Μια κυριούλα μπαίνει στο μπακάλικο της γειτονιάς, καλημερίζει τον μπακάλη και του ζητάει μισό κιλό τυρί Αλτσχάιμερ.

Εμβρόντητος ο μπακάλης της απαντάει ότι δεν έχουν τέτοιο τυρί.

«Μα πώς», αναφωνεί η κυριούλα, «προχθές πάλι αγόρασα από σας αυτό το τυρί!».

Ο μπακάλης προσπαθεί να της εξηγήσει ότι μάλλον κάνει κάποιο λάθος, διότι αυτός ποτέ δεν έχει φέρει τέτοιο τυρί, και στο τέλος της λέει: «Μήπως το αγοράσατε από τον Βασιλόπουλο και δεν το θυμάστε;».

Απογοητευμένη η κυριούλα φεύγει και πάει στον «Βασιλόπουλο». Κατευθύνεται στον πάγκο των τυριών και ζητάει και πάλι μισό κιλό τυρί Αλτσχάιμερ.

Ο υπάλληλος ευγενικότατα της απαντάει ότι δεν έχουν τέτοιο τυρί. «Μα πώς», αναφωνεί η κυριούλα, «προχθές πάλι αγόρασα από σας αυτό το τυρί!». Αφού γίνεται μια φασαρία, η κυριούλα ζητάει το διευθυντή του καταστήματος. Έρχεται ο διευθυντής, της επαναλαμβάνει τα ίδια, η κυριούλα έχει πλέον απογοητευτεί πλήρως και ανήμπορη να επιμείνει κι άλλο καταλήγει:

«Τι να σας πω, βρε παιδιά μου...», φέρνοντας το δάχτυλο στο κεφάλι, «έχω κι αυτό το Έμενταλ που με ταλαιπωρεί!».

Η δακτυλογράφος

Άσε με, φίλε μου. Αυτήν τη φορά ανέλαβε η γυναίκα μου να διαλέξει την καινούργια δακτυλογράφο του γραφείου μου!

Κατάλαβα... Θα είναι μελαχρινή, ενώ εσύ προτιμάς τις ξανθές...

Όχι. Δεν είναι ούτε μελαχρινή ούτε ξανθιά. Τα μαλλιά της είναι άσπρα!

Η ξανθιά

Γυρίζει η ξανθιά στο σπίτι και ρωτάει τον άντρα της:

Γιώργο, πού είναι τα παιδιά;

Στα αγγλικά, απαντάει εκείνος.

Και η ξανθιά ξαναρωτάει: «George, where are the kids?».

Αδύναμο σπέρμα

«Λοιπόν», λέει ο ένας φίλος στον άλλο στο μπαρ, «πήγα στο γιατρό και μου είπε ότι έχω αδύναμο σπέρμα».

Αλήθεια; Και τι θα κάνεις;

Γυμναστική, για να δυναμώσει!