτητο (...) Συνήθως οι άνθρωποι προτιμούν να βολεύονται στην καθημερινότητά τους απ' το ν' ανοίγουν πληγές που μπορεί να μην επουλώθηκαν ποτέ, αλλά δεν τους ενοχλούν πια." (Αποσπάσματα από το βιβλίο).

Τα υγρά ίχνη της μνήμης είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που απεικονίζει με αριστοτεχνικό τρόπο την πραγματικότητα μιας μικρής ελληνικής κοινότητας κατά τη δεκαετία του '80.
Με κεντρικό άξονα τη "μνήμη", αυτήν την πολύ προσωπική συνειδησιακή κατάσταση κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, ο συγγραφέας κατορθώνει να σκιαγραφήσει με λεπτομέρεια τους χαρακτήρες των ηρώων του και να αναδείξει τον εσωτερικό κόσμο διαφορετικών ανθρώπων που τους συνδέει η μικρή κοινωνία, μέσα στην οποία συνυπάρχουν και τα βιώματα που κουβαλούν από τα χρόνια του πολέμου. Αυτές οι κοινές μνήμες έρχονται στην επιφάνεια και αναπαρίστανται μέσα από την υποκειμενική σκοπιά του καθενός, αντανακλώντας αντικρουόμενες όψεις μιας πραγματικότητας, η οποία τελικά δεν είναι παρά ανθρώπινη κατασκευή.
Η γλώσσα του βιβλίου είναι ρεαλιστική, συχνά σκληρή, ενώ η γραφή σε αρκετά σημεία θυμίζει τηλεοπτικό σενάριο. Με γρήγορη πλοκή, αναδρομές στο παρελθόν, γλαφυρές περιγραφές και συνεχείς ανατροπές, Τα υγρά ίχνη της μνήμης είναι ένα μυθιστόρημα που -παρά τον όγκο του- διαβάζεται απνευστί.

Ο συγγραφέας: Ο Μιχάλης Πιτένης γεννήθηκε το 1962 στην Κοζάνη και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Το 1995 κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας με τη συλλογή διηγημάτων Τα κουβάρια της σιωπής (εκδ. Κοντέος). Ακολούθησε και δεύτερη συλλογή διηγημάτων με τίτλο Μην ενοχλείτε τον πρίγκιπα (εκδ. Ζητρος 1998). Τα υγρά ίχνη της μνήμης είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Ο Μιχάλης Πιτένης είναι επίσης μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.

Εκδόσεις Μεταίχμιο
Συγγραφέας: Μιχάλης Πιτένης
Τίτλος: Τα υγρά ίχνη της μνήμης
Σελίδες: 486
ISBN: 960-375-388-2