<Τα πιο αγαπημένα πρόσωπα του Νίκου Κούρκουλου, η κόρη του Εριέττα, που του μοιάζει καταπληκτικά, ο γιος του Άλκης και η Μαριάννα Λάτση, παραβρέθηκαν στα θεατρικά βραβεία, όπου το βραβείο «Αιμίλιος Βεάκης» δόθηκε μετά θάνατον στον πρωταγωνιστή. Η συγκίνησή τους ήταν μεγάλη και το «ευχαριστώ» τους θερμό, που εκφράστηκε όμως μαζί με ένα παράπονο, από όλη την οικογένεια.<ΒΡ><ΒΡ>Μόνο δυο λέξεις καρδιάς είπε παραλαμβάνοντας το βραβείο του πατέρα του, που έγινε μύθος για το ελληνικό θέατρο. Όμως, μαζί με το «ευχαριστώ» της οικογένειας ο Άλκης Κούρκουλος δεν μπόρεσε να μην εκφράσει και ένα παράπονο, θεωρώντας ότι αυτό το έπαθλο άξιζε να το πάρει ο πατέρας του όσο ζούσε, για να το χαρεί. Φανερά συγκινημένος, όπως θα ήταν άλλωστε κάθε παιδί που τιμούν τον πατέρα του για τη μεγάλη προσφορά του στο θέατρο, είπε ότι θα έπρεπε να επιμείνουν να του το δώσουν όσο ήταν εν ζωή.

Βέβαια, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο οποίος ήταν και από τους αγαπημένους φίλους και συνεργάτες του Νίκου Κούρκουλου, διευκρίνισε ότι προσπάθησε αρκετές φορές να τον πείσει, αλλά πάντα σκόνταφτε στην άρνησή του, λόγω σεμνότητας. Άλλωστε, όλοι στο χώρο του θεάτρου γνωρίζουν ότι ο Νίκος Κούρκουλος ήταν ένας ακούραστος «εργάτης» του και ακόμα και τη θέση του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου την είχε δεχτεί για να βάλει τάξη και να ξαναμεγαλουργήσει η Πρώτη Κρατική Σκηνή μας.

Ο πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικού Μουσείου κ. Γεωργουσόπουλος τόνισε συγκεκριμένα ότι είχε επανειλημμένα ζητήσει από τον αξέχαστο πρωταγωνιστή, όταν ήταν διευθυντής του Εθνικού, να δεχτεί το τιμητικό έπαθλο. Εκείνος όμως, που πάντα διατηρούσε χαμηλούς τόνους και πρόσφερε αθόρυβα με όλη τη δύναμη της ψυχής του ό,τι μπορούσε περισσότερο στο θέατρο, αρνιόταν ευγενικά να δεχτεί αυτή την τιμή, θεωρώντας πως υπήρχαν πολλοί σημαντικότεροι ηθοποιοί που άξιζαν να βραβευτούν. Έτσι, η μοίρα το θέλησε να τιμηθεί μετά θάνατον, όπως συνέβη και με το μεγάλο Νικηφόρο Ρώτα αλλά και την Τζένη Καρέζη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, και τη βραδιά της απονομής στο Θέατρο «Αλίκη» να παραλάβει το βραβείο που απηχεί την προσφορά μιας ολόκληρης ζωής εκ μέρους της οικογένειας ο Άλκης Κούρκουλος, ο οποίος διατηρεί τους ίδιους χαμηλούς τόνους και τις ίδιες αξίες ζωής με τον πατέρα του.

Η στιγμή της βράβευσης, λοιπόν, ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Με την άδεια καρέκλα του Νίκου και με τη μνήμη όλων στο πρόσωπό του, με τα αγαπημένα του πρόσωπα παρόντα αλλά και με πολλούς φίλους και συνεργάτες του, που χειροκρότησαν θερμά τον Άλκη. Στο πρόσωπό του, όπως συζητούσαν αργότερα στο φουαγιέ, έβλεπαν κάτι από την αρρενωπότητα, την αξιοπρέπεια, τη λεβεντιά του μεγάλου θεατράνθρωπου. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως και ο Άλκης δεν θέλησε να παίξει στο Εθνικό Θέατρο, αλλά στο πλευρό μεγάλων ηθοποιών, όπως ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, τραβώντας το δικό του καλλιτεχνικό δρόμο, λατρεύοντας βέβαια και θεωρώντας πρότυπό του τον πατέρα του. Την ίδια συγκίνηση με όλους ένιωσε και ο κ. Γεωργουσόπουλος, που έκανε αυτό που όφειλε η πολιτεία απέναντι στο φίλο του, ο οποίος αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο θέατρο και στους ανθρώπους του.