Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ
Δεν είναι απλώς νέα, ωραία και ταλαντούχα... Είναι και μια μικρή επαναστάτρια, αφού της αρέσει να πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα και σιχαίνεται οτιδήποτε είναι... συμβατικό, συνηθισμένο, βαλμένο σε καλούπια. Είναι ένα από τα λίγα άτομα που κάνει πραγματικά ό,τι της αρέσει και ό,τι την εκφράζει, χωρίς να τη νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Με αφορμή την παρουσία της στην αισθηματική κωμωδία του ΑΝΤ1 «Ονειροπαγίδα», τη συναντήσαμε και συζητήσαμε για τα όνειρα, τις σκέψεις της, αλλά και τον έρωτα.Λοιπόν, έχοντας την «Ονειροπαγίδα» στο μυαλό μου, δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω διαφορετικά αυτή την κουβέντα από το να σε ρωτήσω αν πιστεύεις πως τα όνειρα μπορούν να κλείνονται σε παγίδες.
«Όλα τα όνειρα έχουν τις... ονειροπαγίδες τους. Βέβαια, η λέξη "παγίδα" είναι αλήθεια πως ηχεί λιγάκι άσχημα, γιατί έχει περίεργη ερμηνεία. Έχει την ερμηνεία της κοροϊδίας και δεν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί είναι ωραίο κάποιος να μπορεί να ονειρεύεται».
Σήμερα, στους τρελούς ρυθμούς που ζούμε, πιστεύεις ότι προλαβαίνουμε να κάνουμε όνειρα; Εσύ κάνεις;
«Δεν θέλω να πιστέψω πως ο κόσμος δεν κάνει όνειρα. Νομίζω πως όλοι κάνουν είτε στα φανερά είτε στα κρυφά. Όσον αφορά εμένα, προσπαθώ να μην κάνω όνειρα, γιατί τα δικά μου δεν είναι εφικτά. Είναι εντελώς τρελά, που πρέπει να έχει συνωμοτήσει το σύμπαν για να συμβούν. Έτσι, απλώς προτιμώ να μην ονειρεύομαι». (Γέλια.)
Τα όνειρα που γίνονται πραγματικότητα είναι τελικά όνειρα;
«Τα όνειρα που μπορούν να γίνουν πραγματικότητα όχι, δεν είναι όνειρα».
Τότε τι είναι;
«Είναι... στόχοι. Όνειρο είναι καθετί ανέφικτο. Αν ένα όνειρο δεν είναι άπιαστο, δεν είναι ανέφικτο, τότε τι σόι όνειρο είναι;».
Άρα, δεν κάνεις όνειρα, βάζεις στόχους;
«Τώρα που το συζητάμε, όχι, ούτε στόχους βάζω. Οι στόχοι με αγχώνουν. Πιστεύω πως είμαι ένας άνθρωπος που έχω προγραμματιστεί να είμαι... χύμα. Έχω μάθει να μην περιμένω τίποτα, να μη σχεδιάζω τίποτα, οπότε, ό,τι κι αν γίνει, δεν μου πέφτει και ο ουρανός στο κεφάλι». (Γέλια.)
Έχεις αναπτύξει σύστημα αυτοπροστασίας;
«Ακριβώς! Έτσι γλιτώνω τις ανώμαλες προσγειώσεις». (Γέλια.)
Συνήθως στην TV και στο πανί παρακολουθούμε έρωτες των... άκρων, που για το χατίρι τους οι πρωταγωνιστές τους αλλάζουν τις ζωές τους. Εσύ θα τολμούσες να ζήσεις έναν έρωτα των άκρων;
«Μα, αν σου χτυπήσει την πόρτα ένας μεγάλος έρωτας και για το χατίρι του δεν φτάσεις στα άκρα, δεν κάνεις και τα... κουλά σου, τότε τι σόι ερωτευμένος είσαι; Το θέμα είναι να απολαύσεις τον έρωτα με κάθε τρόπο, αρκεί να μη σηκωθείς μια ωραία πρωία και μουντζώνεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. (Γέλια.) Ο έρωτας είναι... λίγος κι έχει απίστευτη ένταση, γι’ αυτό και είναι αναζωογονητικός. Μακάρι να υπήρχε τρόπος και να μπορούσε να κρατήσει χρόνια. Δυστυχώς, όμως, μόνο οι έρωτες-απωθημένα κρατάνε χρόνια».
Πιο δύσκολος είναι ο έρωτας ή η αγάπη;
«Εννοείται πως ο έρωτας είναι πιο δύσκολος, γιατί είναι και πιο σπάνιος».
