Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνουν τα λεξικά, η ύπνωση είναι ο τεχνητός ύπνος. Ουσιαστικά, όμως, πρόκειται για έναν ύπνο της συνείδησης που προκαλείται με ορισμένες μεθόδους και χειρισμούς, οι οποίοι θέτουν το υποσυνείδητο υπό τον έλεγχό μας. Μοιάζει με την κατάσταση της συνείδησης λίγο πριν από τον ύπνο και χαρακτηρίζεται από υπερβολική δεκτικότητα στην υποβολή, αλλά και από αυξημένη διέγερση της φαντασίας.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που συμβαίνει στον καθένα από εμάς καθημερινά, ανάλογα βέβαια με το πόσο δεκτικοί είμαστε. Συχνά κοιτάμε έξω από το παράθυρο με απλανές βλέμμα, ενώ σκεφτόμαστε έντονα κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Άλλες φορές ασχολούμαστε με δραστηριότητες τόσο ευχάριστες που μας κάνουν να χάσουμε την αίσθηση του χρόνου. Ταξιδεύουμε και σχεδόν αποκοιμόμαστε ή βυθιζόμαστε στις σκέψεις μας. Όλές αυτές οι περιγραφές παραπέμπουν σε καταστάσεις ελαφριάς ή μέτριας ύπνωσης. Η διαφορά είναι ότι στην καθημερινή μας ζωή προτιμούμε να τις χαρακτηρίζουμε ως ονειροπόληση.
Το γεγονός ότι στην καθημερινότητά μας ενδέχεται να βρεθούμε σε ελαφριά ύπνωση σημαίνει ότι είμαστε ευάλωτοι και ανοιχτοί σε υποβολές. Όταν παρακολουθούμε τηλεόραση, χαλαρώνοντας στον καναπέ ή βρισκόμαστε μεταξύ "ύπνου και ξύπνιου", τα όσα ακούμε βρίσκουν ευκολότερα δίοδο στον εσωτερικό μας κόσμο. Λειτουργούν, λοιπόν, σαν πανίσχυρες υποβολές, έστω κι αν εμείς δεν το καταλαβαίνουμε.
Αν και κάτι τέτοιο ακούγεται λίγο επικίνδυνο και μας κάνει να αισθανόμαστε περίεργα, μπορεί να λειτουργήσει και θετικά, καθώς χρησιμοποιείται ως μέθοδος θεραπείας. Πολλοί φόβοι, προβλήματα συμπεριφοράς και επικοινωνίας ή διάφοροι εθισμοί σε βλαβερές συνήθειες, μπορούν να ελεγχθούν με τις κατάλληλες υποβολές.