Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ-ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ
Μας επισκέφτηκε στην Ελλάδα με μια μοναδική παράσταση στην Επίδαυρο. Τώρα επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες με τον πιο αλλόκοτο ρόλο της καριέρας του. Στην ταινία «Daybreakers» ο Ίθαν Χοκ ερμηνεύει έναν ιδιαίτερο επιστήμονα που διψάει για αίμα. Όχι, δεν είναι σχήμα λόγου. Ο νέος του ρόλος είναι ενός βαμπίρ που δαγκώνει με... τρόπο και έχει στόχο να προσφέρει μια σημαντική ανακάλυψη στην ίδια του την κοινότητα: ένα υποκατάστατο αίματος που θα τους επιτρέπει να ζουν ανάμεσα στους ελάχιστους εναπομείναντες ανθρώπους ειρηνικά, χωρίς να τους βλέπουν σαν πιθανό πιάτο! Σας ακούγεται αστείο; Κι όμως, η επιτυχία της ταινίας οφείλεται στο ότι χωρίς να χάσει ούτε λεπτό τη σκοτεινή της ατμόσφαιρα καταφέρνει να είναι διασκεδαστική. Ο γνωστός Χολιγουντιανός σταρ εξηγεί τους λόγους που τον κινητοποίησαν να ερμηνεύσει κάτι τόσο ξεχωριστό και διαφορετικό στην καριέρα του.Μπορεί μια τόσο αλλόκοτη ιστορία να σε εξιτάρει και να διατηρήσει την αληθοφάνειά της;
«Η γοητεία της ταινίας κρύβεται στη σκηνοθεσία της. Συγκεκριμένα, είναι δύσκολο να απευθύνεις ρεαλιστικά το λόγο σε ένα βαμπίρ και να αισθάνεσαι ότι υπήρχε φυσική ροή στο διάλογο. Το ίδιο το είδος είναι παλαιϊκό και η ιστορία έχει μια σκιά τρομακτική. Η επιτυχία της οφείλεται στο γεγονός ότι οι σκηνοθέτες κατάφεραν να κάνουν κάτι νέο με ένα παλιό είδος: Ο τρόμος συνδυάζεται με την επιστημονική φαντασία, θέτουν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, στρέφουν εκ νέου την εξέλιξη στον τρόμο. Ό,τι παλαβό και αν βάλεις στο μυαλό σου το έχουν ήδη κάνει στην ταινία Daybreakers. Είναι υπέροχο να είσαι μέρος μιας ομάδας που είναι τόσο δημιουργική».
Σε τι μπορεί να ελπίζει όμως ένας νεκροζώντανος;
«Είναι η ιστορία του φοίνικα, αφού ο χαρακτήρας είναι νεκρός και ζωντανεύει από τις στάχτες του. Η ταινία περιγράφει τα στάδια από νεκροζώντανος πώς αποκτάς εκ νέου τη ζωή σου, το οποίο, αν το καλοσκεφτείς, είναι μια αλλόκοτη αλληγορία για όλους μας. Ξέρεις, πολλές φορές κι εγώ αισθάνομαι ζωντανός-νεκρός».
Δεν ήταν... τρομακτικό να σε σκηνοθετήσουν δίδυμα αδέρφια;
«Το ενδιαφέρον της ταινίας είναι ότι σκηνοθετήθηκε από δίδυμους, τα αδέρφια Σπίριγκ. Γιατί το να είσαι μέλος μιας ταινίας σκηνοθετημένης από δύο αδερφούς που μεγάλωσαν μαζί, έγραψαν μαζί, ονειρεύτηκαν την ταινία που ήθελαν να γυρίσουν μαζί και στη συνέχεια σε προσκάλεσαν στη δημιουργία τους, αυτή η όλη διαδικασία είναι μοναδική με βάση την εμπειρία μου από τα γυρίσματα. Επίσης, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή είναι πολύ ταλαντούχοι και αρκετά νεαροί και γνωρίζεις ότι μέσω της συνεργασίας σύντομα θα γίνουν ακόμα καλύτεροι, πιο ισχυροί και θα κερδίσουν ακόμα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη όμως συνεπάγεται άλλους αναγκαστικούς περιορισμούς. Προς το παρόν είναι ενθουσιασμένοι που μαθαίνουν νέα πράγματα και δεν χάνουν στιγμή το πάθος τους. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι κι εγώ με τη σειρά μου ευχάριστα».
