Η εντυπωσιακή κοκκινομάλλα εκπρόσωπος του παλιού αρχοντικού αθηναϊκού λόμπι Χριστίνα Βλαχούλη-Καρέλλα με την αστείρευτη ενεργητικότητά της δίνει ψυχή στο «Ecali club». Ως πρόεδρος των 600 περίπου μελών του έχει αναλάβει ένα νευραλγικό τομέα στις εκδηλώσεις και τις δεξιώσεις που πραγματοποιούνται εκεί και φυσικά στη διοργάνωση των δύο πιο λαμπερών ρεβεγιόν της παραμονής των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Πάντοτε κομψά και ακριβά ντυμένη, με Oscar de la Renta, Alexander Mc Queen και Ungaro, ξεχωρίζει όπου βρεθεί. Όλοι έχουν κάτι καλό να πουν για εκείνη. Είναι μητέρα του Στάθη και της Χριστίνας και φίλη πολλών γνωστών κοσμικών Αθηναίων. Λάτρις των Τεχνών, έχει εξοπλίσει το αρχοντικό της στην Εκάλη με μοναδικά κομμάτια. Η τέχνη του art de table δεν θα είχε καμία αξία για εκείνη, αν δεν συνοδευόταν από το ανάλογο γλέντι με μουσική και χορό. Έτσι, οργανώνει συχνά δείπνα για την οικογένεια και για φίλους με απαραίτητο στολίδι παλαιά ασημένια κηροπήγια. Τα Χριστούγεννα νιώθει σαν παιδί και ασχολείται με ένα επιτελείο ηλεκτρολόγων για το στολισμό του δέντρου και όλων των χώρων μέσα και έξω από το σπίτι. Μάλιστα, «έχει το ψώνιο» να θέλει να κρατήσει τα στολίδια όλο το χρόνο!
Το φόρεμά μου: «Eίναι δημιουργία του Ungaro και τρελάθηκα με το σμαραγδί χρώμα του. Έχει ωραίο αριστοκρατικό ντεκολτέ και θα το φορέσω τα Χριστούγεννα ».
Το ταξίδι μου: «Tο θυμάμαι βλέποντας αυτό το υπέροχο βάζο παραδοσιακής ανατολίτικης τέχνης. Το ταξίδι μου στο Χονγκ Κονγκ είναι από τα συναρπαστικότερα της ζωής μου. Το αγόρασα εκεί με τέτοιο ενθουσιασμό, που κάθε φορά που το βλέπω θυμάμαι εκείνο το καταπληκτικό ταξίδι. Οι χώρες της Ανατολής έχουν ένα μυστήριο που δεν μπορείς να το περιγράψεις, είναι μοναδικές».
Η γωνιά μου: «Aυτή η γωνιά του καθιστικού που βλέπει στον κήπο είναι η αγαπημένη μου. Κάθομαι στο βελούδινο καναπέ με τις φίλες μου, απολαμβάνουμε το απογευματινό μας τσάι και σχολιάζουμε τα ρούχα που είδαμε στις επιδείξεις μόδας του Ecali club τις Τρίτες, για να παινέψουμε και το σπίτι μας».
Το παραβάν μου: «Είναι ένα εξαιρετικό ξυλόγλυπτο παραβάν με παραστάσεις δώρο της πεθεράς μου, πιθανότατα από το Σουδάν. Λατρεύω τα έθνικ κομμάτια που κουβαλάνε την ιστορία και την παράδοση μιας χώρας όπου βρίσκονται. Είναι μαγικό αυτό. Ζεις σε ένα χώρο ανάμεσα σε κομμάτια πολιτισμού πολλών χωρών χιλιόμετρα μακριά απ αυτές».
Τα κρύσταλλά μου: «Μικρά έλατα διαφόρων μεγεθών από κρύσταλλα swarovski θα καθρεφτίζουν τη λάμψη από τη φλόγα των κεριών στο γιορτινό τραπέζι μου. Τα έχω αγοράσει στο Λονδίνο και δεν τα αποχωρίζομαι όλες τις γιορτές. Είναι τόσο διακριτικά με τη διαφάνειά τους αλλά και τόσο λαμπερά ταυτόχρονα...».
