Από την Κατερίνα Χριστακοπούλου
Φωτό: Μάρια μαρακη, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μάνος Καπτανής
Είναι μία από τις λίγες Ελληνίδες ηθοποιούς που είχε τη μεγάλη ευκαιρία να αγγίξει το άπιαστο όνειρο μιας καριέρας στο Χόλιγουντ και την αρνήθηκε. Η φανατική θεατρίνα Μαίρη Βιδάλη, το κορίτσι με διεθνή τίτλο ομορφιάς, η μετέπειτα μελαγχολική πρωταγωνίστρια της ταινίας «17 σφαίρες για έναν άγγελο», με θέμα τη θυσία της αξέχαστης ηρωίδας Ηρώς Κωνσταντοπούλου. Μια ερμηνεύτρια που μετράει 200 ρόλους στο θέατρο αλλά και στη μικρή και μεγάλη οθόνη, η αυστηρή αστυνομικός στο σίριαλ «Καλημέρα ζωή» του Φώσκολου, η δυναμική θεατρική επιχειρηματίας, σκηνοθέτιδα και μεταφράστρια, καθώς και επί σειρά ετών η δημοτική σύμβουλος Κηφισιάς μας μίλησε για τη δουλειά της, την αληθινή της διάσταση, αλλά και για τον έρωτα.
Είσαι μια ηθοποιός που είχες τη μοναδική ευκαιρία να κάνεις καριέρα στο Χόλιγουντ. Γιατί σνόμπαρες αυτήν τη δυνατότητα;
«Η αλήθεια είναι ότι αρνήθηκα διεθνή καριέρα τρεις φορές. Η αγάπη μου και η αφοσίωσή μου στο θέατρο με οδήγησαν να πάρω αυτές τις αποφάσεις και να αρνηθώ τις χρυσές προτάσεις. Η αγάπη μου για το θέατρο με έκανε επίσης να τελειώνω με οποιοδήποτε τίτλο καλλιστείων. Ακόμα ηχούν στ αφτιά μου τα λόγια που μου είχε πει ο Μάνος Κατράκης: Κοριτσάκι μου, σε ποια εποχή ζεις; Εσύ έχεις στόφα της εποχής Κοτοπούλη! Αυτή η μονομανία σου με το θέατρο, παρ όλο που μέσα του συμφωνούσε απόλυτα για την επιλογή μου να δημιουργήσω σιγά σιγά ένα δικό μου ίματζ, ουσιαστικό, ποιοτικό και παραδεκτό από το κοινό».
Πώς βρήκες πρόσβαση στο Χόλιγουντ; Πώς σου έγιναν οι προτάσεις;
«Ο Νίκος Μαστοράκης με επέλεξε και μου πρότεινε να συμμετάσχω στην ταινία Greek Tycoon - Ο Έλληνας μεγιστάνας, που αναφερόταν στη ζωή του Ωνάση. Θυμάμαι ότι ο Άντονι Κουίν ήταν θετικός για τη συμμετοχή μου. Ο Κουίν ήταν και ο πρώτος που μου έκανε πρόταση για διεθνή καριέρα. Στην ταινία είχα ένα ρολάκι, αλλά όταν είδε την κόπια του φιλμ, μου έδωσε τη διεύθυνση του ατζέντη του στη Νέα Υόρκη και μου είπε ότι και ο ίδιος θα με βοηθήσει. Αρνήθηκα, γιατί ήξερα ότι θα είναι δύσκολο μετά να επιστρέψω στο θέατρο, έχοντας χάσει την προφορά μου».
Αυτή ήταν η πρώτη πρόταση που δέχθηκες για διεθνή καριέρα... Η δεύτερη;
«Στο Πουέρτο Ρίκο, με πλησίασε ένα αντρόγυνο εκατομμυριούχων που φιλοξένησε για χρόνια στο Χόλιγουντ και υιοθέτησε την Κορίνα Τσοπέη. Ήταν οι πρόεδροι της επιτροπής του διεθνούς διαγωνισμού Μις Μάγια και μου πρότειναν να υιοθετήσουν και εμένα. Δεν είχαν παιδιά και κάθε δέκα χρόνια έπαιρναν μια κοπέλα των καλλιστείων που πίστευαν ότι αξίζει και τη συντηρούσαν στο Χόλιγουντ, δίνοντάς της βοήθεια και τις δυνατότητες να εξελιχθεί. Ούτε τότε δέχτηκα. Αρνήθηκα, γιατί δεν μπορείς να κάνεις θέατρο σε άλλη γλώσσα. Γιατί θέατρο είναι η μαγεία του λόγου και στο εξωτερικό σου δίνουν πάντα το ρόλο του ξένου».
