Ο φόβος των κοριτσιών

08.11.2001
Αγαπημένε μου Σωτήρη, η σημερινή μέρα στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού ήταν μες στη μαυρίλα, τη θλίψη, την κατήφεια και τον πόνο. Τις τρεις εναπομείναντες κόρες έχουν ζώσει τα μαύρα φίδια, μήπως και είναι υποψήφιες προς αποχώρηση την Κυριακή. Και μόνο στην ιδέα αυτή τρέμουν.
Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Η σημερινή μέρα στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού ήταν μες στη μαυρίλα, τη θλίψη, την κατήφεια και τον πόνο. Τις τρεις εναπομείναντες κόρες έχουν ζώσει τα μαύρα φίδια, μήπως και είναι υποψήφιες προς αποχώρηση την Κυριακή. Και μόνο στην ιδέα αυτή τρέμουν, ενώ η Κατερίνα μη αντέχοντας την τόση αγωνία απειλεί να φύγει πριν την ώρα της. Τη σκέψη της αποκάλυψε στη Νικόλ, η οποία είναι -λεει- δυσαρεστημένη με τη στάση ορισμένων. Μακάρι να βγω ψεύτρα, όμως έχω την εντύπωση ότι οι δύο κοπέλες είναι κομμάτι θυμωμένες με τη Δώρα. Η στενή παρέα και το μπαλαμούτιασμα με τον Χρήστο τις έχουν ξενερώσει, ενώ έχουν ξυπνήσει το γνωστό αίσθημα της ζήλιας. Να φανταστείς, η Κατερίνα μέχρι που έδωσε στεγνά τη Δώρα, λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς. "Να δεις που θα μας ψηφίσει και κοπέλα". Να εννοούσε τη Νικόλ, αποκλείεται, αφού έχουν δώσει ραντεβού στις 7 το πρωί να μιλήσουν για όσα τις προβληματίζουν, off camera. Να εννοούσε τη Λευκή, το τρίτο θηλυκό της παρέας; Αποκλείεται. Οπότε, τι κάνει νιάου, νιάου στα κεραμίδια; Πάντως, όχι η Λευκή που μαθαίνει ξένες γλώσσες.

Στο μεταξύ, η Θεσσαλονικιά τις τελευταίες μέρες αποκατέστησε πλήρως τις σχέσεις της με τον Χρήστο. Τώρα αν αυτό έγινε στα πλαίσια του "Έχω κι εγώ τις ανάγκες μου ως ζωντανός οργανισμός που είμαι. Πρέπει κάπως να τις ικανοποιήσω, διότι θα τρελαθώ ο άνθρωπος" ή όχι δεν το ξέρω. Σημασία έχει ότι τα παιδιά ξανά μανά μπαλαμουτιάζονται, χαϊδεύονται, πειράζονται, φιλιούνται, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν: στην κουζίνα, στο σαλόνι, το υπνοδωμάτιο, τον κήπο. Ο Χρήστος - από τη φύση του θες - είναι ασυγκράτητος και δεν χαμπαριάζει αν είναι μόνοι ή με κοινό. Ορμάει στη Δώρα, κάνοντας όσους παραβρίσκονται εκεί να θέλουν κι αυτοί. Εξάλλου, ποιος τυφλός δε θέλει το φως του; Η Θεσσαλονικιά, ωστόσο, κρατάει χαρακτήρα, μαλώνοντας τον συνέχεια: "Μη, όχι εδώ. Μας βλέπουν. Στο έχω πει τόσες φορές, θα με αγκαλιάσεις όταν θα είμαστε μόνοι. Φύγε, άντε".

Στο μεταξύ, τις τελευταίες μέρες σπαράζει η καρδιά μου με το Ντίνο. Μετά τον Κώστα και ο Χρήστος τον έβρισε, επειδή ο δύσμοιρος τι ήθελε; Να του εξηγήσει την αποστολή με τις σημαίες. Το βλέπω, να φεύγει κι αυτός πριν την ώρα του, εκτός και αν η Κατερίνα πάρει την υπόθεση στα χέρια της και βρει τρόπο να του φτιάξει τη διάθεση που θυμίζει "θλιμμένη Παρασκευή". Άσε, που στο τέλος θα βγει...παραμορφωμένος με το τόσο διάβασμα μυθιστορημάτων που ρίχνει.