Η τραπεζαρία μου: «Παλαιό κομμάτι στο πιο ατμοσφαιρικό δωμάτιο του σπιτιού φτιαγμένο από τις μεγαλύτερες και πιο ιστορικές βιομηχανίες επίπλου της χώρας. Εδώ δειπνούμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, γιατί τι να τα κάνεις τα τραπέζια και τους στολισμούς, αν δεν περιστοιχίζεσαι από τα πιο αγαπημένα σου πρόσωπα; Και βέβαια εδώ θα δειπνήσουμε με την παραδοσιακή γεμιστή γαλοπούλα με κάστανα, κουκουνάρια και ρόδι ανήμερα των Χριστουγέννων που γιορτάζω. Είμαι λάτρις της παράδοσης του τόπου όπου βρίσκομαι. Όταν ζούσα στο Λονδίνο, τηρούσα τις παραδόσεις τους εκεί. Διατηρώ κάποια από αυτές και εδώ, όπως τα κράκερ με τις ευχές που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας και τα χάρτινα καπέλα μόλις καθίσουμε στο τραπέζι πίνοντας τη σαμπάνια και ανοίγοντας τα δώρα. Μετά τρώμε τη γαλοπούλα και τη συνοδεύουμε με ελληνικό κρασί».
Το γούρι μου: «Είπαμε, είμαι λάτρις της παράδοσης. Το ρόδι παίζει σημαντικότατο ρόλο στην αλλαγή του χρόνου. Το σπάω στην είσοδο του σπιτιού μπαίνοντας μετά την αλλαγή του χρόνου, αλλά έχω και αυτό το μουράνο ρόδι πάνω στο σερβάν μου για θετική ενέργεια σε όλο το σπίτι».
Τα σκουλαρίκια μου: «Είναι αγαπημένο μου δώρο και θα τα φορέσω την ημέρα της γιορτής μου. Λευκά και μαύρο μπριγιάν είναι από τα αγαπημένα μου πετράδια και είναι δεμένα με λευκόχρυσο. Δεν μου αρέσει να φορώ πολλά κοσμήματα μαζί. Το βρίσκω too much. Τα σετ βαραίνουν μια εμφάνιση, ιδιαίτερα αν είναι πολύ εντυπωσιακά».
Ο πίνακάς μου: «Σπίτι δίχως έργα Τέχνης είναι εικόνα δίχως χρώματα. Λατρεύω τη ζωγραφική και τους Έλληνες ζωγράφους ως Ελληνίδα. Αυτός είναι ο αγαπημένος μου πίνακας ενός αγαπημένου μου καλλιτέχνη, του Βγενόπουλου».
Η φωτογραφία μου: «Από τις αγαπημένες μου με τη συνονόματη κόρη μου τη Χριστίνα. Νιώθω πολύ όμορφα που με τα παιδιά μου είμαι πάνω από όλα φίλη και το εισπράττω πίσω. Μεγάλη υπόθεση αυτό. Το να μεγαλώσεις καλά παιδιά και σωστούς ανθρώπους σήμερα είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Το δυσκολότερο και το πιο σημαντικό. Φτιάχνουμε την κοινωνία του αύριο, το μέλλον...».
Τo γιορτινό τραπέζι: «Δεν μου αρέσουν τα παραφορτωμένα τραπέζια που δεν σε αφήνουν να χαρείς την άνεση του να τρως με τις ώρες. Απαραίτητο στολίδι πάνω στο φρεσκοσιδερωμένο λινό τραπεζομάντιλο με τα αρχικά μου για το γιορτινό τραπέζι τα αγαπημένα μου ασημένια κηροπήγια με λευκά κεριά ποιότητας που λιώνουν εσωτερικά και αργά. Στο κέντρο του τραπεζιού και της ασημένιας σκαλιστής πιατέλας που θα διακοσμηθεί με φρέσκα κλαδιά έλατου, τα οποία θα έχουμε κρατήσει δροσερά σε νερό μέχρι μία ώρα πριν από το δείπνο για να μυρίζουν όμορφα, θα δεσπόζει ένα μεγάλο κόκκινο κερί. Τα ασορτί καλύμματα στις καρέκλες της τραπεζαρίας πρέπει να έχουν σιδερωθεί σωστά και να έχουν αρωματιστεί ελαφρά με λεβάντα ή κάποιο αιθέριο άρωμα της προτίμησής μας. Πρέπει όλα να ακτινοβολούν καθαριότητα και φρεσκάδα».
