Ο... εφιάλτης της Παταγονίας

16.02.2010
Με το «καλημέρα σας» ήπιαν Μαπούτσα και συμμετείχαν σε μια τελετή Mudai. Αμέσως μετά ακολούθησε ο διαχωρισμός των ομάδων σε «Αλεπούδες» και «Κόνδορες» και η περιπέτειά τους ξεκίνησε. Έτρωγαν πολέτα με σαρδέλα και σκουμπρί, ταξίδευαν παρέα με γκαούτσος, ενώ κινδύνευσαν αρκετές φορές να πάθουν κρυοπαγήματα. Αυτό δεν ήταν εμπειρία, ήταν «ο εφιάλτης στο δρόμο για την Παταγονία», το νέο παιχνίδι του Mega που έκανε πρεμιέρα την Καθαρά Δευτέρα, στις 15 Φεβρουαρίου.

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Με το «καλημέρα σας» ήπιαν Μαπούτσα και συμμετείχαν σε μια τελετή Mudai. Αμέσως μετά ακολούθησε ο διαχωρισμός των ομάδων σε «Αλεπούδες» και «Κόνδορες» και η περιπέτειά τους ξεκίνησε. Έτρωγαν πολέτα με σαρδέλα και σκουμπρί, ταξίδευαν παρέα με γκαούτσος, ενώ κινδύνευσαν αρκετές φορές να πάθουν κρυοπαγήματα. Αυτό δεν ήταν εμπειρία, ήταν «ο εφιάλτης στο δρόμο για την Παταγονία», το νέο παιχνίδι του Mega που έκανα πρεμιέρα την Καθαρά Δευτέρα, στις 15 Φεβρουαρίου.

Ο αγαπημένος παίκτης: Ήταν από τους αγαπημένους παίκτες στην ομάδα των «Αλεπούδων», αφού ήταν μάγειρας. Και ποιο φαγητό μαγείρευε πιο συχνά ο Βαγγέλης Γερασίμου; Πολέτα! «Πρόκειται για ένα ντόπιο υλικό που είναι φτιαγμένο με σιμιγδάλι και καλαμπόκι. Ήταν ό,τι χειρότερο έχω μαγειρέψει και έχω φάει στη ζωή μου. Μετά βρήκα μια πατέντα και μετέτρεψα την πολέτα σε γλυκό». Ο Βαγγέλης παραδέχεται ότι η μαγειρική στάθηκε το πιο δυνατό του όπλο: «Παρόλο που δεν ήμουν πολύ δυνατός παίκτης - για παράδειγμα, δεν βγήκα ποτέ πρώτος σε κάποιο αγώνισμα -, με στήριξε πολύ η ομάδα μου».

Και μια μαντινάδα: Έπειτα από ένα μήνα παραμονής στην Παταγονία ο Κρητικός Κώστας Μανιουδάκης έβγαλε την πρώτη του μαντινάδα: «Για ένα μήνα βρίσκομαι στην άκρη του πλανήτη και λαχταρώ κάποια στιγμή να ξαναρθώ στην Κρήτη»!

Ο γιάπης: Τι δουλειά έχει ένας γιάπης στην «Παταγονία»; Ο Νίκος Νικολάου έχει το λόγο: «Όπως είναι γνωστό, το συγκεκριμένο διάστημα δεν πάνε καλά οι δουλειές, άρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ευχαριστηθείς λίγο τη ζωή σου». Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε επιστρέφοντας στην Ελλάδα; «Έπεσα με τα μούτρα στο φαγητό».

Έπαθε υποθερμία: Δημιουργήθηκαν άραγε ειδύλλια στη διάρκεια του παιχνιδιού; Όπως μας είπε ο Νικόλας Δαγαλάκης, όλο και κάτι έγινε: «Όταν κοιμάσαι δίπλα δίπλα με όμορφα κορίτσια, είναι δυνατόν να μην αναπτυχθούν και έρωτες;». Η πιο δυνατή εμπειρία, πάντως, που έζησε ο ίδιος ήταν η αναρρίχηση σε έναν καταρράκτη 200 μέτρων. «Έπρεπε να μείνω 4 λεπτά στο νερό, έμεινα 4,5 και έπαθα υποθερμία»!

Το «Survivor» δεν ήταν τίποτα: Η Σωσσάνα Μανουσαρίδου τονίζει ότι τα αθλήματα και οι δοκιμασίες που είδαμε στα «Survivor» είναι παιχνιδάκι μπροστά σε αυτά που θα δούμε στην «Παταγονία».

Μούλιασε το μεδούλι τους: Αν και δουλεύει σε χιονοδρομικό κέντρο, ο Γιάννης Λαΐτσος έφτασε στο σημείο να φοβάται για την υγεία του: «Το κορμί μας βρεχόταν για 15 μέρες συνεχόμενα, είχε μουλιάσει το μεδούλι μας! Δεν μπορώ να περιγράψω τον πόνο που νιώθαμε». Δεν το έβαλε όμως στιγμή κάτω, αφού όπως μας είπε: «Πριν φύγω για την Παταγονία η μητέρα μου μου είχε πει: "Αν στις 4 μέρες φύγεις, μη γυρίσεις στα Γρεβενά. Θα γίνουμε ρεζίλι και ο πατέρας σου δεν θα μπορεί να πάει στο καφενείο».

Τους έλειπαν οι δικοί τους: Η Νικόλ Ράφα δεν θα ξεχάσει ποτέ την πρώτη νίκη με την ομάδα της: «Νομίζω ότι τα συναισθήματα που έζησα εκείνη τη στιγμή δεν θα τα ξαναζήσω στη ζωή μου». Την έλλειψη της οικογένειας βίωσε έντονα η Διονυσία Μπόμπολη: «Έζησα την απόλυτη μοναξιά. Μπορεί γύρω μου να υπήρχαν άνθρωποι, αλλά επί της ουσίας οι άνθρωποι που σε αγαπάνε, που σε εκτιμούν και θέλουν το καλό σου ήταν απόντες. Ένιωσα την έλλειψη της οικογένειας και της πραγματικής αγάπης».

Δεν περιγράφεται με λόγια: Τραυματισμένη και πολύ κουρασμένη πήγε στην Παταγονία η Ιωάννα Γεροδημητρίου, γυμνάστρια στο επάγγελμα. Τι έγινε όταν ξεκίνησε η περιπέτεια; «Ήμουν στα πρόθυρα υπερκόπωσης και πραγματικά ξεπέρασα τα όριά μου. Αυτό όμως ήταν και ο στόχος μου». Πήγε ξανθιά στην Παταγονία η Ναταλία Ανδρεάδη και επιστρέφοντας έγινε καστανή. Λέτε να λέει κάτι αυτό; Η ίδια πάντως τονίζει: «Αυτό που θα δείτε στην οθόνη δεν είναι ούτε το ελάχιστο από αυτά που νιώσαμε εμείς. Δεν περιγράφεται με λόγια η εμπειρία».