Έκανε κάτι λάθος ο ένας και το διόρθωνε ο άλλος;
«Όταν σε σκηνοθετούν δύο άνθρωποι ταυτόχρονα, δεν νομίζω ότι υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχουν μόνο προτιμήσεις. Στη δική μου περίπτωση αισθάνθηκα ότι και οι δυο τους μου παρείχαν αρκετή ελευθερία. Και αυτό ήταν ακόμα πιο διασκεδαστικό, επειδή ο Μάικλ και ο Πίτερ είναι ακόμα ψάρια στη δουλειά. Τα νιάτα και ο ενθουσιασμός τους κάνουν ακόμα και τον πιο δύσπιστο ηθοποιό να περνάει καλά όταν συνεργάζεται μαζί τους».
Από το «Λυκόφως» αναβίωσε το είδος των ταινιών με βαμπίρ...
«Τον τελευταίο καιρό γυρίζονται πολλές ταινίες είδους... αρκετές ταινίες τρόμου, φρίκης. Αυτό που τις κάνει όμως απαράδεκτες πολλές φορές είναι το ?κακό παίξιμο? των ηθοποιών. Τα αδέρφια Σπίριγκ με πλαισίωσαν με εξαιρετικούς ηθοποιούς και μου έδωσαν κάθε δυνατότητα για να κάνω το καλύτερο δυνατό. Ξέρεις, είμαι ηθοποιός και ένα ανάλογο περιβάλλον πάντα βοηθάει. Πολλές φορές παρακολουθώ ταινίες και πραγματικά είναι ανυπόφορες. Όταν δεν σε ενδιαφέρουν οι χαρακτήρες, πραγματικά αδιαφορείς αν συμβαίνουν cool πράγματα. Οι ανυπόστατοι χαρακτήρες είναι αυτοί που διώχνουν το κοινό από τις αίθουσες».
Δεν είναι όμως μια ταινία της σειράς με βρικόλακες, έχει αρκετές ιδιαιτερότητες...
«Μία από τις έξυπνες ανατροπές της ταινίας είναι ότι οι ίδιοι οι βρικόλακες τρώνε τους όμοιούς τους, όταν ξεμένουν από ανθρώπους, και κατ’ επέκταση καταστρέφουν τον ίδιο τους τον κόσμο. Αυτή η μεταφορά είναι τόσο δυνατή και έχει εφαρμογή έντονη στο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε».
Ποιος είναι ο χαρακτήρας που ερμηνεύεις στην ταινία;
«Παίζω τον κεντρικό χαρακτήρα, τον Ντάλτον, και είμαι βρικόλακας που βιώνει μια ηθική κρίση εξαιτίας της βαμπιρικής του ιδιότητας».
Πού οφείλεται αυτή η κρίση;
«Στην ταινία ο ήρωάς μου είναι ένας μικροβιολόγος βρικόλακας που προσπαθεί να ανακαλύψει ένα υποκατάστατο αίματος. Είναι όπως εκείνους που προσπαθούσαν να φτιάξουν συμπληρώματα διατροφής από ψεύτικο κρέας. Το αίμα που φτιάχνει είναι σαν τοφού για βρικόλακες. Ο χαρακτήρας μου, όμως, δεν τα καταφέρνει καλά. Όλη η δράση λαμβάνει χώρα στο κοντινό μέλλον, εκεί που υπάρχουν περισσότεροι βρικόλακες παρά κοινοί θνητοί και προσπαθούν να βρουν νέες πηγές για να επιβιώσουν».
Πώς θα περιέγραφες λοιπόν την ταινία;
«Με ευκολία μπορείς να πεις ότι είναι μοναδική και γνήσια. Έχει έναν ιδιαίτερο σεβασμό στις ταινίες με τους δράκουλες που έβλεπα ως μικρό παιδί και, δεν σου κρύβω, τις λάτρευα. Ήταν πάντα γεμάτες ανατροπές. Θα τις χαρακτήριζα αναρχικές, πανκ και πολύ ροκ! Ιδιαίτερα στο Daybreakers λες και υπάρχει κυριολεκτικά και μεταφορικά μια φλέβα που ρέει σαν ζωή. Όσο και αν ακουστεί περίεργο, η ταινία για όσους συμμετείχαμε είχε πολλή πλάκα. Και πραγματικά, είχα ανάγκη να κάνω μια ταινία που είχε πλάκα».
