Τα καυτά δάκρυα της Λόρεν

18.01.2007
Δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια της «αιώνιας όμορφης» Σοφίας Λόρεν, που μόλις πριν από λίγες ημέρες έχασε από το πλευρό της το σύντροφο της ζωής της και μέντορά της Κάρλο Πόντι.

Διάσημος για τις τεράστιες κινηματογραφικές επιτυχίες αλλά και για την περίφημη ικανότητά του να μετατρέψει ένα άγνωστο εμφανίσιμο κοριτσάκι, που έκανε τα πρώτα δειλά της βήματα στο χώρο του modeling, σε αστέρα πρώτου μεγέθους και σε μια από τις μεγαλύτερες ντίβες που έχουν περάσει μέχρι σήμερα από τον παγκόσμιο κινηματογράφο.

To πιο διάσημο love story λήγει άδοξα
Παντρεύτηκαν το 1957, τρεις ημέρες πριν κλείσει η Λόρεν τα 23 της χρόνια. Εκείνος ήταν 45. Δεν έδωσαν σημασία στη διαφορά ηλικίας. Κοίταξαν μόνο τον κεραυνοβόλο έρωτα και από τότε έμειναν αχώριστοι. Αναγκάστηκαν όμως να ακυρώσουν τον πρώτο τους γάμο προκειμένου να μην κατηγορηθεί ο Κάρλο για διγαμία. Ξαναπαντρεύτηκαν 11 χρόνια αργότερα όταν η Σοφία, ο Πόντι και η πρώην σύζυγός του απέκτησαν γαλλική υπηκοότητα, έτσι ώστε να πάρει το πολυπόθητο διαζύγιο και να παντρευτεί πλέον χωρίς κανένα πρόβλημα τη Σοφία. Και απέκτησαν μαζί δυο γιους, τον Κάρλο Τζούνιορ και τον Εδουάρδο.

Ο Ιταλός κινηματογραφικός παραγωγός και σύζυγος της 72χρονης ντίβας του παγκόσμιου κινηματογράφου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 94 χρόνων σε νοσοκομείο της Γενεύης στο οποίο εισήχθη και νοσηλευόταν από την περίοδο των Χριστουγέννων λόγω αναπνευστικών προβλημάτων.

«Έφυγε γαλήνιος μέσα στον ύπνο του», δήλωσε λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση του θανάτου του η Αλεσάντρα Μουσολίνι, εγγονή του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι και ανιψιά της Λόρεν. «Η Σοφία και τα παιδιά του ήταν συνέχεια στο πλευρό του. Εξάλλου, η σύντροφός του υπήρξε καθ όλη τη διάρκεια της ζωής του πιστά στο πλάι του».

Σημεία-σταθμοί στην καριέρα του
Ο πιο διάσημος Ιταλός κινηματογραφικός παραγωγός με περισσότερες από 260 ταινίες στο ενεργητικό του. Βρίσκουμε την υπογραφή του πίσω από μερικά από τα πιο δημοφιλή αριστουργήματα που έγραψαν ιστορία στο κινηματογραφικό πανί. Ποιος θα ξεχάσει το «Λα Στράντα» του Φελίνι, το «Δόκτορ Ζιβάγκο», το «Βοκάκιο» του Ντε Σίκα και τόσα άλλα, που έμειναν ανεκτίμητη «κληρονομιά» για τις επόμενες γενιές.