Είχες όμως και μια τρίτη ευκαιρία...
«Αυτήν τη φορά από την Ειρήνη Παπά... Γυρίζαμε μια ταινία στη Ρώμη. Είχα, πάλι, ένα μικρό ρόλο κι εκείνη πρότεινε να με βοηθήσει».
Απάντησες το τρίτο και φαρμακερό «όχι»;
«Τότε υπήρχε ένας επιπλέον σοβαρός λόγος για να πω όχι. Είχα ήδη ένα παιδάκι ενός έτους».
Ας γυρίσουμε στην αρχή... Υπήρχαν εμπόδια και δυσκολίες;
«Για την οικογένειά μου το θέατρο αποτελούσε ποινικό αδίκημα! Αποφοίτησα από το Pierce College και έπειτα από τρία χρόνια σπουδών στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής με πείσμα μπήκα στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και τελείωσα με άριστα. Το μικρόβιο, όμως, της υποκριτικής με έτρωγε. Στη δουλειά μου το μεγαλύτερο πόλεμο μου τον έκαναν οι γονείς μου. Έκαναν τα πάντα για να με αποτρέψουν και μου δημιούργησαν όσα εμπόδια μπορούσαν».
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ρόλοι;
«Ξέρεις, έχω βάλει κάποια ορόσημα, που θα πάψω ακόμη και να βάφω τα μαλλιά μου. Γιατί μου αρέσουν οι ρόλοι μεγάλης γυναίκας. Ελπίζω να γεράσω για να προλάβω να τους παίξω. Αγαπημένος μου ρόλος ήταν ο περσινός, παρόλο που δεν περπάτησε εισπρακτικά. Δεν ήταν δική μου παραγωγή, αλλά ήταν μεγάλη στιγμή της ζωής μου ο ρόλος της Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν. Θα ήθελα, όμως, να αναφερθώ και στη φετινή μου παράσταση. Φέτος ανέβασα σε δική μου παραγωγή τη Δόνια Ροζίτα του Λόρκα, με πρωταγωνιστές τον Σπύρο Φωκά και τη Ζωή Φυτούση».
Έκανες χρήματα από το θέατρο;
«Οι στόχοι μου είναι καθαρά καλλιτεχνικοί και τα οικονομικά μου τα λύνω από τις παραγωγές ή από την τηλεόραση. Εξάλλου, ύστερα από 8 χρόνια στο Καλημέρα ζωή θα ήμουν χαζή να μην είχα λύσει ένα α οικονομικό πρόβλημα».
Υπάρχει όμως και ένας ρόλος που σε έχει χαρακτηρίσει, όταν ερμήνευσες την Ηρώ Κωνσταντοπούλου στην ταινία «17 σφαίρες για έναν άγγελο»...
«Είναι αληθινή ιστορία και η Ελένη Κωνσταντοπούλου έδωσε την τελική έγκριση να παίξω το ρόλο της κόρης της, όταν με διάλεξε ο Νίκος Φώσκολος. Μου είχε κάνει το πορτρέτο μου και μέχρι το 97, που έκλεισε τα μάτια της, ήταν πάντοτε δίπλα μου. Στην πρώτη μη κερδοσκοπική εταιρεία που δημιούργησα, το Διάχρονο Θέατρο, ήταν γραμματέας.
Ο γλύπτης Νικόλας φιλοτέχνησε τρία αγάλματα της Ηρώς, για τα οποία ποζάρισα εγώ. Νιώθω συγκίνηση όταν περνάω από τα μέρη στα οποία είναι στημένα τα αγάλματα. Η Ηρώ είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μου».
Έχεις κάνει τηλεόραση
«Με άγγιξες στην πικρότερή μου έννοια. Την απεχθάνομαι, γιατί δεν είναι τέχνη. Η τηλεόραση δεν είναι η όγδοη τέχνη και η έβδομη τέχνη είναι μόνο ο κινηματογράφος».
Δεν παραδέχεσαι πως ο ηθοποιός εισπράττει μέσα από την τηλεόραση την τέρψη ενός μεγάλου κοινού;
«Τη σέβομαι για δύο λόγους. Την υπηρετώ κατά διαστήματα, γιατί με φέρνει σε άμεση επαφή με το λαϊκό κόσμο, τον οποίο έχω μεγαλύτερη ανάγκη από όσο ένας λαϊκός ηθοποιός. Επίσης, με βοηθάει να λύνω τα οικονομικά μου προβλήματα».
