Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Καβγάδες, κόντρες, εξομολογήσεις και αποκαλύψεις είναι τα κύρια συστατικά της σημερινής μέρας στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού. Ο Πρόδρομος με τον Γιώργο αποφάσισαν να σπάσουν τη σιωπή τους και να μιλήσουν στους υπόλοιπους γι αυτά που κρατούν βαθιά κρυμμένα στα εσώψυχα τους. Οι δύο άνδρες συγκέντρωσαν τους ενοίκους στην κουζίνα - αντιπροσωπευτικό μέρος της οικογενειακής θαλπωρής - κι άρχισαν τη συζήτηση. Το φαινόμενο των "δύο αντιπάλων στρατοπέδων" ήταν φανερό. Οι Μεν και οι Δεν. Οι κουμπάροι και οι άλλοι, όπως λέμε Σπέκτρα και Φόρεστερ. Ο Πρόδρομος, ως ο μεγαλύτερος άρα και ο σοφότερος, πήρε το λόγο.

"Γιατι μας ψηφίσατ για δεύτερ φρα; Νταξ, να ημν μον ιγώ υπουψηφς ή ου Γιώγρς το κατλαβαιν. Αλλ οι δύου πάλ συνεχόμνα κάτι τρέχ" είπε και ήπιε μια γουλιά νερό, γιατί ξεράθηκε το στόμα του. Ο Σκοπελίτης με λίγα λόγια κατηγορεί τους συγκάτοικους για εμπάθεια προς τους δύο κουμπάρους, διότι δεν είναι δυνατόν να είναι δύο Κυριακές σερί υποψήφιοι για αποχώρηση. Ο Τσάκας, δίπλα του πήρε τη σκυτάλη και πάνω κάτω είπε τα ίδια πράγματα. Οι υπόλοιποι αρνήθηκαν τις κατηγορίες και το σκηνικό που επακολούθησε θύμισε τις τιμημένες μέρες των μαθητικών χρόνων στο γυμνάσιο. "Εμείς δε σας κάνουμε παρέα, γιατί εσείς δε μας πλησιάζετε. Είστε συνέχεια μαζί και δε συμμετέχετε στα αστεία μας".

Κάπου εκεί ο Πρόδρομος έριξε τη μεγάλη απειλή, που στο άκουσμά της η θεια μου λύγισε. "Αν φυγ ου κουμπαρς, θα φυγ και γω" είπε για να ανάψει τα "λαμπάκια" των υπολοίπων. Γιατί δε μπορείς εσύ να εκβιάζεις και να σνομπάρεις ολόκληρο σπίτι. Η συζήτηση, ωστόσο Σωτήρη μου, τελείωσε χωρίς αποτέλεσμα. Ο καθένας σκόρπισε σαν τα κλωσόπουλα και μόνο οι κουμπάροι έφυγαν σαν τους...Χιώτες. Σήμερα είχαμε εξέλιξη και στη σχέση Δώρας - Χρήστου.

Η Θεσσαλονικιά έχει μέρες να νιώσει τη στοργή, το χάδι και το φιλί του Χρήστου, καθότι ο τελευταίος έχει απομακρυνθεί. Σε μια στιγμή αδυναμίας, την ώρα που καθάριζε πατάτες τον ρώτησε "Για κοίτα με στα μάτια λοιπόν κι εξηγήσου, που είναι το ζεστό, το γλυκό το φιλί σου" για να πάρει την απάντηση "Ήθελές τα κι έπαθές τα". Μάλιστα, φίλτατε, καλά της είπε. Γιατί δε μπορείς κυρά Δώρα μου να είσαι "Μια ο Γιάννης δε μπορεί, μια ο κ..ος του πονεί". Άνθρωπος είναι ο Χρηστάκης, έρχεται κάποια στιγμή και σκάει.