Η «Ονειροπαγίδα» μας αφηγείται έναν παραμυθένιο έρωτα. Υπάρχουν τέτοιοι και στη ζωή;
«Μια χαρά υπάρχουν... και παραμυθένιοι και απόλυτοι έρωτες. Βέβαια, να καταγγείλω πως όσον αφορά τους παραμυθένιους ήρωες των ταινιών και της τηλεόρασης, σταματούν εκεί ακριβώς που αρχίζουν τα δύσκολα. Δηλαδή, παρακολουθούμε όλη τη γλύκα του φλερτ, της προσέγγισης και της αρχικής φάσης ενός έρωτα και όταν αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν να είναι μαζί, έρχεται το φινάλε».
Δεν είναι άδικο αυτό;
«Φυσικά. Η Κατερίνα και ο Πέτρος είναι τόσο διαφορετικοί άνθρωποι και έχουν ζήσει τόσο διαφορετικές ζωές, που μοιραία ο έρωτάς τους είναι περιπετειώδης. Άλλωστε, το σενάριο βασίζεται στον κανόνα που λέει "τα ετερώνυμα έλκονται", αν και προσωπικά αυτό δεν το πιστεύω καθόλου».
Κάθε χρόνο δέχεσαι πολλές προτάσεις και δυσκολεύεσαι συνήθως να πεις το «ναι», γιατί είσαι επιλεκτική. Τελικά, γιατί είπες «ναι» στην «Ονειροπαγίδα»;
«Γιατί ήταν μια δουλειά που είχε όλα τα εχέγγυα για να πει κανείς το "ναι". Ήταν μια δουλειά που είχε μια υπέροχη ιστορία, υπέροχους συντελεστές, την ξεχωριστή σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα, φοβερή ατμόσφαιρα. Με άλλα λόγια, ήταν μια δουλειά που καταλάβαινες πως ήταν προσεγμένη από την πρώτη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια».
Τι σε γοήτευσε στο ρόλο της Κατερίνας;
«Αυτό που γοήτευσε εμένα σε σχέση με την Κατερίνα είναι το γεγονός πως ξεκινάει η σειρά και τη βλέπουμε να είναι απόλυτη, σκληρή, κακομαθημένη και, όταν ο έρωτας της χτυπάει την πόρτα, μεταλλάσσεται κανονικά. Γίνεται άλλος άνθρωπος. Αυτή, λοιπόν, η διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο ρόλο μου άρεσε πάρα πολύ».
Είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο το να μπαίνεις στον τηλεοπτικό στίβο και να ξεκινάς τον αγώνα στο δεύτερο μισό της σεζόν;
«Όλα είναι σχετικά... Δεν υπάρχουν κανόνες και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα αντιδράσει ο κόσμος. Το σίγουρο είναι πως τη φετινή χρονιά, με τόσο λίγες σειρές που βγήκαν στον αέρα, ο κόσμος διψάει για νέα πράγματα και νέες προτάσεις».
Τις περιμένει; Δεν είναι... μπουχτισμένος;
«Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά για την "Ονειροπαγίδα" είναι ότι πρόκειται για μια υπέροχη δουλειά, που δεν προσβάλλει ούτε την αισθητική ούτε τη νοημοσύνη του άλλου και έχει όλες τις προϋποθέσεις για να... σκίσει σιγά σιγά. Το τι θα γίνει τελικά κανείς δεν μπορεί να το ξέρει. Γιατί και το τι είναι και τι όχι "καλαίσθητο" στην τηλεόραση είναι επίσης σχετικό. Γιατί έχουμε δει κατά καιρούς απίστευτα "σκουπίδια" να... σκίζουν».
Έρωτες, όνειρα, αλήθειες, ψέματα... Αλήθεια, ο έρωτας είναι ένα όνειρο;
«Ο έρωτας είναι η μοναδική περίπτωση εφικτού ονείρου. Είναι η εξαίρεση του κανόνα. Όταν ο έρωτας σου σκάσει από εκεί που δεν τον περιμένεις και είναι αυθεντικός, είναι όνειρο. Και ένα τέτοιο όνειρο όλοι θέλουμε να το ζήσουμε. Όλοι μας είμαστε πλάσματα ερωτικά».
Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως ο κόσμος φοβάται να ερωτευτεί. Συμφωνείς;
«Ναι, συμβαίνει αυτό. Και ξέρεις γιατί; Γιατί παθαίνει όλο αυτό το πράγμα που δεν ξέρει τι του γίνεται, που χάνει την αντικειμενικότητά του, που αποπροσανατολίζεται και που ξυπνάει μια μέρα και λέει: "Τι έγινε, ρε παιδιά;". Ε, αυτό το "τι έγινε, ρε παιδιά;" φοβίζει πολύ κόσμο. Για να μην αναφερθώ και στην τρέλα της εποχής που ζούμε, που δεν έχουμε χρόνο για τίποτα και όλοι ψάχνουν για έναν οργανωμένο έρωτα. Που ναι μεν θα έρθει, αλλά δεν θα τους ξεβολέψει κιόλας».