Ασχολείσαι και με την παραγωγή...
«Έγινα παραγωγός, γιατί συνειδητοποίησα ότι οι θεατρικοί παραγωγοί στην Ελλάδα είναι ένας νταλικέρης, ένας πουκαμισάς, ένας χωροφύλακας και ένας ιδιοκτήτης κυλικείων! Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με το θέατρο! Καλή τους ώρα, αλλά μακριά από μένα. Το κλασικό ο ηθοποιός είναι φως ακούγεται πολύ όμορφο και ονειροπόλο, αλλά είναι και επάγγελμα. Γιατί περιμένει να πληρωθεί η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και τα ιδιαίτερα των παιδιών. Η ενασχόλησή μου με την παραγωγή μού γύρισε μπούμερανγκ για κάποια χρόνια. Πολλοί είπαν ότι η Μαίρη κάνει δικές της δουλειές, γιατί να την καλέσουμε; Θα είναι δύσκολη και θα μας ζητάει πολλά χρήματα. Αργότερα τα πράγματα άλλαξαν και τους μεγαλύτερους ρόλους μου δεν τους έχω παίξει σε δικές μου παραγωγές. Δεύτερο ρόλο έχω παίξει μόνο σε δική μου παραγωγή».
Ποιο είναι το παράπονό σου έπειτα από τόσα χρόνια στο θεατρικό σανίδι;
«Έχω δύο, ας τα πούμε, παράπονα. Δεν είμαι παραπονιάρα στην πραγματικότητα, αλλά οι αλήθειες πρέπει να λέγονται...
Ο Θόδωρος Τερζόπουλος, λοιπόν, δεν ήταν ο πρώτος που έδωσε με το θίασό του δίγλωσση παράσταση αρχαίας τραγωδίας με Τούρκους και Έλληνες, αν και παρουσιάστηκε ως δική του έμπνευση. Πρώτη εγώ έκανα το πείραμα το 2005 με τη Λυσιστράτη στο Κρατικό Θέατρο Fieri της Αλβανίας».
Πιστεύεις ότι ήθελε να σε ιντριγκάρει;
«Είναι επίτιμος διευθυντής του Βουθρωτού-Αλβανίας και γνώριζε ότι η πρώτη παράσταση έγινε από μένα, ένα χρόνο πριν κάνει εκείνος τη δική του. Η παράστασή του Πέρσες πολυδιαφημίστηκε, παίχτηκε και στην Επίδαυρο, ενώ τη δική μου δεν την έβαλαν ούτε στα ψιλά».
Και το δεύτερο παράπονο;
«Είμαστε προσκεκλημένοι με τον Κώστα Αρζόγλου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα από την ελληνική, τη γαλλική πρεσβεία και το εκεί υπουργείο Πολιτισμού για να παίξουμε τη Φαίδρα στο Αμπού Ντάμπι. Εκτός από τη Ροζίτα Σώκου, που έγραψε ολόκληρο άρθρο, κανένας άλλος δεν ενδιαφέρθηκε».
Έχεις κάνει δύο γάμους...
«Θέλω να κάνω και τρίτο γάμο και θα τον κάνω. Ένα διαζύγιο θεωρώ ότι δεν πρέπει πάντα να ταυτίζεται με προσωπική αποτυχία. Κοινωνικά θεωρείται αποτυχία, εγώ όμως θεωρώ τα διαζύγιά μου επιτυχία, γιατί παντρεύτηκα δύο πολύ αξιόλογους ανθρώπους, που είναι οι γονείς των παιδιών μου».
Στον έρωτα είσαι ζηλιάρα;
«Είμαι ενοχλητικά ζηλιάρα. Όταν είσαι ερωτευμένος, γίνεσαι κακός, ζηλιάρης και επιθετικός. Δεν ζηλεύεις, όμως, όταν αγαπάς πραγματικά».
Πόσες φορές έχεις αγαπήσει;
«Μόνο μία φορά. Όλοι αγαπάμε μία φορά στη ζωή μας ή καμία».
Ποιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα για σένα;
«Θα το πάρω μαζί μου μέσα σε ένα μπουκαλάκι, όταν φύγω από τη ζωή. Τι; Ένα κομμάτι θάλασσα».
